Κάλλιο πέντε...

Η αποκάλυψη της εφημερίδας «Guardian» δίνει μια νέα διάσταση στη διαχείριση των πανδημιών όπου το κριτήριο «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο δεν εκθέτει μόνο σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στην εκδήλωση της πανδημίας, αλλά στερεί την κοινωνία και από προληπτικά μέσα, που θα μπορούσαν να περιορίσουν ή και να αναστείλουν τη ζημιά από τους επικίνδυνους ιούς. Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσίευμα της εφημερίδας, οι μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες διεθνώς απέρριψαν προ ετών σχέδιο χρηματοδότησης από την ΕΕ για την επίσπευση της έρευνας πάνω στην παρασκευή και δοκιμή εμβολίων για τους κορονοϊούς, επειδή θα τους απέφερε λιγότερα κέρδη από την έρευνα και ανακάλυψη φαρμάκων για διαφόρους τύπους καρκίνων. Κανείς δεν αμφιβάλλει βέβαια ότι το κίνητρο της ΕΕ να χρηματοδοτήσει μια τέτοια έρευνα ήταν να ενισχύσει τις φαρμακοβιομηχανίες μπροστά στο υπαρκτό ενδεχόμενο μιας πανδημίας κορονοϊού, που θα μπορούσε ταυτόχρονα να προσφέρει πλεονέκτημα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, αν η έρευνα προχωρούσε και έφτανε κοντά στην παρασκευή εμβολίου. Οι φαρμακοβιομηχανίες όμως επέλεξαν τότε να απαιτήσουν κονδύλια για την έρευνα πάνω στα αντικαρκινικά φάρμακα, με κριτήριο τη μεγαλύτερη ζήτηση στην αγορά. Δηλαδή «κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρι» για τα μονοπώλια του Φαρμάκου, που βλέπουν πιο προσοδοφόρο τον καρκίνο που θερίζει, παρά μια πανδημία, όποτε και αν προκύψει...

Κρύβουν τον ένοχο

 

Στην άσφαιρη αντιπαράθεση κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ για τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά ήρθε να προστεθεί το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, με την βουλευτή του Νάντια Γιαννακοπούλου να ζητάει «αποφασιστικότητα και συνεννόηση» μεταξύ των αστικών κομμάτων για να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα της Τουρκίας, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές και χρεοκοπημένες αναλύσεις ότι «αντιμετωπίζει πάρα πολύ σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, έφαγε απανωτές και βαριές ήττες, μία στον Εβρο, μία στη Συρία, έχει τεράστια οικονομικά ζητήματα και οικονομική κρίση, πολύ μεγάλη κρίση όσον αφορά τον κορονοϊό». Ανακατεύοντας μύθους και πραγματικότητες, καλλιεργούν την εικόνα ότι η Τουρκία αντιδρά σπασμωδικά και τυχοδιωκτικά στα εσωτερικά πολιτικά και οικονομικά της προβλήματα και ότι ο κίνδυνος για τον ελληνικό λαό προκύπτει από το γεγονός ότι συνυπάρχει στην περιοχή με έναν «απρόβλεπτο γείτονα». Θολώνουν σκόπιμα τα νερά για να κρυφτεί ότι η τουρκική αστική τάξη, στον ανταγωνισμό της με την ελληνική, αμφισβητεί σταθερά Συνθήκες και κυριαρχικά δικαιώματα προκειμένου να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή, διεξάγοντας ένα σύνθετο και πολυμέτωπο παζάρι, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Ανατ. Μεσόγειο, στο Αιγαίο, στον Εβρο. Οτι η τουρκική προκλητικότητα κλιμακώνεται με τις πλάτες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που θέλουν την Τουρκία αγκιστρωμένη στο δυτικό στρατόπεδο, μακριά από την επιρροή της Ρωσίας. Τον σχεδιασμό αυτό υπηρετεί και η ελληνική αστική τάξη, που συμμετέχει στα παζάρια, χώνοντας το λαό σε ανταγωνισμούς που μυρίζουν μπαρούτι. Και μπορεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ να παριστάνει τον ανήξερο, κάτι περισσότερο όμως ξέρει για τον «φόνο», αφού ως κυβέρνηση υπηρέτησε διαχρονικά και με συνέπεια την ευρωατλαντική πολιτική και τους στόχους της στην περιοχή.

Χιλιόμετρα

 

Σαν τη «σουπιά», αξιοποιώντας και τη στάση των άλλων κομμάτων, η κυβέρνηση λέει για τα γεγονότα στον Εβρο ότι «δεν έγινε τίποτα αξιοσημείωτο» και ότι λίγο - πολύ έφταιγαν η «κακή επικοινωνιακή διαχείριση» του θέματος και οι «αστοχίες» της. Το πιο προκλητικό είναι ότι εξαφανίζουν κυριολεκτικά την ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, που ευθέως αμφισβητεί τη συνοριογραμμή, λέγοντας πως «δεν υπάρχουν κοινώς συμπεφωνημένες γεωγραφικές συντεταγμένες στη συγκεκριμένη περιοχή του συνόρου που είναι συμβατές με τη συμφωνία (πρωτόκολλο) του 1926» και πως η Τουρκία δεν θα ανεχτεί τετελεσμένα στα σύνορά της. Την ώρα δηλαδή που η τουρκική αστική τάξη ρίχνει ένα ακόμη χαρτί των πάγιων διεκδικήσεών της στο τραπέζι του ιμπεριαλιστικού παζαριού με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, εκεί όπου στρογγυλοκάθεται και η αστική τάξη της Ελλάδας, η κυβέρνηση παριστάνει πως «δεν τρέχει τίποτα». Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ζητάει «να πέσουν οι τόνοι» για να παραμείνουν ανοιχτοί οι «δίαυλοι» των αμερικανοΝΑΤΟικών «διευθετήσεων» στην περιοχή, με βασικό ζητούμενο τη διατήρηση της «συνοχής» του ΝΑΤΟ, με τα ανάλογα ανταλλάγματα που διεκδικεί η Τουρκία σε Μ. Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο. Με δυο λόγια, δεν είναι απλά «μερικά μέτρα» μέσα, αλλά πολλά... χιλιόμετρα βαθιά χωμένη στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, των οποίων το λογαριασμό θα πληρώσει πολύ βαριά ο λαός, αν δεν ξεσηκωθεί απέναντι στην εμπλοκή που βαθαίνει.

Στα μουγκά

 

Τις προάλλες, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τους Γ. Κατρούγκαλο και Ν. Παππά συναντήθηκε στη Βουλή με τον πρέσβη των ΗΠΑ. Η συνάντηση έγινε γνωστή από ανάρτηση του Πάιατ στο Twitter, απ' όπου πληροφορηθήκαμε και το «εποικοδομητικό» περιεχόμενο της συζήτησης για τις εξελίξεις στην περιοχή. Το «παράξενο» είναι ότι η συνάντηση αυτή κρύφτηκε κυριολεκτικά από τα (κατά τ' άλλα λαλίστατα) ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, έντυπα και διαδικτυακά. Ούτε βέβαια ανακοινώθηκε επίσημα, όπως συνηθίζεται. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «ντράπηκε» ξαφνικά για τις εξαίρετες σχέσεις που διατηρεί με την αμερικάνικη πρεσβεία και τις «διαβολικά καλές» ΗΠΑ. Κάθε άλλο. Υποθέτουμε όμως ότι η συγκυρία δεν προσφέρεται για διαφήμιση των στενών δεσμών που ανέπτυξε ως κυβέρνηση και συνεχίζει ως αντιπολίτευση. Σε μια περίοδο που ψήνονται επικίνδυνες διευθετήσεις σε ανοιχτά ζητήματα, μεταξύ άλλων και στα Ελληνοτουρκικά, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί μάλλον προτιμότερο να προσφέρει στα ...μουγκά τη στήριξή του στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, παρά να βγάζει ντελάλη κάθε φορά που συναντιέται με τον Πάιατ.

Ριζοσπάστης   Τετάρτη 27 Μάη 2020