Παντός καιρού

Το 1988, 33 χρόνια πριν, κάηκαν στην Ελλάδα 1,522 εκατομμύρια στρέμματα δασικής και γεωργικής γης. Ηταν η δεύτερη χειρότερη καταστροφή για την περίοδο 1983 - 2008, κατά την οποία οι καμένες εκτάσεις αντιστοιχούν στο 10,3% της συνολικής έκτασης της χώρας! Το 1999, 22 χρόνια πριν, καταγράφηκαν οι περισσότερες πυρκαγιές των τελευταίων 25 ετών. Το 2000, 21 χρόνια πριν, ήταν η χρονιά με τη μεγαλύτερη καταστροφή δασικών και γεωργικών εκτάσεων, καθώς κάηκαν συνολικά 1,6 εκατομμύρια στρέμματα (φέτος έχουν καεί μέχρι στιγμής περίπου 1,1 εκατομμύρια στρέμματα). Μία από τις μεγαλύτερες καταγεγραμμένες ιστορικά καταστροφές από πλημμύρες στη χώρα μας έγινε στις 23 Μάρτη 1987, 34 χρόνια πριν, με 10 νεκρούς, σε νομούς της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας. Τον Αύγουστο του 1990, μια άλλη μεγάλη πλημμύρα έπνιξε πέντε ανθρώπους στην κεντρική Ελλάδα και τον Νοέμβρη του 1992, μια ισχυρή βροχή ισοπέδωσε την Καβάλα, καταστρέφοντας το 70% του οδικού της δικτύου και σκοτώνοντας 4 ανθρώπους. Τότε βέβαια τα αστικά επιτελεία δεν είχαν υιοθετήσει ακόμα την κλιματική αλλαγή ως το «τέλειο άλλοθι» για όλες τις καταστροφές, που όπως και τώρα αναδείκνυαν τη γύμνια του κράτους. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι εκείνες οι καταστροφές ήταν τα «πρόδρομα» σημάδια όσων συμβαίνουν σήμερα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, τότε τι εμπόδισε το κράτος και όλες τις κυβερνήσεις επί 30 και πλέον χρόνια να πάρουν μέτρα, να προσαρμόσουν σχέδια και υποδομές, ώστε να περιορίζονται οι ζημιές και να προστατεύεται ο λαός; Η απάντηση είναι μία: Η πολιτική στήριξης των καπιταλιστικών κερδών σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Που δεν είναι «έκτακτο καιρικό φαινόμενο», αλλά φαινόμενο «παντός καιρού».

Συγγνώμες...

Ομολογίες για «αστοχίες» και «παραλείψεις», διαβεβαιώσεις για «ευθύνες που θα αποδοθούν» και πολλές «ειλικρινείς συγγνώμες» περιλαμβάνει η συνταγή διαχείρισης της επόμενης μέρας των πυρκαγιών στη Βαρυμπόμπη και κυρίως στην Εύβοια από την κυβέρνηση. Ομως, από τη φωτιά στην Αττική έχουν περάσει πάνω 10 μέρες και από την καταστροφή στην Εύβοια μερικές λιγότερες. Στο διάστημα αυτό, μια άλλη μεγάλη φωτιά, αυτή στα Βίλια, άναψε και δεν λέει να σβήσει, προκαλώντας τεράστια καταστροφή σε δάση και κατοικίες, βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Αν λοιπόν η καταστροφή σε Βαρυμπόμπη και Βόρεια Εύβοια ήταν ένας συνδυασμός «αστοχιών» και «παραλείψεων» που εντοπίστηκαν, τότε γιατί επαναλαμβάνεται το ίδιο ακριβώς σκηνικό έξι μέρες τώρα στα Βίλια, τα οποία κινδυνεύουν να γίνουν η δεύτερη Βόρεια Εύβοια κι ενώ όλα τα διαθέσιμα μέσα επιχειρούν για την κατάσβεσή της, σύμφωνα με την κυβέρνηση;

... και εγκλήματα

Το ερώτημα είναι ρητορικό και κανείς δεν περιμένει βέβαια μια σοβαρή απάντηση, ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από τα άλλα αστικά κόμματα που της καταλογίζουν «ανικανότητα» και «ανεπάρκεια». Επιχειρησιακές παραλείψεις και λάθη στην κατάσβεση των πυρκαγιών υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν, όπως είναι δεδομένη η ανάγκη να αποδοθούν ευθύνες εκεί που διαπιστώνονται. Ολα αυτά όμως δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι και «πλυντήριο» για την εγκληματική πολιτική της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που εκθέτει σε κίνδυνο τα δάση και την περιουσία του λαού, που επεκτείνει την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου, στο έδαφος της εμπορευματοποίησης της γης. Που βάζει την πρόληψη, την πυροπροστασία και την πυρόσβεση στη μέγγενη του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο, σωρεύοντας «καύσιμη ύλη» για να λαμπαδιάζουν χιλιάδες στρέμματα κάθε χρόνο. Δεν μπορούν να κρύψουν την «επιλεκτική ανικανότητα» του αστικού κράτους να προστατεύσει τον λαό σε πλημμύρες και φωτιές. Αυτά είναι τα πραγματικά εγκλήματα, με τη σφραγίδα των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΝΑΛ και των άλλων, που ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει να παραγραφούν.

Φρενίτιδα

Μια φρενίτιδα έχει καταλάβει τις τελευταίες μέρες τα αστικά ΜΜΕ για το πλούσιο υπέδαφος του Αφγανιστάν, με μεταλλεύματα και ορυκτά καύσιμα αξίας πάνω από 1 τρισ. δολάρια που θα μπορούν να αξιοποιήσουν και να διαπραγματευτούν οι Ταλιμπάν. Ανακάλυψαν ξαφνικά την τεράστια γεωπολιτική αξία του Αφγανιστάν στο χρηματιστήριο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, επειδή οι πολύτιμες γαίες και τα σιδηρομεταλλεύματα γίνονται τώρα διαπραγματευτικό χαρτί και ενδεχόμενη πηγή εσόδων για το κράτος των Ταλιμπάν. Αν όμως κάποιος πριν από 20 χρόνια αποκάλυπτε τη γεωπολιτική διάσταση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στο Αφγανιστάν, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών για το μοίρασμα αγορών, πηγών, δρόμων Ενέργειας και σφαιρών επιρροής, ανάμεσα στα ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα, γινόταν δακτυλοδεικτούμενος επειδή «δεν συμμεριζόταν την αγωνία του πλανήτη απέναντι στον κίνδυνο της τρομοκρατίας», που οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί αξιοποίησαν ως πρόσχημα για να επέμβουν στο Αφγανιστάν, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο αίματος και πολέμων σε όλη την περιοχή. Το ιμπεριαλιστικό έγκλημα σε βάρος του αφγανικού και όλων των λαών στην Κεντρική Ασία συνεχίζεται τώρα με τους Ταλιμπάν σε ρόλο συνομιλητή, από απειλή που τους εμφάνιζαν μέχρι τώρα. Γι' αυτό οι εξελίξεις απαιτούν εγρήγορση και επιφυλακή.

Ριζοσπάστης