Κόκκινο νήμα

 

Την ενίσχυση και θωράκιση του συστήματος Υγείας επικαλέστηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «όπως κάναμε από την πρώτη στιγμή της πανδημίας, έτσι και τώρα, για να μπορέσει να αντέξει την πίεση, με δυνάμεις που θα προσθέσουμε από τον ιδιωτικό τομέα είτε σε κλίνες είτε σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, με οποιονδήποτε τρόπο χρειαστεί αυτό να γίνει». Ποιον κοροϊδεύουν; Κόντρα στο λαϊκό αίτημα να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα Υγείας με μόνιμες προσλήψεις, έκτακτη χρηματοδότηση στο ύψος των πραγματικών αναγκών και επίταξη του ιδιωτικού τομέα χωρίς όρους και προϋποθέσεις, η κυβέρνηση το μόνο που έκανε αυτά τα δυο χρόνια, είναι να κλιμακώνει την πολιτική που μας έφερε σ' αυτό το χάλι, επεκτείνοντας την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας, συνεχίζοντας την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση, ανοίγοντας τον δρόμο για επέκταση των ΣΔΙΤ. Ακόμα και τις λίγες ιδιωτικές κλίνες που ενέταξε στο σχέδιο διαχείρισης της πανδημίας, τις νοίκιασε με αντίτιμο που διασφαλίζει σε όλες τις συνθήκες τα κέρδη των κλινικαρχών και τις στελέχωσε με υγειονομικούς από το Δημόσιο, στερώντας νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας από πολύτιμο προσωπικό. Το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο διαπερνάει σαν «κόκκινο νήμα» την πολιτική της διαχείρισης της πανδημίας σε κάθε φάση της. Αυτό συμβαίνει και τώρα: Τα κρούσματα, οι διασωληνώσεις και οι θάνατοι αυξάνουν, κάνοντας το τέταρτο κύμα το πιο επικίνδυνο, αλλά ούτε μια λέξη δεν ακούγεται από το στόμα της κυβέρνησης για ουσιαστικά μέτρα προστασίας του λαού, τα οποία λογαριάζει ως «κόστος».

Ούτε παραγγελιά

Δεν έχουν τέλος τα παρακάλια του ΣΥΡΙΖΑ να εκτιμήσει η κυβέρνηση την «πλάτη» που βάζει σε κάθε κρίσιμο μέτωπο. Ετσι και προχτές, ο Αλ. Τσίπρας (ξανα)θύμιζε ότι για τρίτη φορά η κυβέρνηση αρνείται τη «συναίνεση» και τη «συνεννόηση» που απλόχερα της προσφέρει στη διαχείριση της πανδημίας. Θυμίζουμε ότι τις προηγούμενες φορές, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προτείνει «υπουργούς κοινής αποδοχής», λέγοντας το περίφημο «θα λογαριαστούμε μετά», ενώ τώρα ζητάει «επιστήμονες κοινής αποδοχής» και ένα «μίνιμουμ συναίνεσης», που η κυβέρνηση όμως ...«δεν εκτιμάει». Είναι πεντακάθαρο ότι αυτές οι παραινέσεις δεν αφορούν μόνο τον κάλπικο καβγά τους, αλλά έχουν αποδέκτη και τον λαό. Αυτόν καλεί ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ να «βάλει πλάτη» στην εγκληματική πολιτική που έχει φέρει το σύστημα Υγείας στα σημερινά του χάλια, την οποία άλλωστε υλοποίησε κατά γράμμα και ο ίδιος στην κυβερνητική του θητεία. Τα ίδια κάνει και μπροστά στα άλλα λαϊκά προβλήματα, που οξύνει η στρατηγική του κεφαλαίου, συστήνοντας στους εργαζόμενους να αναμένουν «λύσεις» από την κυβερνητική εναλλαγή, με το βλέμμα στραμμένο στη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής», στην ενσωμάτωση δηλαδή των αντιδράσεων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων. Οπως και να το κάνεις, ούτε παραγγελιά να την είχαν τέτοια «αντιπολίτευση» η κυβέρνηση και η αστική τάξη...

Σταθερότητα

«Ιστορικό επίτευγμα», που συμβάλλει «στην ειρήνη και σταθερότητα» στην περιοχή, αλλά και στο εσωτερικό της Β. Μακεδονίας, χαρακτήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και άλλες αστικές δυνάμεις, τη Συμφωνία των Πρεσπών, που υπέγραψε με την τότε κυβέρνηση Ζάεφ, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο του σημαιοφόρου στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια, για λογαριασμό της αστικής τάξης. Τώρα, τριάμισι χρόνια μετά, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν όσα έλεγε το ΚΚΕ εκείνη την εποχή. Οτι δηλαδή η Συμφωνία σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να κατευνάσει τους ανταγωνισμούς και ότι, αντίθετα, θα αποτελέσει καταλύτη για περαιτέρω όξυνση στην περιοχή, με δεδομένες τις αντιδράσεις της Ρωσίας στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό για την περικύκλωσή της. Μια σημερινή «φωτογραφία» των Βαλκανίων είναι αποκαλυπτική: Εθνικισμοί αναζωπυρώνονται, πολιτικές διεργασίες διαμορφώνουν νέα δεδομένα σε μια σειρά από χώρες, όπως η γειτονική μας Β. Μακεδονία, η στρατιωτικοποίηση των χωρών της Βαλκανικής εντείνεται και όλη η χερσόνησος αποτελεί πεδίο σκληρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με την Κίνα και τη Ρωσία, με τον κίνδυνο μιας πιο γενικευμένης ανάφλεξης, ειδικά αν προχωρήσουν τα σχέδια για αλλαγές συνόρων που διακινούνται από διάφορες πλευρές. Για τόση ...σταθερότητα μιλάμε, με τη συμβολή και της αμερικανοΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών.

Στον πάγο

Με ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εργασίας θριαμβολογεί ότι «λύθηκε το θέμα με τις 444 συντάξεις χηρείας του ΝΑΤ», με τον υπουργό να απονέμει τα εύσημα στους υπαλλήλους του Ταμείου για τη «συστηματική και καλή δουλειά» τους... Πρόκειται για τους ίδιους εργαζόμενους που 20 μέρες πριν κατηγορούσε για «γραφειοκρατική αντίληψη», «στενοκεφαλιά» και «δεσποτισμό». Πέρα από το γεγονός ότι η κυβέρνηση πανηγυρίζει για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, αξίζει να καταγραφεί το σημείο της ανακοίνωσης με το οποίο ομολογούνται απροκάλυπτα οι πραγματικές αιτίες για την καθυστερημένη έκδοση των συντάξεων. Οπως αναφέρεται, η «ωρίμανση των φακέλων» και η απονομή των εφάπαξ οφείλονται, εκτός από τη «συστηματική δουλειά των υπαλλήλων», «στην αναβάθμιση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού με την προμήθεια νέων ηλεκτρονικών υπολογιστών και γνήσιου λογισμικού, στην υλοποίηση διαλειτουργικοτήτων με το υπουργείο Ναυτιλίας και τον ΕΦΚΑ». Εδώ γελάει κι ο κάθε πικραμένος! Εν έτει 2021, η «ψηφιακή επανάσταση» και ο «τεχνολογικός εκσυγχρονισμός του κράτους» σταμάτησαν έξω από τις πόρτες των ασφαλιστικών οργανισμών, επειδή προτεραιότητα αυτής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν είναι η έγκαιρη έκδοση ακόμα κι αυτών των πετσοκομμένων συντάξεων αλλά το πώς θα περικοπούν περαιτέρω τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Πώς θα απαλλάσσονται κράτος και εργοδοσία από την ασφαλιστική και συνταξιοδοτική δαπάνη. Σε αυτά τα ζητήματα, οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είχαν πάντα τη λύση στο τσεπάκι, σε αντίθεση με το «κάτσε και περίμενε» στους συνταξιούχους. Είναι επομένως πρόκληση να ζητάει η κυβέρνηση να της πουν και «ευχαριστώ» οι συνταξιούχοι, την ώρα μάλιστα που εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα συντάξεις παραμένουν σε εκκρεμότητα και οι δικαιούχοι τους στον «πάγο».

 Ριζοσπάστης