Νέα στοιχεία για την ακρίβεια στην Ενέργεια δίνουν εκθέσεις της ΕΕ, που προβλέπουν τιμές στα ύψη και το 2023. Σύμφωνα με αυτές, οι τιμές χονδρικής του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκαν κατά 400% τον τελευταίο χρόνο και της λιανικής κατά 260%, βάζοντας φωτιά στο λαϊκό εισόδημα. Στην πλειοψηφία τους, οι ανατιμήσεις αυτές έχουν ήδη περάσει στα προϊόντα πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, όπου επίκεινται και νέες αυξήσεις, ακόμα και σε εμπορεύματα που μέχρι τώρα δεν είχαν ανατιμηθεί. Αυτό σημαίνει ότι η άνοιξη και το καλοκαίρι που έρχονται θα είναι «λάβα», ειδικά για τα νοικοκυριά που ζουν στην κόψη του ξυραφιού και κάθε «υπέρβαση» στον μηνιαίο προϋπολογισμό μπορεί να τα οδηγήσει στην εξαθλίωση. Ηδη τέτοια φαινόμενα γίνονται ορατά στα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί που στο σπίτι μπαίνει μόνο ένας (ή και κανένας) μισθός και όπου η επιβίωση ήταν «Γολγοθάς» και πριν από τις ανατιμήσεις. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το 30% των εργαζομένων φυτοζωεί με λιγότερα από 700 ευρώ μεικτά τον μήνα, για να καταλάβει την πίεση που ασκεί η παρατεταμένη ακρίβεια στην πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών.
Αυτά και μόνο είναι αρκετά για να καταπέσει ο μύθος ότι το κράτος στηρίζει τάχα τον λαό από την ακρίβεια, με τα επιδόματα - ψίχουλα που ανακοινώνει η κυβέρνηση ή με τις προσδοκίες που καλλιεργεί για «αυξήσεις» στους μισθούς με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και την παροχή «κοινωνικού μερίσματος» το Πάσχα. Με τέτοια μέτρα ο λαός δεν μπορεί να βγάλει ούτε τη μύτη του έξω από το νερό, πόσο μάλλον να ανασάνει πραγματικά από τις συνέπειες της ακρίβειας, που μονιμοποιούνται ως νέα «κανονικότητα». Η διέξοδος λοιπόν δεν βρίσκεται στα μέτρα - κοροϊδία της κυβέρνησης, που με το άλλο χέρι ταΐζει με δεκάδες δισ. ευρώ τα μονοπώλια. Ούτε στις «συνταγές» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ακρίβεια, που έχουν για «κορόνα» τους τις «αντοχές της οικονομίας» και τα όρια που θέτουν οι οικονομικοί και δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ. Για να ανασάνει ο λαός πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο, να συγκρουστεί με την αντιλαϊκή στρατηγική και τα κόμματά του. Αυτό το μαχητικό και ελπιδοφόρο μήνυμα στέλνει η παλλαϊκή κινητοποίηση το Σάββατο στο Σύνταγμα, ενάντια στην ακρίβεια, για τη δουλειά και την υγεία του λαού.
Στα δύο χρόνια της πανδημίας, οι λαοί έχουν πληρώσει ακριβά τη διαχείρισή της με όρους κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν η φαρμακοβιομηχανία και τα κέρδη της. Ενα από τα μεγαλύτερα μονοπώλια στον κλάδο, η «Gilead Sciences», που παράγει το αντιικό φάρμακο «Remdesivir» για την Covid-19, έχει εξασφαλίσει δισεκατομμύρια κέρδη από την αυξημένη ζήτηση. Η εταιρεία παράγει παράλληλα το σκεύασμα «Truvada», την πρώτη προληπτική θεραπεία για το AIDS, με πωλήσεις 14,6 δισ. δολαρίων το 2018. Αν και το φάρμακο σώζει ζωές, το κριτήριο της εμπορικής κυκλοφορίας του δεν ήταν αυτό. Η εταιρεία βρίσκεται στα δικαστήρια, κατηγορούμενη ότι το 2004 σταμάτησε τη διαδικασία ανάπτυξης του «Truvada» και το κράτησε στο «συρτάρι» μέχρι και το 2010, επειδή διατηρούσε το μονοπώλιο στις πωλήσεις άλλων αντίστοιχων φαρμάκων, τα οποία, όπως αποδείχτηκε, ήταν λιγότερο αποτελεσματικά. Περίμενε, δηλαδή, να λήξει η πατέντα από παλιότερα σκευάσματα που της απέφεραν κέρδη, για να ρίξει στην αγορά το επόμενο και πιο εξελιγμένο, αδιαφορώντας βέβαια για το γεγονός ότι όλο αυτό το διάστημα, μια καλύτερη θεραπεία θα μπορούσε να σώσει χιλιάδες ασθενείς. Την ίδια ώρα λοιπόν που η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος ανοίγει δρόμους για να γίνουν «θαύματα» στην αντιμετώπιση ασθενειών, το καπιταλιστικό κέρδος εμποδίζει το να τεθούν αυτά στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, επιβεβαιώνοντας τη σαπίλα του καπιταλισμού σε όλες του τις εκφάνσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου