Το καπάκι του υπονόμου άνοιξε και από μέσα αναδίδεται η μπόχα του θεσμικού πλαισίου που νομιμοποιεί τις υποκλοπές |
Η ίδια η ΑΔΑΕ σημειώνει στην έκθεση πως «αν λάβουμε υπόψη και τα αριθμητικά δεδομένα των προηγούμενων ετών παρατηρούμε ότι πρόκειται για μία σταθερή και διαχρονική τάση, η οποία θέτει προς προβληματισμό τα ακόλουθα ζητήματα: Στη διάταξη, διά της οποίας επιβάλλεται η άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας, δεν προβλέπεται εκ του νόμου υποχρέωση αναγραφής του ονόματος "του προσώπου ή των προσώπων κατά των οποίων λαμβάνεται το μέτρο της άρσης". Αυτό πρακτικά οδηγεί στη δυνατότητα άρσης του απορρήτου χαρακτήρα της επικοινωνίας για αόριστο αριθμό φυσικών προσώπων (μη ατομικώς προσδιορισμένων)». Μπορεί δηλαδή οι εισαγγελικές διατάξεις να ήταν 15.415 το 2021, οι «στόχοι» όμως που παρακολουθήθηκαν με το πρόσχημα της «εθνικής ασφάλειας» είναι πολλαπλάσιοι, σε βαθμό που να προκαλούν «ανησυχίες» ακόμα και στην ΑΔΑΕ! Με λίγα λόγια, εκεί έξω γίνεται ...της παρακολούθησης, ελέω της εθνικής και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που ψήφισαν όλοι όσοι χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το ανοιχτό καπάκι του βόθρου των υποκλοπών.
«Εμάς μας νοιάζει η επιδημιολογική εικόνα, να έχουμε σωστή καταγραφή (...) Το να υποκαταγράφονται περιπτώσεις θανάτων από εμφράγματα, λόγου χάρη, ή ογκολογικά περιστατικά, δεν βοηθούν την επιδημιολογική εικόνα», υποστήριξε μεταξύ άλλων ο υπουργός Υγείας, Θ. Πλεύρης, την περασμένη Πέμπτη, σχετικά με τις αλλαγές στον τρόπο καταγραφής των θανάτων από Covid στην Ελλάδα. Υπενθυμίζεται ότι τόσο τον Ιούλη, όσο και την πρώτη βδομάδα του Αυγούστου, καταγράφηκε τριπλάσιος αριθμός θανάτων από Covid στη χώρα σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι. Τώρα το υπουργείο Υγείας παριστάνει πως νοιάζεται τάχα για τους ...καρδιακούς και τους ογκολογικούς ασθενείς, μην τυχόν και ξεπέσουν στις καταγραφές, όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, με το σύστημα Υγείας μιας νόσου, τους καταδίκασε να επιβιώνουν (όσοι επιβίωσαν...) χωρίς καμιά ουσιαστική φροντίδα, πριν τα πράγματα επανέλθουν στην «κανονικότητα» των ατελείωτων αναμονών για ένα ραντεβού ή μια θεραπεία. Ας μην ανησυχεί όμως ο υπουργός για την «υποκαταγραφή» των θανάτων από άλλες ασθένειες πλην Covid. Διαθέτει άλλωστε έναν ασφαλή δείκτη, την «πλεονάζουσα θνησιμότητα», όπως προκύπτει από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Στην προκειμένη περίπτωση, η θνητότητα στη χώρα μας αυξήθηκε κατά 6,46% (73.835 νεκροί) τις πρώτες 26 βδομάδες του 2022 (3/1/2022 - 3/7/2022) σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2021 (69.357). Αν απ' αυτούς τους επιπλέον θανάτους αφαιρέσει κανείς όσους προκάλεσε η Covid, εύκολα διαπιστώνει ότι ένα μεγάλο μέρος της «πλεονάζουσας θνησιμότητας» οφείλεται σε άλλες ασθένειες, που δεν έτυχαν της αναγκαίας φροντίδας, εξαιτίας της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, με όρους «κόστους - οφέλους».
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το 2021 οι δαπάνες των κρατών - μελών της ΕΕ για τη δασοπυρόσβεση παρέμειναν στάσιμοι στο εξευτελιστικό 0,4% - 0,5% του προϋπολογισμού τους, γεγονός που δικαιολογεί τις τεράστιες ελλείψεις στον τομέα της δασοπυρόσβεσης, πόσο μάλλον στην πρόληψη. Τα ποσά που δαπάνησαν τα κράτη - μέλη για τη δασοπυρόσβεση το 2020 και το 2021 δεν ξεπερνούν αθροιστικά τα 33 δισ. ευρώ, ενώ οι καταστροφικές πυρκαγιές πολλαπλασιάζονται από χρόνο σε χρόνο. Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, το 2020 δαπάνησε μόλις το 0,6% του κρατικού προϋπολογισμού για την οργάνωση της πυρόσβεσης, συμπεριλαμβανομένων και των μισθών των πυροσβεστών. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί την ώρα της καταστροφής Πυροσβεστική ακούμε και Πυροσβεστική δεν βλέπουμε. Οπως εξηγεί και γιατί οι πυροσβέστες αναγκάζονται να επιχειρούν σε άθλιες συνθήκες, εξαιτίας της υποστελέχωσης και της επιμελητείας που θυμίζει ...εκστρατεία στην έρημο. Οι δαπάνες αυτές, συγκρινόμενες με τις αντίστοιχες του προϋπολογισμού που κατευθύνονται σε επιδοτήσεις, απαλλαγές και προνόμια για το κεφάλαιο, είναι αποκαλυπτικές για τις προτεραιότητες του αστικού κράτους, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Επιβεβαιώνεται, σε τελική ανάλυση, ότι και στο θέμα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων τις αστείες δικαιολογίες που τσαμπουνάνε μετά από κάθε καταστροφή οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, παλεύοντας για ουσιαστικά μέτρα προστασίας από φυσικές καταστροφές, με χρηματοδότηση από το κράτος, στο ύψος των πραγματικών αναγκών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου