Προετοιμασία

 

Ο Π. Σέραφιν, επίτροπος Προϋπολογισμού της ΕΕ, χαρακτήρισε «τραγικό» το γεγονός ότι «πάνω από το 80% των δαπανών στην Ευρώπη για αγορά νέου στρατιωτικού εξοπλισμού γίνεται εκτός Ευρώπης. Αυτό δεν εξυπηρετεί ούτε την καινοτομία, ούτε τους κοινωνικούς στόχους στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Οπότε, με αυτά τα χρήματα (σ.σ. του προϋπολογισμού) εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα, να δώσουμε κίνητρα για να γίνουν επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία εντός Ευρώπης». Το «τραγικό» που περιγράφει ο επίτροπος αντανακλά τις δυσκολίες και τις αντιφάσεις που αντιμετωπίζει συνολικά η οικονομία της ΕΕ στον ανταγωνισμό της με την Κίνα και τις ΗΠΑ, όπως και την προσπάθεια να βρουν διέξοδο στην πολεμική οικονομία κεφάλαια που λιμνάζουν, για να αποφευχθεί έστω και παροδικά η εκδήλωση μιας νέας, βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Καμιά σχέση δεν έχουν όλα αυτά με τους «κοινωνικούς στόχους» της ΕΕ, που ξύνουν τον πάτο του βαρελιού και εστιάζουν σε πολιτικές διαχείρισης της λεγόμενης «ακραίας φτώχειας». Είναι αποκαλυπτική επίσης η διατύπωση του επιτρόπου πως όλα αυτά γίνονται «για να υπάρχουν στην ΕΕ έρευνα και θέσεις εργασίας». Με τέτοιο «τυράκι» προσπαθούν να κάνουν τον λαό που στενάζει και αγωνιά μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και της φτώχειας να κάνει δική του υπόθεση την πολεμική οικονομία και προετοιμασία, που αφορά τα συμφέροντα της αστικής τάξης και μόνο, ενώ για τον ίδιο επιφυλάσσει ρόλο γραναζιού στην πολεμική παραγωγή και αναλώσιμου στα πεδία των ιμπεριαλιστικών μαχών.

Οι εθνικιστικές εφεδρείες του συστήματος, ένα επικίνδυνο déjà vu

 

Μέρες τώρα με απασχολεί μια εικόνα. Η παρουσία της εθνικιστικής, αντικομμουνιστικής οργάνωσης ΕΟΝ στην επίσημη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Κάτι που δεν είναι απλώς μια «ανεπίτρεπτη αβλεψία», αλλά ένα πολιτικό γεγονός με βαρύνουσες συνέπειες. Η αξιοποίηση εθνικιστικών και φασιστικών μορφωμάτων ως χρήσιμων εφεδρειών για τη σταθεροποίηση του συστήματος σε περιόδους κοινωνικής έντασης και διεθνών αναταράξεων, βέβαια, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Οταν οι αντιθέσεις οξύνονται, κάποιοι θυμούνται να ξεθάψουν τις «εθνικές παραδόσεις», να εξωραΐσουν τους δικτάτορες, να προσφέρουν χώρο και μικρόφωνο στους επίδοξους συνεχιστές τους. Και το κάνουν πάντα με τον ίδιο τρόπο, κάτω από τη σημαία του «πατριωτισμού», που όμως στην πράξη σημαίνει υποταγή και αντικομμουνισμό.

 

Η ΕΟΝ του Μεταξά και η σύγχρονη σκιά της

Η ΕΟΝ δεν είναι απλώς ένα ιστορικό απολίθωμα της δεκαετίας του '30. Εκείνο το μαζικό νεολαιίστικο όργανο της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, αντιγραφή της Νεολαίας του Μουσολίνι, στόχευε στην πειθάρχηση της νεολαίας και στη μετατροπή της σε άβουλο στρατιωτικό σώμα. Ο αντικομμουνισμός, ο σωβινισμός και η προσωπολατρία αποτελούσαν τον ιδεολογικό πυρήνα της.

Το γεγονός ότι 80 χρόνια μετά τη συντριβή του φασισμού στην Ευρώπη η ίδια οργάνωση εμφανίζεται σε επίσημη εθνική τελετή, με την ανοχή (αν όχι τη σιωπηρή νομιμοποίηση) της πολιτείας, προκαλεί εύλογη ανησυχία. Δεν πρόκειται για αφέλεια ή για «παρεξήγηση ιστορικού χαρακτήρα». Είναι πολιτική επιλογή, που στοχεύει στο να αποκαταστήσει πλευρές του πιο αντιδραστικού παρελθόντος της χώρας, να επαναφέρει στη δημόσια σφαίρα τη φασιστική λογική με «πατριωτικό» περιτύλιγμα.