Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

Ευελιξία...


«Οι ευέλικτες μορφές αποτελούν αναγκαίο συμπλήρωμα της αγοράς εργασίας (...) Είναι αναγκαίες για επιχειρήσεις και κλάδους όπως π.χ. το λιανικό εμπόριο. Επιπλέον, όταν δεν υποκρύπτουν ημιδηλωμένη πλήρη απασχόληση και είναι επιλογή του εργαζόμενου, αποτελούν πηγή εισοδήματος για ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού». Αυτά δηλώνει σε κυριακάτικη εφημερίδα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, αποθεώνοντας τις «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης, τις οποίες παρουσιάζει ως «συμπλήρωμα» στη σταθερή δουλειά και ως «επιλογή» των ίδιων των εργαζομένων. Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Οι «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης είναι νομικά θωρακισμένες και τείνουν να γίνουν καθεστώς στην αγορά εργασίας. Για παράδειγμα, το οκτάμηνο Γενάρης - Αύγουστος του 2017, μόνο το 47,6% των προσλήψεων ήταν με συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, ενώ κι απ' αυτές, πολλές ήταν ορισμένου χρόνου, δηλαδή με ημερομηνία λήξης.

... και στρατηγική
 
Επιπλέον, εφτά στους δέκα εργαζόμενους με μερική απασχόληση δηλώνουν ότι θα ήθελαν να εργάζονται με πλήρες ωράριο, αλλά αδυνατούν να βρουν τέτοια εργασία. Οσον αφορά το εισόδημα, ο μέσος μισθός στη μερική απασχόληση δεν ξεπερνά τα 400 ευρώ μεικτά! Μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους, το ίδιο το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) αναγκάζεται να διαπιστώσει ότι «με την επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, οι νέες θέσεις δεν φαίνεται να είναι διατηρήσιμες, ενώ ελέγχεται και κατά πόσο μπορούν να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση». Οπως και να 'χει, η παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας είναι κομμάτι της στρατηγικής του κεφαλαίου, για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, και σαν τέτοια τη στηρίζουν και την προωθούν οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του.

Διαφάνεια
 
Η προσπάθεια του Ευρωκοινοβουλίου να «ξεπλύνει» στις λαϊκές συνειδήσεις τον πραγματικό χαρακτήρα της ΕΕ, ως Ενωσης του κεφαλαίου, προωθώντας «μέτρα» για τη διασφάλιση τάχα της «διαφάνειας» στα όργανα της ΕΕ, δεν είναι κάτι νέο, όσο κι αν έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα. Ωστόσο, οι 39 ευρωβουλευτές των Ευρωομάδων της GUE, των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων, με πρώτο και καλύτερο τον Δ. Παπαδημούλη, «απογείωσαν» αυτήν την προσπάθεια, καταθέτοντας ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με την οποία ζητούν να πληροφορηθούν τα εξής: «Ποια μέτρα σχεδιάζει η ΕΚΤ ώστε να πάψει να δέχεται συμβουλές από εταιρείες και ιδιωτικούς τραπεζικούς κολοσσούς, τους οποίους θα έπρεπε να εποπτεύει», και «τι σχεδιάζει η ΕΚΤ ώστε όσοι της παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες να είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο λόμπι της ΕΕ»! Τι προσπαθούν να πουν; Οτι το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα διάφορα όργανά του, που αποτελούν την καρδιά και τις φλέβες του σάπιου καπιταλισμού, μπορούν τάχα να αλλάξουν ρόλο, με λίγο περισσότερη «διαφάνεια»! Ταυτόχρονα, νομιμοποιούν τα «λόμπι», δηλαδή τις «ομάδες επηρεασμού», που «δουλεύουν» για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και αναγνωρίζονται θεσμικά και επίσημα από την ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο. Αφήστε που έτσι όπως είναι διατυπωμένη η ερώτηση, αναρωτιέται κανείς μήπως την έγραψε κανένα απ' αυτά τα «λόμπι», στο πλαίσιο των επιχειρηματικών και άλλων ανταγωνισμών που μαίνονται στην ΕΕ.

Εγινε λαγός
 
Η εξέλιξη με τον αυτονομιστή πρώην Πρόεδρο της Καταλονίας, Κάρλες Πουιτζντεμόντ, που αποπέμφθηκε από την κεντρική ισπανική κυβέρνηση με την ενεργοποίηση του άρθρου 155 του αστικού Συντάγματος και έγινε ...λαγός στο Βέλγιο, αποδεικνύει εκτός των άλλων το πόσο επιζήμιο είναι για λαϊκές δυνάμεις να εγκλωβίζονται κάτω από ξένες σημαίες, σε αστικές επιδιώξεις, αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς. Ιδιαίτερα στη χώρα μας, το ζήτημα της καταλανικής ανεξαρτησίας, στο όνομα της «αυτοδιάθεσης» των λαών και του δήθεν αντικαπιταλισμού, έγινε «σημαία» από διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους), που οργάνωσαν και διαδήλωση συμπαράστασης. Οπως αποδείχθηκε όμως για άλλη μια φορά, όταν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ακουμπούν τις ελπίδες τους στα «παιχνίδια» αστικών δυνάμεων, όταν πιστεύουν ότι είτε με αλλαγές αστικής διαχείρισης, είτε με αλλαγή συμμαχιών στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, είτε με «αυτονομήσεις» και «ανεξαρτητοποιήσεις» θα λύσουν τα δικά τους προβλήματα, τότε θα βιώνουν διαρκώς την ήττα και τις απογοητεύσεις...


Ριζοσπάστης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου