Συμβιβασμοί

 

Τελικά «δεν τα πιάνεις πουθενά» τα αστικά επιτελεία όταν πρόκειται να δικαιολογήσουν την εμπλοκή στα ευρωατλαντικά σχέδια. Κάπως έτσι, στο μνημόνιο που υπογράφηκε ανάμεσα σε Τουρκία, Σουηδία και Φινλανδία για την άρση του τουρκικού βέτο, κάποιοι είδαν τον «πρώτο συμβιβασμό του Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ». Τα «τρικ» του εφησυχασμού όμως έχουν χρεοκοπήσει πολλές φορές και ο λαός δεν πρέπει να δίνει καμία βάση. Για παράδειγμα, ο «συμβιβασμός» αυτός, όπως τον παρουσιάζουν, ανοίγει μεταξύ άλλων «πόρτες και παράθυρα» για την παραπέρα συνεργασία σε εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά και για την είσοδο της Τουρκίας ως «συνεργαζόμενης χώρας» στον μηχανισμό της «Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας» της ΕΕ (PESCO). Αν και τα «ψιλά γράμματα» μένει να φανούν, το μόνο σίγουρο είναι ότι έτσι ανοίγουν κι άλλοι δρόμοι ώστε να μπει και ευρωενωσιακή σφραγίδα στις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής κυβέρνησης και στα σχέδια συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Ο «συμβιβασμός» δηλαδή αναβαθμίζει τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης, δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο και βάζει τις βάσεις για νέους γύρους όξυνσης των ανταγωνισμών, όπως κάθε τέτοια συμφωνία στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι η άρση του τουρκικού βέτο είναι μέρος του ευρύτερου παζαριού με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που περιλαμβάνει και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Το βασικότερο, είναι συμβιβασμός που ισχυροποιεί το ΝΑΤΟ και τους πολεμικούς του σχεδιασμούς. Να γιατί ο λαός έχει κάθε λόγο, απέναντι στους «συμβιβασμούς» των ιμπεριαλιστών, να δυναμώσει τη δική του ασυμβίβαστη πάλη ενάντια στην αστική τάξη και τις συμμαχίες της.

Χρεοκοπημένοι...

Η κυνική απάντηση της Κομισιόν στην Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τις ομαδικές απολύσεις στα Πετρέλαια Καβάλας δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών. «Η ΕΕ δεν εμποδίζει την ομαδική απόλυση εργαζομένων» ήταν η ξεκάθαρη δήλωση της Κομισιόν, που επιβεβαιώνει ότι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι αντεργατικό μέχρι το μεδούλι. Μπροστά σ' αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι μπορούν τώρα να δουν πιο καθαρά το παιχνίδι που παίζουν σε βάρος τους κυβέρνηση και ΕΕ, προωθώντας το ξεπάτωμά τους από τη δουλειά, για να προχωρήσουν τα κερδοφόρα σχέδια της «Energean». Μπορούν επίσης να δουν πιο καθαρά πόση αξία έχουν οι αερολογίες του ΣΥΡΙΖΑ περί «ευρωπαϊκού κεκτημένου», που διασφαλίζει τάχα τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς. Αποδεικνύεται ότι τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει ούτε στη ...Δευτέρα Παρουσία, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει και προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους όταν το επικαλείται, βγάζοντας παράλληλα λάδι την αντιλαϊκή ΕΕ των μονοπωλίων.

... «σωτήρες»

Είναι μάλιστα τόσο ...πολέμιος των ομαδικών απολύσεων, που ως κυβέρνηση άλλαξε τη νομοθεσία και αναβάθμισε το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, ως μια «πλατφόρμα διαβούλευσης» που απαλλάσσει τον εκάστοτε υπουργό από τη ρετσινιά του «εκτελεστή», στις περιπτώσεις των ομαδικών απολύσεων. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, το συμπέρασμα είναι ένα: Κανένας σωτήρας, πρώην ή επίδοξος, κανένα «ευρωπαϊκό κεκτημένο» δεν μπορεί να γλιτώσει τους εργαζόμενους από την επίθεση της εργοδοσίας, γιατί βρίσκονται όλοι στην ίδια πλευρά, απέναντι από τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες. Μόνοι τους θα σώσουν τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά τους, κάνοντας αυτό που απέδειξαν μέχρι σήμερα ότι γνωρίζουν καλύτερα απ' όλα: Συνεχίζοντας τον οργανωμένο αγώνα τους, με την αλληλεγγύη δεκάδων σωματείων και φορέων από την περιοχή και από όλη τη χώρα.

Δεν υπήρξαν ποτέ

Η ενημέρωση των κομμάτων από τον υπουργό Εξωτερικών την Παρασκευή ήταν μια ευκαιρία για τους εκπροσώπους τους να τοποθετηθούν πάνω στις σημαντικές διεθνείς εξελίξεις και να πουν δημόσια τις θέσεις τους. Οσο κι αν διαβάσαμε τη δήλωση του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν βρήκαμε ούτε μια λέξη για τις επικίνδυνες αποφάσεις που πήρε το ΝΑΤΟ κατά την πρόσφατη Σύνοδο στη Μαδρίτη. Για τον τομεάρχη Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξαν ποτέ οι 300.000 ΝΑΤΟικοί που θα αναπτυχθούν σε ετοιμοπόλεμες θέσεις. Ούτε η αναβάθμιση των Ομάδων Μάχης που ακροβολίζονται στα σύνορα με τη Ρωσία. Ούτε η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με δύο ακόμα χώρες, που κάνει πιο επιθετική την ιμπεριαλιστική συμμαχία και πιο επικίνδυνο το μέλλον για τους λαούς της περιοχής. Ούτε η αλλαγή του στρατηγικού δόγματος απέναντι στη Ρωσία, που φέρνει πιο κοντά το ενδεχόμενο μιας πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Αντίθετα, ακούσαμε από τον Κατρούγκαλο τα γνωστά και τετριμμένα περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην «ΙΧ εξωτερική πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση», για «προκεχωρημένα φυλάκια» από την «πιστή και δεδομένη κυβέρνηση», για «επικοινωνία και όχι ουσία» στην εξωτερική πολιτική. Ολα αυτά δηλαδή που συντελούν στο να θολώνει η «μεγάλη εικόνα» και να μένει η μπάλα στο γήπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης για το ποιος και πώς μπορεί να υπερασπιστεί καλύτερα τα συμφέροντα της αστικής τάξης, με δεδομένη την εμπλοκή στα ευρωατλαντικά σχέδια, που ευθύνεται και για την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Ριζοσπάστης