Ακόμα μετράνε κέρδη και ρεκόρ οι μεγαλοξενοδόχοι και η κυβέρνηση, λιβανίζοντας το «θαύμα του Τουρισμού». Εκτός από τα κέρδη βέβαια υπάρχουν και άλλα ...ρεκόρ, που δεν αφορούν όμως τους «χορτάτους» αλλά τους μεροκαματιάρηδες. Εχουμε και λέμε, λοιπόν, με βάση τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για τον μήνα Αύγουστο, όταν το «θαύμα» ήταν σε πλήρη εξέλιξη: Οι απολύσεις ξεπέρασαν τις 230.000 και το ισοζύγιο προσλήψεων - απολύσεων ήταν αρνητικό κατά 32.966 θέσεις εργασίας. Πρόκειται για το χειρότερο ισοζύγιο τουλάχιστον την τελευταία 20ετία, με το δεύτερο χειρότερο να καταγράφεται τον Αύγουστο του 2016. Στην αρνητική αυτή επίδοση, μάλιστα, «πρωταγωνιστούν» οι πιο «δυναμικοί κλάδοι»: Πάνω από 19.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν στην Εστίαση και πάνω από 5.000 στον Τουρισμό. Δηλαδή μέσα στον Αύγουστο το 74% των χαμένων θέσεων εργασίας ήταν στους κλάδους με τη μεγαλύτερη δραστηριότητα!
Τα ...ρεκόρ συνεχίζονται και στις προσλήψεις, αφού πάνω από τις μισές είναι «εκ περιτροπής» ή «μερικής απασχόλησης». Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει λοιπόν από την απογείωση της κερδοφορίας; Ποιος πληρώνει το τίμημα για τα κέρδη των δεκάδων δισ. που μασουλάνε οι επιχειρηματικοί όμιλοι; Ποιος φορτώνεται από τη μία το τεράστιο ζεστό κρατικό χρήμα και από την άλλη το νομικό οπλοστάσιο πλήρους ασυλίας για διάλυση εργασιακών σχέσεων και απολύσεις χωρίς όρια, που απολαμβάνει η εργοδοσία; Τελικά, όσα «στοιχειώνουν» τη ζωή της εργατικής τάξης αποτελούν την άλλη όψη των ανεξέλεγκτων κερδών για μια χούφτα επιχειρηματικούς ομίλους.
Πάνοπλοι «Ράμπο» της αστυνομίας εισέβαλαν χτες στην παλιά φοιτητική εστία του Πολυτεχνείου, σε επιχείρηση που έγινε για ναρκωτικά. Επεσαν πυροβολισμοί δίπλα σε αμφιθέατρο όπου οι φοιτητές έδιναν μάθημα, ενώ πάνοπλοι αστυνομικοί παρέμειναν στον χώρο, τρομοκρατούσαν, ακόμα και κυνηγούσαν φοιτητές. Οι απαράδεκτες και επικίνδυνες αυτές εικόνες γίνεται προσπάθεια να ξεπλυθούν κάτω από τον τίτλο «Αντρο ανομίας η Πολυτεχνειούπολη», που έβαλε στο σχετικό ρεπορτάζ η κρατική τηλεόραση, αναπαράγοντας την ανακοίνωση της αστυνομίας και τη χιλιοπαιγμένη κασέτα της «ανομίας στα πανεπιστήμια». Ενα άλλοθι που βολεύει το κράτος, τόσο για τη σύσταση και είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας όσο και για την παρουσία πάνοπλων αστυνομικών στους χώρους των ΑΕΙ. Τι κι αν οι φοιτητικοί σύλλογοι είχαν καταγγείλει επανειλημμένα τη δράση διαφόρων ύποπτων κυκλωμάτων στη συγκεκριμένη φοιτητική εστία; Τι κι αν ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και μια «δικιά τους» δόκιμη αστυνομικός, που έκανε τον τσιλιαδόρο; Τι άλλο εξυπηρετεί ένα τέτοιο «κασκαντέρικο» σόου με ντάλα ήλιο στα πανεπιστήμια, πέρα από το να φανεί ως «αναγκαία» η παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια; Και πώς αλλιώς να εξηγηθεί αυτή η «ετοιμότητα» των δυνάμεων καταστολής, τη στιγμή που η κυβέρνηση κινεί «γη και ουρανό» για να μπει σε εφαρμογή η πανεπιστημιακή αστυνομία; Οι φοιτητές δεν τσιμπάνε, ούτε τρομοκρατούνται. Το απέδειξαν χτες με το μαζικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, θα το φωνάζουν κάθε μέρα στον αγώνα για σπουδές και ζωή με δικαιώματα.
Τη σύμπραξη των «προοδευτικών» δυνάμεων, που θα φρενάρει τάχα την άνοδο της ακροδεξιάς, ξαναζεσταίνει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών. Μόνο που αυτός ο δρόμος είναι περπατημένος σε μια σειρά χώρες και το αποτέλεσμα το έχει δοκιμάσει ο λαός. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, η σύμπραξη των σοσιαλδημοκρατικών - «προοδευτικών» δυνάμεων στις βουλευτικές εκλογές δεν εμπόδισε την Λεπέν να τετραπλασιάσει τους βουλευτές της. Αντίστοιχα στην Ισπανία, όπου η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σάντσεθ στηρίζεται και από άλλα «προοδευτικά» κόμματα, το ακροδεξιό «Vox» διατηρεί 52 βουλευτικές έδρες και συμμετέχει ήδη σε μια περιφερειακή κυβέρνηση. Στη Σουηδία, η εκλογική νίκη της ακροδεξιάς ήρθε μετά από πολλά χρόνια σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης. Οσο για την Ιταλία, τα προηγούμενα χρόνια ο λαός έζησε όλες τις παραλλαγές στην αστική διαχείριση, με φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, «κυβερνήσεις τεχνοκρατών» με στήριξη και από τα κόμματα του λεγόμενου «προοδευτικού χώρου». «Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη», λέει η παροιμία, και ταιριάζει γάντι στις αστικές κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, που κλιμακώνουν την αντιλαϊκή επίθεση και τα αδιέξοδα για τον λαό. Πάνω σ' αυτό το έδαφος, αλλά και σ' αυτό του αντικομμουνισμού που βαθαίνει στην ΕΕ, η ακροδεξιά όχι μόνο δεν περιορίστηκε αλλά στις σημερινές συνθήκες, με τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να οξύνονται, αναδεικνύεται μέχρι και σε πρώτη κυβερνητική επιλογή για την αστική τάξη σε μια σειρά χώρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου