Αν τα απανωτά περιστατικά παιδικής κακοποίησης, που αποκαλύπτονται τους τελευταίους μήνες, ρίχνουν φως στις ευθύνες κράτους και κυβερνήσεων για την απουσία μέτρων προστασίας και την ανάθεσή τους σε κάθε λογής «ευαγή» ιδρύματα και επιχειρηματίες, τα στοιχεία που αφορούν την ανήλικη εργασία έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα μιας εγκληματικής πολιτικής απέναντι στον λαό και τα παιδιά του.
Το κυνήγι του κέρδους μεταφράζεται σε κυνήγι φθηνού εργαζόμενου από την εργοδοσία. Και με τις επιδοτήσεις από το κράτος για τζάμπα εργαζόμενους - «καταρτιζόμενους» από 15 ετών, με τη φτώχεια, την ανεργία, τα χρέη να βασανίζουν χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες, όλο και περισσότερο διευρύνεται η ανήλικη εργασία.
Σύμφωνα με όσα στοιχεία είναι διαθέσιμα, στην Ελλάδα οι ανήλικοι που αναγκάζονται να δουλεύουν είναι γύρω στις 100.000, ενώ για το 2022 καταγράφηκε μια τρομακτική αύξηση - σχεδόν διπλασιασμός - κατά 94%! Τη χρονιά που διανύουμε έχουν «θεωρηθεί» τουλάχιστον 16.000 νέα βιβλιάρια «εργαζομένων» άνω των 15 ετών, ενώ αριθμός - ρεκόρ ήταν και τα 7.647 που «θεωρήθηκαν» το 2017 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το 2005 ήταν 2.780 οι «θεωρήσεις», μιλάμε δηλαδή για μια αύξηση κατά 370%, ενώ μένουν ακόμα λίγες μέρες μέχρι να κλείσει η χρονιά.
Χιλιάδες είναι οι ανήλικοι που απασχολούνται ως πάμφθηνη εργατική δύναμη κυρίως στον Τουρισμό και στην Εστίαση, αριθμοί που εκτινάχθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, αφού η εργοδοσία είχε προειδοποιήσει ότι της λείπουν «εργατικά χέρια». Και τώρα επιβεβαιώνεται ότι τα ρεκόρ κερδοφορίας του κλάδου στηρίχτηκαν σε μεγάλο βαθμό στα μεροκάματα πείνας όχι μόνο των ενήλικων αλλά και των ανήλικων εργαζομένων.
Μάλιστα, η διοίκηση της Επιθεώρησης Εργασίας, που πλέον είναι «ανεξάρτητη αρχή», σχεδόν επιχαίρει για την παραπάνω εκτίναξη του αριθμού ανήλικης εργασίας καθώς τον ερμηνεύει ως «μαζικές δηλώσεις» ανηλίκων από την εργοδοσία, που τα προηγούμενα χρόνια δούλευαν «μαύρα». Αλλα επίσημα χείλη δικαιολογούν αυτό το αίσχος, θυμίζοντας το τι συνέβαινε προηγούμενες δεκαετίες, που τα παιδιά έβγαιναν στο μεροκάματο ακόμα νωρίτερα, ή για να ακριβολογούμε εργάζονταν από τότε που θυμούνταν τον εαυτό τους. Επομένως, θεωρείται σχεδόν ...φυσιολογικό και σήμερα να πληθαίνουν οι ανήλικοι που βγαίνουν στο μεροκάματο.
Το έδαφος όμως για να «τρέχει» η ανήλικη εργασία είναι στρωμένο εδώ και χρόνια. Κι εδώ σημαντικός μοχλός είναι η λεγόμενη «επαγγελματική εκπαίδευση», που μεθοδικά αξιοποιείται για να παρέχεται φθηνό εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματίες. Στο πλαίσιο αυτό, μόνο τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση της ΝΔ, κατά παραγγελία του ΣΕΒ, έχει νομοθετήσει τη διευκόλυνση της δουλειάς για μαθητές από 15 ετών για την απόκτηση «δεξιοτήτων», αλλά και τις διετείς μεταγυμνασιακές σχολές κατάρτισης.
Ετσι, από τα 15 τους υπάρχουν νέοι που διώχνονται από τα σχολεία και οδηγούνται γρήγορα στην κατάρτιση και την ανήλικη εργασία, η οποία επιδοτείται στις επιχειρήσεις για τζάμπα εργατικό δυναμικό. Αυτή η «διέξοδος» προπαγανδίστηκε ως μια «αξιόπιστη εναλλακτική», κι ας έφερνε παιδιά εργατικών οικογενειών σε πρόωρη διακοπή της όποιας γενικής μόρφωσης. Πρόκειται για εφαρμογή των κατευθύνσεων ΕΕ και ΟΟΣΑ, που εδώ και πολλά χρόνια συζητιούνται και γίνονται «ψωμοτύρι» σε κυβερνητικά χείλη.
Για παράδειγμα, το 2015, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εκθείαζε την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, παρουσιάζοντάς την μάλιστα ως «αντίβαρο» στις «νεοφιλελεύθερες εμμονές» της τρόικας. Και στην έκθεση του ΟΟΣΑ εκείνης της χρονιάς προβλεπόταν μεταξύ άλλων ως μία από τις πλευρές της «καινοτομίας και της ανταγωνιστικότητας», ειδικά για τις χώρες με βαθιά οικονομική κρίση, να «αποτρέπεται ο αποκλεισμός από την αγορά εργασίας των νέων που εγκαταλείπουν το σχολείο».
Τα παραπάνω είναι μερικά ακόμα σημάδια της απόλυτης παρακμής ενός συστήματος σάπιου μέχρι το μεδούλι. Που για τη νεολαία των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, τους αυριανούς δηλαδή εργαζόμενους, επιφυλάσσει όλο και περισσότερες στερήσεις: Από τα σχολεία - ρημαδιό που αν δεν πέφτουν σοβάδες, γίνονται εκρήξεις με τραγικά θύματα, μέχρι τα νοσοκομεία παίδων που αν δεν αναστέλλεται η λειτουργία τους κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Από τις «κιβωτούς του τρόμου» και τις εγκληματικές ελλείψεις στην προστασία του παιδιού, μέχρι τα σύγχρονα κάτεργα όπου ιδρώνουν μαζί με τους γονείς τους παιδιά 15 χρόνων για ένα κομμάτι ψωμί. Και από την ανασφάλεια και την περιθωριοποίηση, μέχρι τα στυγνά εγκλήματα του κρατικού μηχανισμού, όπως το χτεσινό στη Θεσσαλονίκη.
Καμιά ανοχή σε αυτήν τη βαρβαρότητα! Η αγωνία για την προστασία του παιδιού σήμερα μεταφράζεται και στη διεκδίκηση για κατάργηση της ανήλικης εργασίας, όποιον «φερετζέ» κι αν της φοράνε οι κυβερνήσεις και η εργοδοσία.
Και επειδή υπεράσπιση του παιδιού σημαίνει ταυτόχρονα υπεράσπιση του μέλλοντος, δεν μπορεί να υπάρχει κανένας συμβιβασμός με ένα μέλλον όπου οι ανήλικοι γίνονται πεδίο άντλησης φθηνής εργατικής δύναμης για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές. Στην πάλη για την ανατροπή αυτής της κατάστασης, η εργατική τάξη έχει το δικό της αποκούμπι: Την οργάνωσή της, τη διεκδίκηση και ένα ισχυρό ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που υψώνει τη σημαία της κατάργησης της εκμετάλλευσης και όχι την καθιέρωση της επέκτασής της ακόμα και στους ανήλικους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου