Το να στέλνεις το παιδί σου στο σχολείο και να μην ξέρεις αν θα επιστρέψει σώο είναι εγκληματικό και ανεπίτρεπτο για την εποχή μας. Δεν υπάρχει γονιός κι εκπαιδευτικός που να μην ούρλιαξε από μέσα του μαθαίνοντας την είδηση του τραγικού θανάτου του μαθητή στις Σέρρες. Η οργή ξεχείλισε. Και δικαίως. Σε κάθε οικογένεια γίνεται θέμα συζήτησης και συμμερίζεται την τραγωδία. Τα αναπάντητα ερωτήματα «κουμπώνουν» με σκέψεις και εμπειρίες που έχει ο καθένας από τον δικό του χώρο: «Και στο δικό μας σχολείο είχε σκάσει ο λέβητας στο υπόγειο, ευτυχώς όμως δεν ήταν κανείς κοντά»... «Στην περιοχή μας υπάρχουν σχολεία που έχουν αίθουσες δίπλα στους καυστήρες»... «Τις προάλλες έπεσαν σοβάδες από το ταβάνι και λίγο έλειψε να μας ανοίξουν τα κεφάλια»... «Το προαύλιό μας είναι γεμάτο σκαλωσιές».
Γονείς και μαθητές καταγγέλλουν την παλαιότητα, την υποσυντήρηση και την επικινδυνότητα πολλών σχολικών κτιρίων. Στην εφημερίδα μας έχουμε γράψει πάμπολλες φορές τη φράση «από θαύμα δεν θρηνήσαμε θύματα», μιλώντας για ταβάνια που «βρέχουν» σοβάδες, για οροφές που καταρρέουν, για παράθυρα που αποκολλιούνται κ.ο.κ. Τίποτα απ' αυτά δεν είναι βέβαια τυχαίο ούτε ευθύνεται η «κακιά η ώρα». Η συντήρηση των σχολείων από τους δήμους γίνεται μέσω της κουτσουρεμένης κρατικής χρηματοδότησης, που δίνεται σε δόσεις και πάντα με αρκετή καθυστέρηση. Οι Τεχνικές Υπηρεσίες των δήμων έχουν αποψιλωθεί και όλα τα αναγκαία έργα γίνονται στη χάση και στη φέξη μέσω εργολαβιών. Αν πάλι κάτι πάει στραβά, τότε οι ευθύνες γίνονται μπαλάκι μεταξύ δημόσιων υπηρεσιών και εταιρειών. Κι όλα αυτά όταν πάνω από το 50% των υπαρχόντων σχολικών κτιρίων είναι κτισμένα πριν από 40 έως 50 χρόνια, δηλαδή αντικειμενικά οι ανάγκες ελέγχου και συντήρησής τους είναι αυξημένες!
Η εικόνα αυτή δεν έχει αλλάξει εδώ και χρόνια, με τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να συνυπογράφουν την πολιτική της υποχρηματοδότησης, είτε ως κυβέρνηση είτε ως δημοτικές αρχές. Μια αποκαλυπτική εικόνα της «ωρολογιακής βόμβας» πάνω στην οποία κάθονται σήμερα χιλιάδες μαθητές, δίνει το παράδειγμα του σεισμού που έγινε στην Αττική τον Ιούλη του 2019 και όσα ακολούθησαν: Οι σεισμόπληκτοι δήμοι, και όχι μόνο, απευθύνθηκαν στην εταιρεία Κτιριακές Υποδομές (ΚΤΥΠ), δηλώνοντας αδυναμία να κάνουν ελέγχους στα σχολεία! Η ΚΤΥΠ όντας επίσης αποδυναμωμένη σε μηχανικούς, κάλεσε τους ...διευθυντές των σχολείων να κάνουν έναν πρώτο οπτικό έλεγχο! Οπου αυτοί έκριναν, κάλεσαν τους μηχανικούς του δήμου και αυτοί με τη σειρά τους την ΚΤΥΠ. Με αυτήν τη «διαδικασία», οι μηχανικοί της ΚΤΥΠ έλεγξαν τελικά 355 σχολεία, εκ των οποίων τα 164 - δηλαδή σχεδόν τα μισά - βρέθηκαν με βλάβες και από αυτά τα 29 - δηλαδή το 8% - είχαν τόσο σοβαρές βλάβες που εκκενώθηκαν! Συνολικά. όμως, από τα 3.080 σχολεία ελέγχθηκαν από μηχανικούς μόνο τα 909 και τα υπόλοιπα τα έλεγξαν ...οι διευθυντές τους! Κι αυτά για έναν μετασεισμικό έλεγχο και όχι για προσεισμικούς που θα έπρεπε να έχουν γίνει παντού. Αν πάλι ρωτήσει κανείς σε πόσα απ' αυτά τα σχολεία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες συντήρησης και επισκευής, θα μείνει με την απορία (και την αγωνία...).
Ανάλογη είναι η εικόνα για τα ζητήματα πυροπροστασίας, για τους ελέγχους ηλεκτρολογικών και θερμαντικών εγκαταστάσεων, για καθαρισμούς φρεατίων και έργα για να μην πλημμυρίζουν στην πρώτη βροχή κ.ο.κ. Απέναντι σε όλα αυτά και στις δίκαιες διεκδικήσεις γονιών, δασκάλων και μαθητών, το υπουργείο Παιδείας έχει το θράσος να κομπάζει ότι τα σχολεία ολοκλήρωσαν πέρσι την πρώτη φάση της «αξιολόγησής» τους! Σχολεία χωρίς αντισεισμικούς ελέγχους, χωρίς πιστοποιητικά πυρασφάλειας, με γερασμένες υποδομές έχουν ...«αξιολογηθεί», ενώ για το τεράστιο και κρίσιμο ζήτημα της ασφάλειας δεν τα έχει ελέγξει κανείς! Και από πάνω, τα σπρώχνουν να εμπορεύονται τις υποδομές τους για να αυξήσουν τους πόρους για τα λειτουργικά τους έξοδα, τροφοδοτώντας τον φαύλο κύκλο της υποχρηματοδότησης από το κράτος, της απαξίωσης των υποδομών και τελικά της ακόμα μεγαλύτερης επιβάρυνσης των γονιών, που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να κάνουν τα παιδιά τους μάθημα σε στοιχειώδεις συνθήκες ασφάλειας.
Να λοιπόν γιατί από την πρώτη στιγμή, εκφράζοντας τη δίκαιη αγανάκτηση και τις σκέψεις όλων, οι συλλογικές οργανώσεις γονιών και μαθητών μίλησαν για έγκλημα στις Σέρρες. Δεν μένουν όμως στην καταγγελία ούτε στο αυτονόητο αίτημα να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι άμεσα εμπλεκόμενοι. Καλούν σε ένταση του αγώνα για σύγχρονα και ασφαλή σχολεία, με αποκλειστική ευθύνη και χρηματοδότηση από το κράτος, πλήρως στελεχωμένα. Αναδεικνύουν την ανάγκη κανείς να μη συμβιβαστεί με την «κανονικότητα» ενός σχολείου - ρημάδι, όπου οι κίνδυνοι καιροφυλακτούν παντού, από το προαύλιο μέχρι το λεβητοστάσιο. Να δώσουν απάντηση σε κυβέρνηση και δημοτικές αρχές, που επικαλούνται το «μεγάλο κόστος», τα «μειωμένα κονδύλια», τους «δημοσιονομικούς περιορισμούς» και τις «αντοχές της οικονομίας» για να απορρίψουν τα δίκαια αιτήματα συλλόγων γονέων, ενώσεων και ομοσπονδιών, που απαιτούν τα αυτονόητα για τα παιδιά. Ως εδώ λοιπόν! Το έγκλημα δεν μπορεί να γίνει ανεκτό! Ελεγχοι και χρηματοδότηση για ουσιαστικά μέτρα ασφαλείας σε όλες ανεξαιρέτως τις σχολικές υποδομές, όχι τώρα, χτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου