Η ΛΑΕ και η ΕΕ των «οικονομικών εκβιαστών και των πολιτικών βιαστών»

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο συμμετείχε η πλειοψηφία των στελεχών της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ),  πρότεινε …σκίσιμο των μνημονίων και διαπραγμάτευση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ΛΑΕ προσθέτει την έξοδο από την Ευρωζώνη. 

Να θυμίσουμε, όμως, ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, στην πρώτη του συνέντευξη ως πρόεδρος της ΛΑΕ, έβαλε κι ένα «εφόσον χρειάζεται»: «Η δική μας εναλλακτική πρόταση βεβαίως προβλέπει για να εφαρμοστεί, εφόσον χρειάζεται, να φύγουμε και από την Ευρωζώνη συντεταγμένα και στη βάση ενός προοδευτικού προγράμματος και για τη εφαρμογή του».

Χρειάστηκε να φτάσει η χθεσινή παρουσίαση της προγραμματικής διακήρυξης της ΛΑΕ, για να διατυπωθεί επίσημα η πρόταση για έξοδο από την Ευρωζώνη: «Τα ζητήματα της εξόδου από την Ευρωζώνη και της ρήξης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και επιλογές της ΕΕ., η οποία ακολουθεί όλο και πιο αντιδραστικούς και αντιδημοκρατικούς δρόμους, τίθενται στην ημερήσια διάταξη, όχι ως προϊόν κάποιας ιδεολογικής εμμονής, αλλά με όρους στοιχειώδους πολιτικού ρεαλισμού» (προγραμματική διακήρυξη της ΛΑΕ).

H EE εκπροσωπεί ταξικά συμφέροντα 

Οι δρόμοι που επιλέγουν και θα επιλέγουν οι λαοί της στις χώρες Ευρώπης είναι και θέμα συσχετισμών. Για τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως, δεν ισχύει κάτι ανάλογο. Το συμπέρασμα δεν είναι αποτέλεσμα μιας «ιδεολογικής εμμονής». Η ΕΕ από τη βάση και τη δομή της, από τις καταστατικές και δεσμευτικές της συνθήκες, έχει συγκεκριμένα όρια, είναι δεσμευμένη. 

Οποιαδήποτε προοπτική μιας ευρωπαϊκής ένωσης λαών δεν θα έχει καμία σχέση με αυτή την ΕΕ. 

Τα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετεί η ΕΕ μπορεί να αλλάζουν κατά περιόδους. Αυτό είναι θέμα της «ελεύθερης αγοράς», των ενδοιμπεριαλιστικών  αντιθέσεων και μια σειράς παραγόντων που θα ήταν χρήσιμο να εξεταστούν συγκεκριμένα σε μια οικονομική ανάλυση. Τα ταξικά συμφέροντα, όμως, που εκπροσωπεί η ΕΕ είναι συγκεκριμένα. Τα ταξικά συμφέροντα που υπερασπίζεται η ΕΕ καταγράφονται από τη συνθήκη του Μάαστριχτ (και τις συνθήκες που ακολούθησαν) μέχρι και στην πιο αδιάφορη οδηγία της Κομισιόν.

Από τις τέσσερις «ελευθερίες» στη συνθήκη του Μάαστριχτ (κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού), μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια στη δομή και τη λειτουργία της, η ΕΕ έχει ένα ασφυκτικό πλαίσιο, που δεν επιτρέπει οποιαδήποτε αλλαγή σε ριζοσπαστική και φιλολαϊκή κατεύθυνση. Η ΕΕ εξυπηρετεί το κέρδος των πολυεθνικών, την επέκταση τους στην ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας τους (με αποτέλεσμα και το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων) και όλα αυτά ενάντια στα εργασιακά , τα ασφαλιστικά και τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Το «αντιδραστικό μόρφωμα, η ΕΕ»

Αν θέλει κανείς να διαβάσει χαρακτηρισμούς κι εκτιμήσεις για το χαρακτήρα της ΕΕ μπορεί να τους βρει στη Λαϊκή Ενότητα. Παρ’ όλα αυτά η ΛΑΕ επιμένει στην παραμονή στην ΕΕ. Ας δούμε πρώτα πως περιγράφει η ΛΑΕ την ΕΕ:

– «Η οδυνηρά αποκτημένη πείρα των τελευταίων μηνών έδειξε και στους πιο δύσπιστους ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις στη σημερινή, γερμανική ΕΕ δεν είναι ούτε «σύμμαχοι», ούτε «εταίροι».  Είναι οικονομικοί εκβιαστές και πολιτικοί βιαστές. Και δεν διστάζουν να εκδικούνται έναν ολόκληρο λαό με την πιο ανελέητη εκδοχή «συλλογικής τιμωρίας», όταν δεν τους αρέσουν οι αποφάσεις του» (προγραμματική διακήρυξη της Λαϊκής Ενότητας).

– «Αυτό το αντιδραστικό μόρφωμα, η ΕΕ, πλέον λέει πάρα πολλά που είναι ολοκληρωτικά και αντιδημοκρατικά. Δυστυχώς η Ευρωζώνη και η ΕΕ, με την πορεία που ακολουθούν, τείνουν να ακυρώσουν κάθε ίχνος δημοκρατίας» (Παναγιώτης Λαφαζάνης- Real fm -1/9/2015).

Ας μη σταθούμε αναλυτικά στο γεγονός ότι τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας «ανακάλυψαν» τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόλις πριν λίγα χρόνια. Ας το αναφέρουμε μόνο, μαζί με κάτι άλλο: Τα στελέχη της ΛΑΕ έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τις εκλογές. Δεν έφυγαν ούτε, καν, αφού καταψήφισαν το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τότε στήριζαν την κυβέρνηση, όπως τη στήριζαν και το προηγούμενο διάστημα, όταν άνοιγε διάπλατα το δρόμο για το τρίτο μνημόνιο.  Έχει κι αυτό τη σημασία του για να κρίνει κανείς τις ευθύνες τους, αλλά και την αποφασιστικότητα τους για ριζοσπαστικές αλλαγές (έτσι χαρακτηρίζουν οι ίδιοι τις προτάσεις τους).

Η ΛΑΕ, παρά τους χαρακτηρισμούς για την ΕΕ,  δεν προτείνει αποδέσμευση. Στην ίδια συνέντευξη που αναφέραμε παραπάνω (στον Real fm) ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δήλωσε: «Εμείς δεν θέτουμε θέμα αποδέσμευσης από την ΕΕ, αλλά θέτουμε θέμα μετ’ επιτάσεως ριζικής αλλαγής των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων και άλλων επιλογών που έχει κάνει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση». 

Στη προγραμματική διακήρυξη σημειώνεται πως η πρόταση  «ασφαλώς και δεν περιορίζεται στο θέμα της νομισματικής πολιτικής, όπως υποστηρίζουν οι πλαστογράφοι και συκοφάντες που μιλάνε για «λόμπι της δραχμής»». Ας συμφωνήσουμε πως η πρόταση της ΛΑΕ δεν περιορίζεται μόνο στο θέμα της νομισματικής πολιτικής. Έχει, άλλωστε, και συγκεκριμένα μέτρα που προτείνει στη διακήρυξη της…

…και η ΕΕ θα ανοίξει την αγκαλιά της!

Ένα καλοπροαίρετο ερώτημα: Υπάρχει περίπτωση να βγει μια χώρα από την Ευρωζώνη, μ” ένα πρόγραμμα στοιχειωδών φιλολαϊκών μέτρων, που θα θίγουν τον πυρήνα των θέσεων της ΕΕ, και να παραμείνει στην ΕΕ;

Δεν αναφερόμαστε γενικά στην έξοδο από την Ευρωζώνη και στη συνέχιση των ίδιων πολιτικών αρχών και κανόνων, με τη σφραγίδα της «ελεύθερης αγοράς». Υποτίθεται πως μιλάμε για ένα πρόγραμμα που έρχεται σε σύγκρουση με βασικές επιλογές της ΕΕ. Υποτίθεται πως η ΛΑΕ υποστηρίζει ότι έχει προτάσεις πιο ριζοσπαστικές από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Mόνο δύο παράδειγμα. Θα καταργήσει η ΛΑΕ τα μνημόνια, θα προχωρήσει και σε εθνικοποίηση τραπεζών (μεγάλο θέμα τι εννοούν εθνικοποίηση τραπεζών) και η ΕΕ θα την καλοδεχτεί; Και οι ίδιοι παραδέχονται πως κάτι τέτοιο δεν γίνεται να συμβεί. Και οι ίδιοι λένε πως θα δεχθούν επίθεση από κέντρα της ΕΕ.

Κι ένα ….κακοπροαίρετο ερώτημα: Από την πορεία της διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, από την υπογραφή του μνημονίου, δεν συνειδητοποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο , στη ΛΑΕ, ότι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα και τα λιγότερο ριζοσπαστικά μέτρα (τα πιο διαχειριστικά) δεν συζητιούνται ούτε για αστείο; Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την επιλογή του και υπέγραψε μνημόνιο, υποστηρίζοντας πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος για να παραμείνει η Ελλάδα στην ΕΕ. Η ΛΑΕ δεν κατάλαβε ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή λύση μέσα στο  «λάκκο των λεόντων»;..

Ίσως και κάποτε ένα δημοψήφισμα…

Στη διακήρυξη υπάρχει κι ένα άλλο στοιχείο για το θέμα της αποδέσμευσης από την ΕΕ κάπου στα …ψιλά. Συγκεκριμένα: «Το ζήτημα της αποχώρησης της Ελλάδας από την ΕΕ μπορεί να τεθεί εκ των πραγμάτων και ανά πάσα στιγμή στην ημερήσια διάταξη. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα καλέσουμε το λαό να επιμείνει στην εφαρμογή του προοδευτικού προγράμματος που έχει επιλέξει, παίρνοντας την απόφασή του για παραμονή ή όχι στην Ε.Ε. με δημοψήφισμα, όπως άλλωστε έγινε και γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

Εδώ, όμως, έχουμε αρχίσει, πια, και μιλάμε για παραμύθια. Με τόσα όταν και εάν έχουμε χάσει την ουσία και σίγουρα δεν συζητάμε για μια ρεαλιστική πρόταση, που θα δώσει λύση και προοπτική. Από το «εφόσον χρειαστεί» έξοδος από την Ευρωζώνη πήγανε στην έξοδο από Ευρωζώνη και αφήνουν κι ένα ενδεχόμενο στο μέλλον να τεθεί θέμα αποδέσμευσης από την ΕΕ. Λένε, όμως, πως αυτή τη στιγμή δεν θέτουν ζήτημα αποδέσμευσης αλλά ριζικής αλλαγής των ασκούμενων πολιτικών… 

Η αυταπάτη μιας άλλης εκδοχής εντός ΕΕ  

Η ΛΑΕ, παρόλο που δεν είναι, πια, στο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να καλλιεργεί το δρόμο των αυταπατών για τα βασικά και δομικά χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αναφέρεται μόνο στα αρνητικά της «σημερινής ΕΕ», λες και το θέμα είναι συγκυριακό, λες και δεν είναι η ίδια η φύση αυτής της συμμαχίας που έρχεται σε σύγκρουση με τα λαϊκά συμφέροντα.

Φιλολαϊκή λύση μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ των «οικονομικών εκβιαστών και των πολιτικών βιαστών» (όπως ονομάζει η ΛΑΕ την Ευρωπαϊκή Ένωση στην προγραμματική της διακήρυξη) δεν υπάρχει. Ζήσαμε, άλλωστε, μια εκδοχή τέτοιας λύσης, με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αυταπάτη μιας άλλης εκδοχής, που θα περιλαμβάνει ενδεχόμενα λύσεων εντός ΕΕ , δεν χρειάζεται…