Κόντρες για τα μάτια του κόσμου

Εδώ και μέρες, η κόντρα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ με διάφορες αφορμές καλά κρατεί, με στόχο να αποπροσανατολιστεί ο λαός από όσα πραγματικά συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν το επόμενο διάστημα και αφορούν τις ζωές των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών.Ετσι, την ίδια στιγμή που στη Βουλή ανταλλάσσουν ύβρεις και εκτός Βουλής διεξάγεται ένας χαρτοπόλεμος «σκληρών» ανακοινώσεων, στην πραγματικότητα: η μεν κυβέρνηση ετοιμάζει νέα αντιλαϊκά μέτρα με το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης», η δε αξιωματική αντιπολίτευση ζητά να εφαρμοστούν ακόμα πιο αποφασιστικά και γρήγορα όλα όσα προβλέπει το τέταρτο μνημόνιο και οι συμφωνίες με τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Και δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά διαγκωνίζονται κιόλας για τον τρόπο, με τον οποίο πρέπει να γίνουν πράξη όλες οι αντιλαϊκές προβλέψεις και ποιος από τους δύο μπορεί να το κάνει πιο αποτελεσματικά. Αυτή είναι η πραγματικότητα και όλα τα άλλα είναι απλά για τα μάτια του κόσμου...

Τι έχουν στο μυαλό τους;

 

Οσο πλησιάζουν οι ημερομηνίες της Διάσκεψης για το Κυπριακό, πυκνώνουν οι πληροφορίες και οι διαρροές για το άγριο παρασκήνιο. Πληθαίνουν όμως και τα ερωτήματα, κυρίως σε ό,τι αφορά τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, αναφορικά με τις εγγυήσεις και την ασφάλεια. Για παράδειγμα, δεν είναι κρυφό ότι ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών έχει συντάξει σχετικό σχέδιο, με βάση το οποίο πορεύεται η ελληνική κυβέρνηση, αλλά πέρα από το «θεωρητικό» τμήμα αυτού του σχεδίου, δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα για το «πρακτικό». Δεν ξέρουμε, δηλαδή, ποια ακριβώς είναι η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, για το ποιος θα αναλάβει την ασφάλεια στην Κύπρο, αν τελικά ευοδωθεί το διχοτομικό σχέδιο.

Από τα λεγόμενα κυβερνητικών στελεχών προκύπτει ότι πρόταση της ελληνικής πλευράς είναι να εμπλακεί στα ζητήματα της ασφάλειας πολυεθνική δύναμη, που θα μπορούσε κάλλιστα να συνδέεται και με το ΝΑΤΟ, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Γιατί δεν λένε τι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους; Γιατί κρύβουν από το λαό τι πραγματικά συζητάνε με τους διάφορους αξιωματούχους και ηγέτες ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών που πηγαινοέρχονται στην Αθήνα;

Συνδετικός κρίκος

 

Δεν είναι τυχαίο ότι τα ζητήματα της Ενέργειας εμφανίζονται πίσω από κάθε θέμα της επικαιρότητας. Για παράδειγμα, συζητώντας για τη διαπραγμάτευση, προκύπτει ότι ένα από τα βασικά κεφάλαια είναι αυτό της Ενέργειας και κυρίως το τι μέλλει γενέσθαι με το μονοπώλιο της ΔΕΗ στην παραγωγή και στη διανομή, ή με τον ΔΕΣΦΑ. Αλλά και στα γεωπολιτικά ζητήματα, σε ό,τι αφορά την ευρύτερη γειτονιά μας, κυριαρχούν η συζήτηση, οι κόντρες και οι πόλεμοι για τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας. Στο Κυπριακό, η αξιοποίηση, μεταφορά και εμπορία του φυσικού αερίου από την ΑΟΖ της Κύπρου κατευθύνουν τις εξελίξεις και το ίδιο ισχύει για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Επιπλέον, τα ζητήματα της Ενέργειας είναι από τα βασικά στη διαμάχη ΗΠΑ - Ρωσίας και ΕΕ - Ρωσίας, με αντικρουόμενα συμφέροντα και στο εσωτερικό της Ευρωένωσης, που προκαλούν επιπλέον τριβές. Και μέσα σ' όλα αυτά, διαφορετικά τμήματα της αστικής τάξης στην Ελλάδα ερίζουν για το μείγμα στην ηλεκτροπαραγωγή (λιγνίτης, φυσικό αέριο, άλλες πηγές, όπως οι ΑΠΕ) ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα και τις διεθνείς τους συνεργασίες. Βέβαια, όλα τα παραπάνω πεδία των ανταγωνισμών, των συμμαχιών και των συμβιβασμών δεν είναι άσχετα μεταξύ τους. Συνδετικός τους κρίκος είναι τα ζητήματα της Ενέργειας και γι' αυτό οι εξελίξεις αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοτροφοδοτούνται, περιπλέκοντας κι άλλο το κουβάρι στην περιοχή μας, με απρόβλεπτες συνέπειες, αν οι λαοί δεν σφραγίσουν με την πάλη τους τις εξελίξεις.

Αντεργατικό κεκτημένο

 

Από διάφορες εκθέσεις και στοιχεία που δημοσιοποιούνται αυτήν την περίοδο, προκύπτει η εξής εικόνα στην αγορά εργασίας: Η μερική απασχόληση ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης έχει φτάσει στο 29%, καλπάζοντας κυριολεκτικά τα τελευταία χρόνια. Επίσης, το μεγαλύτερο μέρος της μερικής απασχόλησης στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται «ακούσια», που σημαίνει ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων (71,6% το 2015, το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ) απασχολείται μερικώς επειδή δεν μπορεί να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση. Τέλος, οι εργοδότες στην Ελλάδα μετατρέπουν «κατά ριπάς» τα συμβόλαια πλήρους εργασίας σε συμβόλαια μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, για να μειώσουν το λεγόμενο κόστος εργασίας. Είναι φανερό ότι η κατάσταση αυτή στην αγορά εργασίας δεν προέκυψε από το πουθενά. Είναι αποτέλεσμα των νόμων για την ευελιξία που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια, για να φορτώσουν στους εργαζόμενους την κρίση του καπιταλισμού, και διατηρούνται αλώβητοι ως συστατικό στοιχείο του δρόμου προς την ανάκαμψη, που διαφημίζουν κυβέρνηση, εργοδοσία και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτήν τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας επιχειρεί να κατοχυρώσει τώρα η κυβέρνηση με τις προτάσεις της στο πλαίσιο της «αξιολόγησης», καθώς οι βασικές παράμετροι μένουν ίδιες και σε πολλές περιπτώσεις (βλέπε ομαδικές απολύσεις, συνδικαλιστικό νόμο) χειροτερεύουν. Και σίγουρα, οι εργαζόμενοι δεν χρειάζεται να περιμένουν τις επίσημες εκθέσεις για να επιβεβαιώσουν αυτό που ζουν καθημερινά...

Από Μέρα σε Μέρα  Ριζοσπάστης