Κινητικότητα

Με αφορμή την επίσκεψη του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ στην Ελλάδα και την επικείμενη νέα Διάσκεψη για το Κυπριακό στη Γενεύη, πληθαίνουν οι αναφορές σε «πιέσεις» που ασκούνται στην κυβέρνηση, κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, να «κλείσει» αυτά τα δυο μέτωπα. Ειδικά σε ό,τι αφορά την ΠΓΔΜ, το αίτημα είναι να άρει η Ελλάδα τα όποια εμπόδια για να επανεκκινήσει η διαδικασία ένταξης της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, ως προαπαιτούμενο για να εμπεδωθεί η (ιμπεριαλιστική) «σταθερότητα». Οπως διαβάζουμε μάλιστα, τις επόμενες μέρες αναμένεται στην Ελλάδα η επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, για να συμβάλει προς αυτήν την κατεύθυνση, ενώ τα δυο αυτά ζητήματα (Κυπριακό και ΠΓΔΜ) είναι από τα βασικά που συζητιούνται σε όλες τις διμερείς επαφές των κυβερνητικών στελεχών με αξιωματούχους των ΗΠΑ και της ΕΕ που πάνε κι έρχονται στην Αθήνα. Η γενική αίσθηση που καλλιεργεί η κυβέρνηση για την ΠΓΔΜ είναι ότι «κάτι αλλάζει, κάτι κινείται», ενώ για το Κυπριακό αναπαράγονται οι γνωστοί εκβιασμοί περί «τελευταίας ευκαιρίας» αν δεν γίνει δεκτό το διχοτομικό σχέδιο, σε συνάρτηση και με τα επιχειρηματικά συμφέροντα που παίζονται γύρω από την Ενέργεια και τα οποία βέβαια δεν μπορούν να περιμένουν. Είναι φανερό, επομένως, ότι μπαίνουμε σε περίοδο έντονης κινητικότητας στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Κι αν κρίνουμε από την πρόθεση της κυβέρνησης να αναβαθμίσει το ρόλο της στο ξεδίπλωμα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή, ο λαός χρειάζεται να επαγρυπνά μπροστά στις εξελίξεις.

Δεν είδαν... 

 

Μεγάλη μερίδα του αστικού Τύπου (αλλά και ορισμένα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης του Μενιδίου) δεν έγραψε ούτε μία αράδα για τη μαζική κινητοποίηση σωματείων και φορέων που έγινε την περασμένη Τρίτη στην κεντρική πλατεία του Μενιδίου, με αφορμή το θάνατο του 11χρονου μαθητή από αδέσποτη σφαίρα. Πρόκειται για τα ίδια Μέσα που αυτές τις μέρες κάνουν για ώρες ζωντανές συνδέσεις, όταν γίνονται επεισόδια ανάμεσα σε διάφορες «περίεργες» ομάδες και αστυνομικούς και ξοδεύουν σελίδες επί σελίδων στα έντυπά τους για να επιχειρηματολογήσουν κατά της «ανομίας». Από αυτήν την άποψη, καθόλου δεν εκπλήσσει η επιλογή τους να «θάψουν» μια μαζική παρέμβαση σωματείων και φορέων της περιοχής, που αναδεικνύει τα πραγματικά αίτια της εγκληματικότητας και ενάντια σ' αυτά καλεί τους εργαζόμενους και το λαό να αγωνιστούν.

Συστάσεις

 

«Συστάσεις» προς την Ιταλία κάνει στην ετήσια έκθεσή του το ΔΝΤ, στο φόντο προβλέψεων για αναιμική ανάκαμψη (1,3% το 2017 και 1% από το 2018 έως το 2020). Για την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, προτείνει νέα επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, μεγαλύτερη ευελιξία, προτεραιότητα στις επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών, διαφοροποιημένο κατώτατο μισθό ανά περιοχή, παραπέρα «απελευθέρωση» τομέων της αγοράς, όπως τα δίκτυα και οι τοπικές υπηρεσίες. Ταυτόχρονα, για το κεφάλαιο και ειδικά το χρηματοπιστωτικό, εκφράζεται ανησυχία για τα «κόκκινα» δάνεια, κυρίως τα επιχειρηματικά και προτείνονται μέτρα αναθεώρησης για τις πτωχεύσεις. Ανεξάρτητα από το «πού θα κάτσει η μπίλια» στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στην Ιταλία, όλα τα παραπάνω προμηνύουν έναν νέο γύρο επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά στρώματα στην τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης, που δεν έχει μνημόνια και χρηματοδοτείται από τις καπιταλιστικές αγορές του χρήματος, όπως επιδιώκει να κάνει και η ελληνική κυβέρνηση. Αν κάτι επιβεβαιώνεται, επομένως, είναι ο ενιαίος χαρακτήρας της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης σε όλη την ΕΕ, ανεξάρτητα από μνημόνια, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, που συνθλίβει τα λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες.

Πρωταγωνιστής

 

Διάφορα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, επαληθεύουν την παγίωση των αντεργατικών ανατροπών που έγιναν και στο δημόσιο τομέα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων, την περίοδο 2009 - 2016 το μόνιμο τακτικό προσωπικό μειώθηκε στο Δημόσιο κατά 18,6%, ενώ μόνο την περίοδο 2012 - 2015 αυξήθηκαν οι συμβασιούχοι από 10,3% σε 13,2% επί της συνολικής απασχόλησης. Την ίδια περίοδο διευρύνθηκε η μερική και προσωρινή απασχόληση μέσω των προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας». Οι αλλαγές αυτές αντικατοπτρίζονται σήμερα στην άθλια κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία, στους δήμους και σε άλλες κρατικές υπηρεσίες, με τις ελλείψεις σε προσωπικό και την ανακύκλωση των εργαζομένων, με επώδυνες συνέπειες για τους ίδιους και βέβαια για το λαό. Από την πλευρά της, βέβαια, η κυβέρνηση δικαιούται να πανηγυρίζει ότι με αυτές τις ανατροπές συρρίκνωσε κατά 30% τη μισθολογική δαπάνη στο Δημόσιο την περίοδο 2009 - 2016 και ότι συνέβαλε στην επίτευξη των γενικότερων δημοσιονομικών στόχων, ανοίγοντας ταυτόχρονα νέα πεδία δράσης για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε κάθε περίπτωση, επαληθεύεται ότι το κράτος ως εργοδότης είναι αυτό που πρωταγωνιστεί στις αντεργατικές ανατροπές, ακριβώς επειδή είναι κράτος των καπιταλιστών. Κι απ' όπου κι αν το πιάσεις, «δουλεύει» για λογαριασμό τους...

Ριζοσπάστης