Τυφώνας

Δεκάδες χιλιάδες οι ξεσπιτωμένοι και εκατοντάδες κινδυνεύουν από πνιγμούς. Μάχες με τα λασπόνερα, ηλικιωμένοι και ανήμποροι αναμένουν με αγωνία τα σωστικά συνεργεία. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των θυμάτων του τυφώνα «Χάρβεϊ» που πλήττει το Τέξας των ΗΠΑ είναι το εξής ένα: Φτωχολογιά... Μάλιστα, αυτοί που χτυπήθηκαν πιο άσχημα είναι οι άστεγοι και αρκετοί που ζουν σε τροχόσπιτα, όπως κάνουν πολλοί με χαμηλά εισοδήματα στις ΗΠΑ. Σε μια περιοχή γνωστή για τους «πετρελαιάδες», όπου εδρεύει ένα σημαντικό τμήμα της αστικής τάξης των ΗΠΑ, οι φτωχοδιάβολοι δίνουν μάχη για τη ζωή και τις περιουσίες τους. Και... μιας και παραμένει στην επικαιρότητα η προσπάθεια κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού, αυτή η καταστροφή δεν συμβαίνει (ούτε και συνέβαινε) σε κάποια κομμουνιστική χώρα. Συμβαίνει στη μητρόπολη του καπιταλισμού. Αλλωστε, η όποια σύγκριση με το πώς αντιμετώπιζε την προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές το σοσιαλιστικό κράτος είναι συντριπτική σε βάρος του καπιταλισμού. Το καπιταλιστικό κράτος των ΗΠΑ, μάλιστα, εδώ και δεκαετίες, κάθε φορά που πλήττεται από σφοδρές κακοκαιρίες, δεν καταφέρνει να προστατέψει αποτελεσματικά τις ζωές των εργαζομένων. Και επειδή επιχειρείται ξανά να πέσει το φταίξιμο στα «ακραία καιρικά φαινόμενα», η αλήθεια που προκύπτει είναι ότι ακραία επικίνδυνος και εγκληματικός για τους λαούς είναι ο καπιταλισμός.

Διάλογος

 

«Ο Κοινωνικός Διάλογος και το Μέλλον της Εργασίας» είναι ο τίτλος της διεθνούς διάσκεψης που διοργανώνει στην Αθήνα, στις 23 και 24 Νοέμβρη, η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδας (ΟΚΕ), σε συνεργασία με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO). Τα ζητήματα που θα βρεθούν στην ατζέντα της συνάντησης απαριθμεί σε άρθρο του στον Τύπο ο πρόεδρός της, Γιώργος Βερνίκος. Η «εξυγίανση» και η «αποτελεσματική λειτουργία του κράτους Πρόνοιας στη βάση της βιωσιμότητας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης», η «στήριξη των κλάδων της οικονομίας μας που ως χώρα διαθέτουμε ισχυρό πλεονέκτημα», η «ανταγωνιστική λειτουργία των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, ώστε να γίνεται ελκυστικό το οικονομικό περιβάλλον για νέες και τεχνολογικά προηγμένες επενδύσεις», είναι μερικά από τα σημεία στα οποία εστιάζει το ενδιαφέρον της ΟΚΕ. Αν μη τι άλλο, ο πρόεδρος της ΟΚΕ, όντας και γενικός γραμματέας του ΣΕΤΕ, είναι ...ειδικός στα θέματα της «ανταγωνιστικότητας». Πριν ένα μήνα, ο εργοδοτικός φορέας στον οποίο ανήκει, έκανε τον απολογισμό της «επταετίας των μνημονίων», πλέκοντας το εγκώμιο στο «πρωτοφανές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων» και εκθειάζοντας τη «σημαντικότατη βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας ως προς τις τιμές και το κόστος» που επέφερε. Κυβερνήσεις και εργοδότες, από τη μια, ενισχύουν με φθηνή εργατική δύναμη και ζεστό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους και, από την άλλη, διαμορφώνουν με κάθε μέσο «συνθήκες κοινωνικής συνεννόησης».

Βόθρος

 

Για «ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής» κάνει λόγο η κυβέρνηση, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως «θύμα» ισχυρών επιχειρηματικών και εκδοτικών συμφερόντων. Με αφορμή το γεγονός ότι οπαδικές εφημερίδες βλέπουν «κυβερνητικό δάκτυλο» πίσω από τον ορισμό διαιτητών, με στόχο να ηττηθούν αγωνιστικά οι ομάδες τους και να ευνοηθούν άλλες, από στελέχη της κυβέρνησης διαρρέεται το σενάριο ότι η πολιτική της είναι τόσο ...ενοχλητική για τα «μεγάλα συμφέροντα», ώστε να γίνεται θύμα επιθέσεων από τον Τύπο που ελέγχουν οι μεγαλομέτοχοι συγκεκριμένων ΠΑΕ. Το «αφήγημα» αυτό ταιριάζει γάντι με τη γενικότερη προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει την αίσθηση ότι η σύγκρουση τάχα με το «επιχειρηματικό κατεστημένο» την κάνει «δυσάρεστη» σε ορισμένους «κύκλους», λόγω των προθέσεών της να επιβάλει διαφάνεια και κανόνες στην επιχειρηματική δράση και στη λειτουργία των ΜΜΕ. Πίσω από τον κουρνιαχτό της αντιπαράθεσης, ο λαός χρειάζεται να διακρίνει την πραγματικότητα. Κι αυτή είναι ότι η κυβέρνηση δουλεύει πυρετωδώς για να προάγει το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μια συνολικότερη αναδιανομή της επιχειρηματικής πίτας, μέσα από διάφορες διαδικασίες και κανάλια, όπως είναι οι συγχωνεύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, οι αδειοδοτήσεις των τηλεοπτικών σταθμών και άλλα. Είναι αναπόφευκτο, επομένως, να δημιουργούνται κόντρες ανάμεσα σε ανταγωνιστικά τμήματα του κεφαλαίου και αυτές να εκφράζονται είτε με στήριξη είτε με αντιπαλότητα στην κυβέρνηση, που δεν είναι βέβαια αμέτοχη στις εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, ο εναγκαλισμός του (αστικού) κράτους με τους επιχειρηματικούς ομίλους είναι αδιαμφισβήτητος, και γίνεται περισσότερο αισθητός όταν ξεχειλίσει ο βόθρος...

Κυνισμός

 

Την περίοδο αυτή, πολλά άρθρα γράφτηκαν στον λεγόμενο «αντιπολιτευόμενο» Τύπο, που καλούσαν τη ΝΔ «να αλλάξει γήπεδο» στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, επειδή τα μέτωπα που ανοίγει είναι ανήμπορα να πολώσουν το κλίμα υπέρ της. Για παράδειγμα, με αφορμή την αντιπαράθεση για τη μη εκπροσώπηση της κυβέρνησης στην αντικομμουνιστική φιέστα στο Ταλίν, γράφτηκε στην «Καθημερινή»: «Ας μην πλανώμεθα, ωστόσο. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν απειλεί τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού συστήματος. Αριστα συνεργάζεται και απόλυτα συμπλέει με το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Οι όποιες "εκτροπές" του δεν αντιμετωπίζονται με κατανόηση, απλώς προσφέρουν άλλοθι πολιτικής "πολυφωνίας" στην Ενωση. Ας το έχουν υπ' όψιν αυτό όσοι κραδαίνουν το λάβαρο της ευρωπαϊκής νομιμοφροσύνης». Απόψεις όπως αυτές επιβεβαιώνουν τον κάλπικο χαρακτήρα των διαχωριστικών γραμμών που χαράσσουν κυβέρνηση και ΝΔ, για να αποπροσανατολίσουν και να εγκλωβίσουν το λαό. Περιέχουν όμως και μια ισχυρή δόση κυνισμού στον τρόπο που τα αστικά επιτελεία αποτιμούν την πολιτική πραγματικότητα, από τη σκοπιά της ανάγκης να διασφαλίζεται η κυβερνητική σταθερότητα και εναλλαγή...

Ριζοσπάστης