12-01-2020
Η χολιγουντιανή φαντασία έφτασε όντως στην ελληνική εξουσία.
Η χολιγουντιανή φαντασία έφτασε όντως στην
ελληνική εξουσία. Είμαστε κυριολεκτικά πλέον μια start up αμερικανική
βάση απ’ άκρου εις άκρον και διαμορφώνουμε ταυτόχρονα καινούρια
πρωτότυπα μικρά Χάρλεμ, όπως για παράδειγμα στην Αττική. Ποιος θ’
ασχοληθεί σ’ αυτό το διεθνές περιβάλλον με τις βραχονησίδες στο Αιγαίο,
όταν λόγου χάρη μια πληθυσμιακή, καθημαγμένη από τ’ αριστερά και δεξιά
μνημόνια, μάζα θα πλέει μεταξύ δύο καζίνων στην Αττική; Ένα στο
νότο στο Ελληνικό, κι ένα στο Βορρά στο Μαρούσι, μετά την κάθοδο απ’ τ’
αγωνιστικά βουνά της Πάρνηθας ρουλετών και μαύρων τζακ στις πεδιάδες
δυτικά της αποφραγμένης από συγκοινωνιακά άλατα Κηφισίας.
Εδώ θα παιχτούν όλα στ’ αναπτυξιακά κορόνα – γράμματα. Το πιθανότερο είναι η Ουάσιγκτον να αναλάβει το νότο και οι Βρυξέλλες το βορρά, και μια ΝΑΤΟική αστυνομία, ίσως με συνοριοφύλακες frontex – βοηθούς, να διακινεί σαν τροχονόμος στο Χάρλεμ του ’50 τα πλήθη απ’ το ένα καζίνο στο άλλο.
Αλλά κι έξω απ’ το αστικό κέντρο, με πακτωμένο το μισό πληθυσμό της χώρας, στη Ρόδο για παράδειγμα, η καινοτομία πάει σύννεφο. Εκεί που τώρα χτίζονται ξενοδοχεία δυναμικότητας τριών χιλιάδων κλινών συνολικά, σ’ ένα νησί ήδη τουριστικά κορεσμένο, όπου το καλοκαίρι συνεπάγεται και πολύωρες διακοπές νερού και ρεύματος γι’ αντιμετώπιση των αναγκών του τουρισμού, κάποιοι πανηγυρίζουν για την «προστασία» της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της Ρόδου, από μερικά θηριώδη ελικόπτερα του αμερικάνικου στρατού, που στάθμευσαν εκεί προσωρινά, όπως τα κουνούπια στα ελώδη νερά μιας… λίμνης, που μπορεί και να λέγεται Μεσόγειος.
Αλλά και στον κάμπο το θεσσαλικό, με το ερημοποιημένο έδαφος και το αρδευτικό πρόβλημα επί δεκαετίες ανοιχτό, η καινοτομία πάει σύννεφο. Ιπτάμενα, μη επανδρωμένα αετόπουλα της Αμερικής θα εντοπίζουν εγκαίρως τα πτώματα των κατεστραμμένων αγροτικών οικογενειών και περιουσιών, για να τα προστατεύσουν απ’ τις ύαινες που τα ίδια απειλούν να ξαμολήσουν μετά από επιμελείς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς εμπλοκής.
Και στο βορρά, όμως, στις παραλίες της Αλεξανδρούπολης και τις αμμούδες του Πόρτο Λάγος, τα ξεπερασμένα αντίσκηνα για rave πάρτι μαστουρωμένων χαρντροκάδων του προηγούμενου αιώνα, θα αντικατασταθούν από πλατφόρμες υποδοχής υγροποιημένου φυσικού αερίου, και φρουρούς της επανάστασης της αμερικάνικης ιδιοκτησίας στην αιγαιοπελαγίτικη εκδοχή της βαλκανικής.
Ευαγγελιστές και ισλαμιστές ιεροκήρυκες είναι προφανές θα ανακαλύπτουν στην Ελλάδα την καινούρια χειραγωγική διανόηση του τρόμου, παράγοντας βιντεοεκπλήξεις στο Youtube – κάτι σαν τα κινέζικα πυροτεχνήματα – που θα σου δείχνουν πώς μπορείς μ’ ένα κουμπί να κατευθύνεις ένα βλήμα στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου ή στην κρεβατοκάμαρα ενός υπογείου ή και στη στάνη ενός μαντριού, πιλοτάροντας από την πολυθρόνα μιας θέσης εργασίας, εγγυημένης από πολυεθνικό νταβατζή.
Η start up ανάπτυξη χουχουλιασμένη στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βοηθάει να ξεκαθαρίζει η ήρα απ’ το στάρι, αφού οι γέροι που δεν προσαρμόζονται θα πεθαίνουν είτε απ’ το κρύο είτε απ’ τις αναθυμιάσεις και τη φωτιά αυτοσχέδιων θερμαντικών σωμάτων.
Τα δε παιδιά ωσαύτως θα κοκαλώνουν ή θα καίγονται και θα κηδεύονται με καλοπληρωμένες μοιρολογίστρες ΜΚΟ, που θα καταγράφουν τις οιμωγές σε σέλφι για το fake ξαναγράψιμο της fake ιστορίας.
Με βάση τις τελευταίες αναλύσεις ειδημόνων και αιδημόνως σιωπούντων, στις καινοτομίες θα συμπεριλαμβάνεται και η εξεύρεση τόπων ασφαλούς, για το κεφάλαιο, διαδήλωσης εργαζομένων που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν. Πιθανόν ως κατάλληλες τοποθεσίες να θεωρηθούν η Γαυδοπούλα, τα Αντικύθηρα, οι Αντίπαξοι, ή κάτι ακριτικό παρεμφερές για να τονώνεται η τοπική αγορά και η επιδοτούμενη ακτοπλοΐα…
Ο λαός όταν φτάνει σε επιβιωτικά αδιέξοδα έχει δυο χαρακτηριστικές εκφράσεις: «Μου βγήκε το λάδι». «Δεν υπάρχει σάλιο». Το start up μέλλον κινείται κάπου ανάμεσα, μα την πίστη των διαβολικά καλών drones.
Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 11-12/01/2020
Εδώ θα παιχτούν όλα στ’ αναπτυξιακά κορόνα – γράμματα. Το πιθανότερο είναι η Ουάσιγκτον να αναλάβει το νότο και οι Βρυξέλλες το βορρά, και μια ΝΑΤΟική αστυνομία, ίσως με συνοριοφύλακες frontex – βοηθούς, να διακινεί σαν τροχονόμος στο Χάρλεμ του ’50 τα πλήθη απ’ το ένα καζίνο στο άλλο.
Αλλά κι έξω απ’ το αστικό κέντρο, με πακτωμένο το μισό πληθυσμό της χώρας, στη Ρόδο για παράδειγμα, η καινοτομία πάει σύννεφο. Εκεί που τώρα χτίζονται ξενοδοχεία δυναμικότητας τριών χιλιάδων κλινών συνολικά, σ’ ένα νησί ήδη τουριστικά κορεσμένο, όπου το καλοκαίρι συνεπάγεται και πολύωρες διακοπές νερού και ρεύματος γι’ αντιμετώπιση των αναγκών του τουρισμού, κάποιοι πανηγυρίζουν για την «προστασία» της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της Ρόδου, από μερικά θηριώδη ελικόπτερα του αμερικάνικου στρατού, που στάθμευσαν εκεί προσωρινά, όπως τα κουνούπια στα ελώδη νερά μιας… λίμνης, που μπορεί και να λέγεται Μεσόγειος.
Αλλά και στον κάμπο το θεσσαλικό, με το ερημοποιημένο έδαφος και το αρδευτικό πρόβλημα επί δεκαετίες ανοιχτό, η καινοτομία πάει σύννεφο. Ιπτάμενα, μη επανδρωμένα αετόπουλα της Αμερικής θα εντοπίζουν εγκαίρως τα πτώματα των κατεστραμμένων αγροτικών οικογενειών και περιουσιών, για να τα προστατεύσουν απ’ τις ύαινες που τα ίδια απειλούν να ξαμολήσουν μετά από επιμελείς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς εμπλοκής.
Και στο βορρά, όμως, στις παραλίες της Αλεξανδρούπολης και τις αμμούδες του Πόρτο Λάγος, τα ξεπερασμένα αντίσκηνα για rave πάρτι μαστουρωμένων χαρντροκάδων του προηγούμενου αιώνα, θα αντικατασταθούν από πλατφόρμες υποδοχής υγροποιημένου φυσικού αερίου, και φρουρούς της επανάστασης της αμερικάνικης ιδιοκτησίας στην αιγαιοπελαγίτικη εκδοχή της βαλκανικής.
Ευαγγελιστές και ισλαμιστές ιεροκήρυκες είναι προφανές θα ανακαλύπτουν στην Ελλάδα την καινούρια χειραγωγική διανόηση του τρόμου, παράγοντας βιντεοεκπλήξεις στο Youtube – κάτι σαν τα κινέζικα πυροτεχνήματα – που θα σου δείχνουν πώς μπορείς μ’ ένα κουμπί να κατευθύνεις ένα βλήμα στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου ή στην κρεβατοκάμαρα ενός υπογείου ή και στη στάνη ενός μαντριού, πιλοτάροντας από την πολυθρόνα μιας θέσης εργασίας, εγγυημένης από πολυεθνικό νταβατζή.
Η start up ανάπτυξη χουχουλιασμένη στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βοηθάει να ξεκαθαρίζει η ήρα απ’ το στάρι, αφού οι γέροι που δεν προσαρμόζονται θα πεθαίνουν είτε απ’ το κρύο είτε απ’ τις αναθυμιάσεις και τη φωτιά αυτοσχέδιων θερμαντικών σωμάτων.
Τα δε παιδιά ωσαύτως θα κοκαλώνουν ή θα καίγονται και θα κηδεύονται με καλοπληρωμένες μοιρολογίστρες ΜΚΟ, που θα καταγράφουν τις οιμωγές σε σέλφι για το fake ξαναγράψιμο της fake ιστορίας.
Με βάση τις τελευταίες αναλύσεις ειδημόνων και αιδημόνως σιωπούντων, στις καινοτομίες θα συμπεριλαμβάνεται και η εξεύρεση τόπων ασφαλούς, για το κεφάλαιο, διαδήλωσης εργαζομένων που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν. Πιθανόν ως κατάλληλες τοποθεσίες να θεωρηθούν η Γαυδοπούλα, τα Αντικύθηρα, οι Αντίπαξοι, ή κάτι ακριτικό παρεμφερές για να τονώνεται η τοπική αγορά και η επιδοτούμενη ακτοπλοΐα…
Ο λαός όταν φτάνει σε επιβιωτικά αδιέξοδα έχει δυο χαρακτηριστικές εκφράσεις: «Μου βγήκε το λάδι». «Δεν υπάρχει σάλιο». Το start up μέλλον κινείται κάπου ανάμεσα, μα την πίστη των διαβολικά καλών drones.
Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 11-12/01/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου