Σχολές

Την ώρα που η κυβέρνηση μιλάει για «χαμηλές προσδοκίες» από την αυριανή επίσκεψη Δένδια στην Αγκυρα και διαρρέει πως το μόνο ζήτημα είναι «να κρατηθούν ανοιχτά τα κανάλια του διαλόγου», ένας κανονικότατος «διάλογος» γίνεται αυτές τις μέρες, με παρεμβάσεις πρώην πρωθυπουργών, άλλων πολιτικών, διπλωματικών στελεχών και δημοσιολόγων, για το ποια είναι η «καταλληλότερη γραμμή» στο παζάρι με την Τουρκία και αν αποδείχθηκε διαχρονικά αποτελεσματικότερη η «σχολή της αδράνειας» ή αυτή της «ενεργητικότητας». Αν κάτι παραμένει όμως σταθερό όλα αυτά τα χρόνια, είναι η βαθιά εμπλοκή της χώρας και του λαού στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, που εκθέτουν σε μόνιμο κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα. Μέσα σ' αυτό το ευρωατλαντικό πλαίσιο, δεν υπάρχουν «σινικά τείχη» ανάμεσα σε «σχολές». Αυτό μαρτυράει το γεγονός ότι η μία κυβέρνηση παραλάμβανε τη σκυτάλη από την προηγούμενη, στη βάση της «εθνικής γραμμής», είτε το παζάρι επιταχυνόταν είτε επιβραδυνόταν. Το ζήσαμε και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και - παρά τις αντιδράσεις της - σήμερα η ΝΔ θέτει ως στόχο την «πιστή εφαρμογή της». Ακόμα κι εκεί που εκφράζονται διαφοροποιήσεις, δεν χάνεται ο στόχος του συμβιβασμού κάτω από την αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα, πόσο μάλλον σήμερα που τα μονοπώλια πιέζουν για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Ανατ. Μεσογείου και οξύνεται ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία και την Κίνα. Από τη σκοπιά λοιπόν των λαϊκών συμφερόντων, αυτή είναι ...η εξής μία «σχολή» που πρέπει να πάρει απάντηση, παλεύοντας για απεμπλοκή από τα ευρωατλαντικά σχέδια και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του κεφαλαίου.

Υγειονομικά...

Εχουν «γανιάσει» οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους εδώ και έναν χρόνο να διεκδικούν μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, όπως μαζικά και τακτικά τεστ με ευθύνη κράτους και εργοδοσίας, ιχνηλάτηση κ.ο.κ. Τι από όλα αυτά κάνει η εργοδοσία, ειδικά στους πιο μαζικούς χώρους; Κατά κανόνα δεν κάνει τίποτα, εκθέτοντας τους εργαζόμενους σε τεράστιους κινδύνους και διασπείροντας τον ιό, κάτι που φαίνεται άλλωστε από την επιδημιολογική επιβάρυνση περιοχών όπου συγκεντρώνονται μεγάλες επιχειρήσεις. Δύο περιστατικά όμως των τελευταίων ημερών είναι αποκαλυπτικά για το τι σημαίνει εργοδοτικό ξεσάλωμα με τις πλάτες της κυβέρνησης: Την περασμένη Παρασκευή, εργαζόμενος συνδικαλιστής στον κλάδο του Μετάλλου απολύθηκε από εταιρεία στον Ασπρόπυργο, επειδή απαίτησε μέτρα προστασίας στον χώρο δουλειάς, μετά από απανωτά κρούσματα κορονοϊού σε συναδέλφους του. Χτες, μέρα πανεργατικής απεργίας στο Θριάσιο Πεδίο, άλλη εταιρεία εκβίαζε τους εργαζόμενους που ήθελαν να απεργήσουν ότι θα πρέπει να κάνουν δύο μοριακά τεστ, πληρωμένα από την τσέπη τους, πριν γυρίσουν στη δουλειά, και μέχρι τότε δεν θα πληρώνονται! Θυμίζουμε ότι πριν από λίγο καιρό η εργοδοσία μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού απαγόρευσε την είσοδο στις εγκαταστάσεις της σε εργαζόμενους που συμμετείχαν σε απεργιακή συγκέντρωση ενάντια σε απολύσεις!

... «καψόνια»

Ολα κι όλα λοιπόν... Μπορεί οι εργοδότες να μη δίνουν δεκάρα τσακιστή για το πώς φτάνει καθημερινά ο εργαζόμενος στη δουλειά, αν «παστώνεται» μέσα σε λεωφορεία και Μετρό, μπορεί να τον βάζουν να εργάζεται σε ακατάλληλες συνθήκες, να μη φροντίζουν ούτε για τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας, αλλά τα ...«υγειονομικά πρωτόκολλα» ενεργοποιούνται σαν συναγερμός μόλις τολμήσουν οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν. Είτε με συνδικαλιστικές διώξεις, είτε με καψόνια (λες και ο κορονοϊός επιτίθεται μόνο σε απεργούς...) στοχοποιούν όποιον σηκώνει κεφάλι στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Ακόμα κι έτσι όμως, δείχνουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει: Η συλλογική δράση, η οργάνωση και η διεκδίκηση μέσα στους χώρους δουλειάς.

Δράκοι

Πριν από έναν μήνα, με αφορμή τα προβοκατόρικα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, γνωστός αρθρογράφος των «Νέων», με απροκάλυπτο αντιΚΚΕ στίγμα, σχολίαζε ειρωνικά την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ για τη δράση ύποπτων μηχανισμών και προβοκατόρων, που έγινε αφορμή για την άγρια καταστολή σε βάρος εργαζομένων και νεολαίων. Ο συγκεκριμένος αναρωτιόταν τάχα «αθώα» αν το ΚΚΕ γνωρίζει κάτι για τη σύμπραξη κράτους - μηχανισμών και γιατί δεν το καταγγέλλει, υπονοώντας ότι τέτοια σχέση δεν υπάρχει και ότι το ...παραμύθι δεν έχει δράκο. Χτες, όμως, προκειμένου να καταγγείλει το «όψιμο ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για τον Τύπο», με αφορμή τη δολοφονία του Γ. Καραϊβάζ, θυμήθηκε μια προσωπική του υπόθεση, όταν το 2017, μετά από μια βομβιστική επίθεση σε βάρος του, την ευθύνη ανέλαβε μια πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση, η οποία έκτοτε δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ. Οπως γράφει λοιπόν, «σαν να δημιουργήθηκε αυτή η οργάνωση μόνο για να τρομοκρατήσει εμένα, ανατινάζοντάς μου το αυτοκίνητο, και μετά να διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη». Για την υπόθεσή του, ελπίζουμε κάτι να έχουν να του πουν οι αρμόδιες αρχές, στις οποίες υποθέτουμε ότι έχει απευθυνθεί. Δεν μπορούμε όμως να μη σχολιάσουμε ότι κάπως απότομα κλονίστηκε η πίστη του στο κράτος και τους μηχανισμούς του. Ωρα είναι τώρα να μας πει και ότι τον επισκέπτονται δράκοι στον ύπνο του...

Ριζοσπάστης