Την προώθηση της ανήλικης εργασίας, στέλνοντας παιδιά που διαβιούν σε δομές φροντίδας ανηλίκων για δουλειά στα ξενοδοχεία, φαίνεται ότι προωθεί το υπουργείο Εργασίας. Παρουσιάζει μάλιστα τη συνεργασία αυτή με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο ως «δράση κοινωνικής πρόνοιας» και ως ...ομαλή αποϊδρυματοποίηση! Στη σχετική του ανακοίνωση και χωρίς πολλές λεπτομέρειες, το υπουργείο κάνει γνωστό ότι αποφάσισαν με τους μεγαλοξενοδόχους την «απασχόληση παιδιών άνω των 16 ετών, που διαβιούν σε δομές φροντίδας ανηλίκων, σε ξενοδοχειακές μονάδες». Φαίνεται ότι η «πρόοδος» και το «νέο μοντέλο» στις εργασιακές σχέσεις, που η κυβέρνηση προπαγανδίζει, με αποκορύφωμα το αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη, περιλαμβάνουν και την αξιοποίηση των κρατικών μονάδων πρόνοιας ανηλίκων ως «δεξαμενή» φθηνού εργατικού δυναμικού. Επιστροφή στον μεσαίωνα δηλαδή, με επέκταση της ανήλικης εργασίας εν έτει 2021, αντί τα παιδιά να ολοκληρώνουν το σχολείο σήμερα κι ως ενήλικες αύριο να απολαμβάνουν σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής. Και επειδή το κράτος έχει συνέχεια, θυμίζουμε ότι το 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, «θεωρήθηκαν» πάνω από 7,5 χιλιάδες βιβλιάρια ανηλίκων (έναντι 562 θεωρήσεων το 2012), που αποτελεί ρεκόρ, σύμφωνα με τις εκθέσεις του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Με ...αβάντα αυτή την επίδοση, ετοιμάζεται η σημερινή κυβέρνηση να απογειώσει (και) την εργασιακή εκμετάλλευση ανηλίκων, δείχνοντας στην πράξη πώς εξασφαλίζονται τα υπερκέρδη των ομίλων σ' έναν από τους δυναμικότερους κλάδους της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τον τουρισμό.
«Υπάρχουν λίγες κυβερνήσεις στην Ευρώπη που να υπηρέτησαν περισσότερο τη διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών», είπε o Αμερικανός πρέσβης, αποδίδοντας τα εύσημα στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που στήριξαν και στηρίζουν τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό. Εφερε, μάλιστα, ως παράδειγμα τις υποδομές σε Ρεβυθούσα και Αλεξανδρούπολη, που καθιστούν την Ελλάδα «σταυροδρόμι» στη μεταφορά του υγροποιημένου φυσικού αερίου, LNG, με την κατασκευή πλωτής και υπόγειας αποθήκης, αντίστοιχα. Οι υποδομές αυτές, σύμφωνα με τον πρέσβη, θα δώσουν τη δυνατότητα μεγαλύτερης διακίνησης LNG προς τις αγορές των Βαλκανίων, συμβάλλοντας καθοριστικά στην «απεξάρτησή» τους από το ρωσικό φυσικό αέριο. Τι λόγους έχει όμως ο λαός να πανηγυρίζει γι' αυτές τις εξελίξεις «ομού κι αντάμα» με τα αμερικανικά και τα ελληνικά μονοπώλια της Ενέργειας και των Μεταφορών; Απολύτως κανέναν! Εκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου θα περνάνε από τη χώρα, αλλά ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει πανάκριβα την Ενέργεια σε όλες τις μορφές, ενώ θα διευρύνεται η ενεργειακή φτώχεια. Οσο για την «ενεργειακή διαφοροποίηση» της ΕΕ, αυτή προωθείται στο έδαφος των σκληρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία. Που σημαίνει ότι η μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς, μόνο κινδύνους έχουν και κανένα όφελος για τον λαό. Πολύ περισσότερο που οι «μπίζνες» με τα αμερικανικά μονοπώλια πάνε χέρι - χέρι με την επέκταση του στρατιωτικού αποτυπώματος των ΗΠΑ στην Ελλάδα, με τις βάσεις να ξεφυτρώνουν η μια δίπλα στην άλλη, «κλειδώνοντας» τη χώρα και τον λαό στα σκόπευτρα των ανταγωνιστών.
Τον νόμο για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων διαφημίζει ο πρωθυπουργός με άρθρο του στην «Athens Voice», όπου ισχυρίζεται με θράσος πως «ο κάθε εργαζόμενος θα ξέρει ότι στο τέλος του εργασιακού του βίου θα έχει εξασφαλισμένα τα χρήματα που έχει καταθέσει, μαζί με όλα τα επιπλέον κέρδη από την ασφαλή επένδυσή τους...». «Ασφαλής επένδυση» ο τζόγος στα χρηματιστήρια! Αυτό είναι το παραμύθι που πουλάει ο πρωθυπουργός! Δεν είναι βέβαια ο πρώτος «ντελάλης» του χρηματιστηριακού τζόγου με τα λεφτά του λαού, «προς τέρψιν» των ομίλων. Για την ιστορία, θυμίζουμε ανάλογες κυβερνητικές παραινέσεις, όταν το 1999 το χρηματιστηριακό ράλι ήταν σε έξαψη: «Ολοι θα βγουν κερδισμένοι. Και η ελληνική οικονομία και οι ίδιες οι εταιρείες, αλλά και κάθε μέτοχος ο οποίος επενδύει το περίσσευμά του, το αποταμίευμά του» (Γιάννος Παπαντωνίου, 1/9/1999). «Σήμερα ένα εκατομμύριο επενδυτές ξέρουν ότι οι μετοχές στο χρηματιστήριο έχουν αξία» (Κώστας Λαλιώτης, 8/6/1999). «Ο τζίρος του χρηματιστηρίου θα είναι υψηλός και θα αποδώσει αυτά τα οποία έχουμε σχεδιάσει» (Κώστας Σημίτης, 5/9/1999). Ενάμιση χρόνο αργότερα, το στραπάτσο στο χρηματιστήριο έκανε «αέρα κοπανιστό» τις αποταμιεύσεις πολλών χιλιάδων οικογενειών, την ώρα που οι «εισηγμένες» μασουλούσαν τεράστια ποσά για τις επενδύσεις τους. Ολοι ξέρουν λοιπόν καλά ότι «ασφαλείς επενδύσεις» στον ...τροχό της τύχης δεν υπάρχουν. Και ότι από το τζογάρισμα του ιδρώτα τους οι εργαζόμενοι μόνο χαμένοι μπορεί να βγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου