Διαθέσιμοι

 

Και μόνο η συζήτηση για τις προϋποθέσεις συγκρότησης μιας κυβέρνησης συνεργασίας την επομένη των εκλογών σημαίνει ότι υπάρχει αντικειμενικό έδαφος για να φτιαχτεί μια τέτοια κυβέρνηση. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το «κοινό» αντιλαϊκό πρόγραμμα όλων των αστικών κομμάτων, που σημαίνει προσήλωση στους στόχους του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, στη βαθύτερη εμπλοκή στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Οπότε, τίποτα καινούργιο δεν είπε ο Ανδρουλάκης στην προχτεσινή του συνέντευξη, όπου έθεσε τους όρους μιας μετεκλογικής συνεργασίας είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, βέβαια, και μόνο ότι εξαρτά τη συνεργασία από το ποσοστό του την πρώτη Κυριακή, δείχνει το «χοντρό» παζάρι που παίζεται με τις ψήφους του λαού. Στην πραγματικότητα, λέει: «Ψηφίστε με για να διαπραγματευτώ με καλύτερους όρους τη θέση μου στη συγκυβέρνηση». Με άλλα λόγια - και με δεδομένη τη στρατηγική τους σύμπλευση - αντιμετωπίζουν την ψήφο των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας ως «μετοχή» στον ...κυβερνητικό συνεταιρισμό που «ψήνουν» για μετά τις εκλογές, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Ολα τα άλλα, περί «διαχωριστικών γραμμών» και «αντιθέσεων», είναι πολιτικά μπαρμπούτσαλα. Ο λαός δεν έχει κανέναν λόγο να ανέχεται το παζάρι τους με «ποντάρισμα» τη δική του ψήφο. Μόνο ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια και να κάνει πιο αδύναμη την όποια επόμενη κυβέρνηση, για την οποία δηλώνουν «διαθέσιμοι» ο ένας μετά τον άλλο.

Σύμπτωμα

Φταρνίστηκε η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ και τραντάχτηκε το τραπεζικό σύστημα στον μισό πλανήτη! Ηταν αρκετές μια αύξηση των επιτοκίων από τη FED κατά επιπλέον 0,25% και μια δήλωση της Αμερικανίδας υπουργού Οικονομικών ότι η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να διαμορφώσει πλαίσιο που να εγγυάται τις καταθέσεις «όλων των πολιτών», για να «ανάψει» η συζήτηση περί ντόμινο στις τράπεζες. Η χαμηλότερη νέα αύξηση (μέχρι τώρα τα επιτόκια αυξάνονταν με ρυθμούς 0,5%) ερμηνεύτηκε ως αναγνώριση από την πλευρά της FED ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου που κατέχουν οι τράπεζες, ενώ η δήλωση της υπουργού χτύπησε «καμπανάκι» στις αγορές για νέο κύμα φυγής καταθέσεων από τους τραπεζικούς ομίλους, που θα μπορούσε να τους γονατίσει. Να σημειώσουμε ότι ούτε μετά τη συγχώνευση της UBS με την Credit Suisse «ηρέμησαν» οι αγορές, ενώ άλλη μια αμερικανική τράπεζα έχασε το 20% των καταθέσεών της και αναγκάστηκε να δανειστεί 1,4 δισ. δολάρια για να μην καταρρεύσει. Πώς εξηγείται όμως μια τόσο ρευστή κατάσταση στο τραπεζικό σύστημα, ώστε μια δήλωση και μια «διόρθωση» στα επιτόκια να προκαλούν τέτοιον πανικό; Η εξήγηση είναι πως οι τράπεζες είναι το σύμπτωμα και ότι η ασθένεια βρίσκεται αλλού: Στη συσσώρευση κεφαλαίων που δεν βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο και προειδοποιούν για μια νέα κρίση. Εκεί εδράζεται και ο πανικός τους, όσο κι αν προσπαθούν τα επιτελεία τους να εμφανιστούν καθησυχαστικά.

Αναπόφευκτη

Στον ...κατακερματισμό του κατασκευαστικού έργου απέδωσε την κακοδαιμονία της περίφημης «σύμβασης 717» ο πρώην υπουργός Μεταφορών και Υποδομών Κ. Καραμανλής, μιλώντας τις προάλλες στην Επιτροπή Θεσμών της Βουλής. Γι' αυτό - όπως ισχυρίστηκε - η κυβέρνηση της ΝΔ «ενοποιήσαμε με νόμο το αντικείμενο της σύμβασης στο κατασκευαστικό κομμάτι». Τι σημαίνει αυτό; Οτι η κατασκευαστική που αναλαμβάνει το έργο αναλαμβάνει και τη μελέτη, για να τη φέρει φυσικά στα μέτρα της κερδοφορίας της. Να τι έλεγε ο Ν. Καραθανασόπουλος εκ μέρους του ΚΚΕ τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν ο Καραμανλής ανακοίνωσε ότι τελειώνει η κατάτμηση της 717: «Τι σημαίνει μέθοδος μελετοκατασκευών; Οπως συμφέρει τον μελετητή - κατασκευαστή θα γίνει η μελέτη, για να την αξιοποιήσει αυτήν τη μελέτη με βάση τις προτεραιότητες μεγιστοποίησης του κέρδους του και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Αρα θα έχουμε πολύ χειρότερα αποτελέσματα το επόμενο διάστημα». Εκ του αποτελέσματος, είτε με κατακερματισμό είτε με ...μελετοκατασκευή, το έργο έμεινε ανολοκλήρωτο και συνέβαλε καθοριστικά στο σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι τελικά ποιος ή πόσοι θα κατασκευάσουν το έργο, αλλά με ποιο κριτήριο. Και εδώ είναι καθαρό ότι το κριτήριο είναι το μεγαλύτερο κέρδος, που κινείται σε ...μονόδρομη ράγα, σε αντίθετη κατεύθυνση με τη λαϊκή ανάγκη για φτηνές, σύγχρονες και ασφαλείς σιδηροδρομικές συγκοινωνίες. Γι' αυτό η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη...

Οχι εφησυχασμός

Στην Ελλάδα από το 2001 μέχρι σήμερα έγιναν 20 σεισμοί άνω των 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Η χώρα μας απελευθερώνει κάθε χρόνο το 2% της παγκόσμιας σεισμικής ενέργειας και το 50% της ευρωπαϊκής. Τι πιο αυτονόητο να σκεφτεί κανείς ότι ο προσεισμικός έλεγχος σε μια τέτοια περιοχή θα πρέπει να είναι τακτικός και εξαντλητικός, ως το ελάχιστο μέτρο πρόληψης από τους σεισμούς. Ελα όμως που τα πράγματα δεν είναι καθόλου αυτονόητα, όταν οι ανάγκες του λαού, ακόμα και οι πιο στοιχειώδεις, συνθλίβονται στις μυλόπετρες του κόστους - οφέλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προσεισμικοί έλεγχοι στη χώρα μας, ακόμα και στα σχολεία, γίνονται με το σταγονόμετρο και με ...ταχύτητα χελώνας, με αποτέλεσμα να χρειάζονται 45 ακόμα χρόνια (!) για να ολοκληρωθούν σε όλα τα δημόσια και επίφοβα κτίρια, αν συνεχίσουμε με τους σημερινούς απαράδεκτους και επικίνδυνους ρυθμούς. Για να μην αναφέρουμε τις καταγγελίες σεισμολόγων ότι έλεγχοι σε σχολεία γίνονται μέχρι κι από το τηλέφωνο, ενώ θα έπρεπε η επιτόπου παρουσία έμπειρων μηχανικών να εξαντλεί όλες τις πιθανές πηγές κινδύνου. Επειδή λοιπόν μετά τους σεισμούς στην Τουρκία η κυβέρνηση στην Ελλάδα εμφανίζεται σε ...αντισεισμικό οίστρο και ανακοινώνει «σαρωτικούς ελέγχους», ο λαός δεν πρέπει να εφησυχάζει ούτε στιγμή. Η δική του αγωνιστική επαγρύπνηση και εγρήγορση, μέσα από τα συνδικάτα, συλλόγους - ενώσεις γονέων και άλλους φορείς, διεκδικώντας ουσιαστικούς ελέγχους και μέτρα αντισεισμικής προστασίας, είναι η μόνη που μπορεί να τον θωρακίσει.

 

Ριζοσπάστης