Προϋπηρεσία

 

Τι βρήκε να πει ο Αλέξης Τσίπρας με αφορμή τις μεγάλες κινητοποιήσεις στη Γαλλία; Οτι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να περάσει «δύσκολες μεταρρυθμίσεις» στο Ασφαλιστικό «χωρίς να υπάρξει διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, ένταση, μεγάλη κοινωνική διαμαρτυρία»! Θα μπορούσε βέβαια να κάνει ένα μάθημα στον Γάλλο Πρόεδρο, όταν τον προσκαλούσε να μιλήσει για τη δημοκρατία στην Πνύκα, και ίσως γι' αυτό να πήγε στο Παρίσι η Ρ. Σβίγκου. Παρ' όλα αυτά, η ...διαφήμιση πάει σύννεφο για την προϋπηρεσία και τις ικανότητες του ΣΥΡΙΖΑ στην ενσωμάτωση των λαϊκών αντιδράσεων. Ο αποδέκτης δεν είναι άλλος από την αστική τάξη, ώστε το χρίσμα της για την επόμενη κυβέρνηση να καταλήξει στον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που η Νέα Δημοκρατία για τον ίδιο λόγο προβάλλει την άλλη όψη του νομίσματος: Επαίρεται ότι έχει την ίδια αποφασιστικότητα με τον Μακρόν να προχωρήσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις επιτάσσουν οι ανάγκες του κεφαλαίου, χωρίς να λογαριάζει το «πολιτικό κόστος». Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή για τον λαό, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα έχει απέναντί του μια αντιλαϊκή κυβέρνηση. Ομως, αν κάτι δείχνουν οι κινητοποιήσεις της περιόδου και το αποσιωπούν αυτά τα κόμματα, είναι ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Οτι υπάρχουν δυνατότητες να διαβούν διαφορετικό δρόμο, μακριά από εκβιαστικά διλήμματα και κάθε λογής σωτήρες. Και στη χώρα μας ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ είναι αυτό που μπορεί να ανοίξει έναν τέτοιο δρόμο!

Ανοιχτό...

«Ανοιχτό ζήτημα»... Ετσι χαρακτηρίζεται το Ασφαλιστικό και για τη χώρα μας σε μια σειρά από δημοσιεύματα, με αφορμή τις μεγάλες κινητοποιήσεις στη Γαλλία ενάντια στη νέα αντιδραστική μεταρρύθμιση. Μπορεί λοιπόν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα να είναι στα 67 - το υψηλότερο μαζί με άλλες χώρες της Ευρώπης - όμως η ...όρεξη δεν κόβεται. Σύμφωνα λοιπόν με τα γεράκια του ΟΟΣΑ, μέχρι το 2035 η Ελλάδα θα «υποχρεωθεί» να αυξήσει κι άλλο τα όρια ηλικίας κατά 1,5 χρόνο και κατά 2,8 χρόνια έως το 2050. Το ποιες κυβερνήσεις θα κληθούν να υλοποιήσουν τους βάρβαρους αυτούς σχεδιασμούς, λίγο απασχολεί τα επιτελεία του κεφαλαίου, που αδημονούν να φορτώσουν με νέα βάρη τους εργαζόμενους και να τους ξεζουμίζουν μέχρι τον τάφο, επικαλούμενοι το «προσδόκιμο ζωής», το «προσδόκιμο υγείας και παραγωγικότητας», το «δημογραφικό» κ.λπ. Ολα εκείνα δηλαδή που ενέπνευσαν και την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να πάει τα όρια ηλικίας στα 67 έτη, συνεχίζοντας με τον νόμο Κατρούγκαλου την πολιτική των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Με την ίδια πολιτική λοιπόν έχουν να αναμετρηθούν οι εργαζόμενοι σε Ελλάδα, Γαλλία και σε όλες τις χώρες, αφού παντού εφαρμόζεται η ίδια στρατηγική για λογαριασμό του κεφαλαίου. Και όπως επιβεβαιώνεται με κάθε αφορμή, αυτή η αναμέτρηση απαιτεί ανθρώπινα ποτάμια στους δρόμους, οργανωμένο και ανυποχώρητο τον λαό στη σύγκρουση με το κεφάλαιο, τα κόμματα και την πολιτική του. Ετσι και μόνο έτσι διαλύονται τα σκοτάδια και ξηλώνονται τα ...«ανοιχτά ζητήματα».

Πυροσβέστης

«Γνωρίζαμε από πάντα ότι οι τράπεζες σχεδιάστηκαν για να μην είναι ασφαλείς και ότι, όλες μαζί, αποτελούν ένα τραπεζικό σύστημα εκ γενετής ανίκανο να συμμορφωθεί με τους κανόνες μιας εύρυθμης αγοράς (...) η έλλειψη εναλλακτικών λύσεων μετέτρεψε την κοινωνία σε όμηρο ενός δικτύου ιδιωτικών τραπεζών που μονοπώλησε τις λειτουργίες του συστήματος πληρωμών, των αποταμιεύσεων και της πηγής πίστωσης. Ωστόσο, σήμερα, η τεχνολογία μάς προσφέρει μια υπέροχη εναλλακτική». Τα παραπάνω, διανθισμένα με ολίγη σάλτσα από «ριζοσπαστικές» προτάσεις για μια κεντρική τράπεζα που θα δίνει ένα... δωρεάν ψηφιακό πορτοφόλι με «φιλικές χρεώσεις», είναι όσα περιλαμβάνει άρθρο του Βαρουφάκη για το τραπεζικό σύστημα, το οποίο αναπαράχθηκε δεόντως από τα αστικά επιτελεία. Με δυο λόγια: Μια καπιταλιστική αγορά που θα λειτουργεί... εύρυθμα και χωρίς κρίσεις, ένα αστικό κράτος και μια κεντρική τράπεζα που θα δουλεύουν για ...λογαριασμό του λαού και μερικές ψηφιακές αρλούμπες που θα «μεταμορφώσουν» το τραπεζικό σύστημα. Με τόσες αυταπάτες προς πώληση, οι θέσεις Βαρουφάκη όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με τον βαρύγδουπο τίτλο του άρθρου («αφήστε τις τράπεζες να καούν»), αλλά αποτελούν πραγματικό... σχέδιο πυρόσβεσης για το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, την ώρα μάλιστα που μια νέα καπιταλιστική κρίση προβάλλει μπροστά. Ο συγκεκριμένος άλλωστε είναι και «μπαρουτοκαπνισμένος» στον ρόλο αυτό, απ' όταν ως υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ προετοίμαζε με κάτι τέτοια τον δρόμο για το τρίτο μνημόνιο.

Η άλλη όψη

Το γνωστό παραμύθι των «Αμερικανών φιλελλήνων» αναπαρήγαγαν τα αστικά επιτελεία, μετά τη συζήτηση σε Επιτροπή της αμερικανικής Βουλής για τη συνεργασία με την Τουρκία. Τι είναι όμως αυτό που κάνει ορισμένους να υψώνουν τους τόνους εναντίον της Τουρκίας, όπως ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών Ρ. Μενέντεζ, που φτάνει να προβάλλεται ως ...εγγυητής των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων; Παραθέτουμε ορισμένες από τις κατηγορίες που απέδωσε στην Τουρκία κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής: «Αγοράζει ρωσικό στρατιωτικό εξοπλισμό (...) Οχι μόνο δεν έχει προσχωρήσει στις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας, αλλά έχει εξαγάγει αγαθά αξίας περίπου 800 εκατ. (...) Σταμάτησε την κρίσιμη διεύρυνση του ΝΑΤΟ...». Αυτή είναι λοιπόν η «αγωνία» τους και όχι τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, που είναι ούτως ή άλλως εκτεθειμένα σε κινδύνους, όσο η χώρα μας εμπλέκεται βαθύτερα στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Οι «ανησυχίες» τους είναι η άλλη όψη της ΝΑΤΟικής συνοχής, για τη διασφάλιση της οποίας ζητάνε περισσότερο μαστίγιο και λιγότερο καρότο απέναντι στην Τουρκία. Σε κάθε περίπτωση, ο λαός είναι αυτός που πληρώνει το μάρμαρο των ανταγωνισμών και των παζαριών, όπως θα πληρώσει και τον όποιο επώδυνο συμβιβασμό υπάρξει με τις «διευθετήσεις» στην Ανατ. Μεσόγειο, υπό την «αιγίδα» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

 

Ριζοσπάστης