Η άποψη
της στήλης και του γράφοντος – και το θέτουμε εκ προοιμίου ώστε να μην
υπάρχουν παρανοήσεις ή χάσματα στις σχέσεις της μεταξύ μας
ειλικρίνειας – είναι ότι οι άνθρωποι παύουν να έχουν την ανάγκη του
Θεού, όταν πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της ζωής τους, ως ζωντανοί
πρωταγωνιστές μιας πλατιάς, συλλογικής και απελευθερωτικής προοπτικής
που δεν έχει για έμβλημα την μετά θάνατο ζωή αλλά τη ζωή – ζωή.
Η διατύπωση του Μαρξ παραμένει - για μας - αξεπέραστη:
«Η
θρησκευτική αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου μπορεί γενικά να
εξαφανιστεί μόνο από τη στιγμή που οι σχέσεις της καθημερινής πρακτικής
ζωής θα εκφράζουν για τους ανθρώπους καθημερινά καταφανείς λογικές
σχέσεις μεταξύ τους και προς τη φύση... Οι πηγές της θρησκείας - τόνιζε - δε
θα βρεθούν στον ουρανό, αλλά εδώ στη Γη. Μόλις αυτή η διαστρεβλωμένη
πραγματικότητα, της οποίας η θρησκεία είναι αντανάκλαση, διαλυθεί, η
τελευταία θα πεθάνει από φυσικό θάνατο».
Ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας.
Η εικόνα της μαθήτριας που συμμετείχε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου φορώντας μαντίλα αποτέλεσε αφορμή για να ξεδιπλώσουν διάφοροι είτε τον «ευφυολόγο» είτε τον «ελληναράδικο» - άμα τε και ορθόδοξο – εαυτό τους.
Άλλωστε πριν ακόμα από την παρέλαση είχε εμφανιστεί ο Πάγκαλος σε τηλεοπτική εκπομπή να αναρωτιέται όλο δυσφορία γιατί οι γυναίκες πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο κατεβαίνουν στα νησιά μας φορώντας μαντίλα. Λογική απορία για κάποιον που ένα μήνα πριν απορούσε «γιατί δεν πάει ο Στρατός να τους μαζέψει (τους πρόσφυγες) και με τη βία να τους πάει στα στρατόπεδα;»…
Μετά την παρέλαση την σκυτάλη παρέλαβαν εκλεκτοί δημοσιολόγοι που ωρύονταν από μιντιακές συχνότητες – γνωστές και για την αναζήτηση εκ μέρους στελεχών τους μιας «σοβαρής Χρυσής Αυγής» - που αφιονίστηκαν με την εικόνα της κοπέλας και που κραδαίνοντας τα λάβαρα του ’21 ούρλιαζαν ότι «την 25η Μαρτίου εορτάζομεν την ανεξαρτησία μας από τους Οθωμανούς και τις μαντίλες τους».
Φυσικά, μέσα στο κλίμα που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί, εκτός από την ξεφτίλα, έδωσε το δικό της παρών και η μαυρίλα. Δεν θα μπορούσε να λείπει η ναζιστική συμμορία με το γνωστό ύφος της:
Τώρα βέβαια οι λόγοι για τους οποίους αγωνίστηκαν οι Έλληνες το ’21 είναι ελαφρώς διαφορετικοί. Έτσι τουλάχιστον μας διδάσκει ο Ρήγας Φεραίος:
«Σ' Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά/ για την πατρίδα όλοι να 'χωμεν μία καρδιά/ στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει/ στη δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί/ Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,/ αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,/ για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί/ πως είμαστ' αντρειωμένοι παντού να ξακουστεί.
Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί/ Αράπηδες και άσπροι με μια κοινή ορμή/ για την ελευθερία να ζώσουμε σπαθί/ να σφάξουμε τους λύκους που το ζυγόν βαστούν/ και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν».
Αυτά έγραφε τότε ο Ρήγας Φεραίος. Και θα πείτε τι σχέση μπορεί να έχει ο Ρήγας με τους ναζί; Ε, καμία, φυσικά.
Πάμε παρακάτω:
Αν η συζήτηση που επιχείρησαν να προκαλέσουν εκείνοι που πετούν ή καλύπτουν εκείνους που πετούν γουρουνοκεφαλές σε πρόσφυγες είχε να κάνει με την αντιπαράθεση στον σκοταδισμό, τα πράγματα θα έμπαιναν σε άλλη βάση.
Αλλά τι σχέση με συζήτηση μπορεί να έχουν τα γουρουνοειδή; Τι είδους «αντισκοταδιστικός πολιτισμός» είναι εκείνος που πετάει γουρουνοκεφαλές σε ανθρώπους; Και σε ποιο εδάφιο του ελληνικού πολιτισμού ευδοκιμούν τέτοιες αθλιότητες;
Επιπλέον, ας συγκρίνουμε, τον «αντισκοταδισμό» των υμνητών της σβάστικας με τα λόγια της ίδιας της κοπελίτσας, της 18χρονης – και αριστούχου - μαθήτριας Αγια Ιμπραήμ, που γεννήθηκε στην Ελλάδα και η καταγωγή της είναι από την Αίγυπτο και που όπως επισήμανε (στο «Εθνος») ήθελε να στείλει ένα μήνυμα κατά του ρατσισμού και του φανατισμού:
«Το περίμενα - λέει - ότι το θέμα θα συζητιόταν. Άλλωστε με τη μαντίλα φαινόμουν διαφορετική από τους υπόλοιπους μαθητές. Ήθελα όμως να περάσω το μήνυμα ότι μπορούμε όλοι μαζί να ζήσουμε ειρηνικά ακόμα και αν είμαστε διαφορετικοί. Έλληνες, Αιγύπτιοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι μπορούμε να είμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον από τη στιγμή που δεν υπάρχουν φανατισμός και ρατσισμός. Κατάλαβα ότι αυτό το μήνυμα έγινε αποδεκτό αν και κάποιοι το πήραν αρνητικά».
Θα το επαναλάβουμε: Συγκρίνετε την κοπέλα με τους «εγέρθητου»...
***
Πριν κλείσουμε δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε την βαθύτατη υποκρισία που αναδύεται τόσο από τους φορείς της ξεφτίλας, όσο και από τους φορείς της μαυρίλας.
Ας ακολουθήσουμε την σοφή προσέγγιση των Κινέζων ότι «μια φωτογραφία – χίλιες λέξεις»:
1) Εδώ βλέπουμε εικόνα από την προχτεσινή παρέλαση. Έχουν πρόβλημα και με αυτές τις παραδοσιακές μαντίλες οι «ορθοδοξο-ελληναράδες»; Και γιατί δεν το έχουν εκφράσει 200 χρόνια τώρα;
2) Κι αυτή η εικόνα, από την παρέλαση είναι. Ευτυχώς! Α, ναι: Η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση – ήδη από το 1822 και ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις αποκαλούσαν τους Έλληνες «τρομοκράτες» - ήταν μια μικρή δημοκρατία στην άλλη άκρη του κόσμου: Η Αϊτή. Η χώρα αυτή που το 1803 είχε σπάσει τα δεσμά της δουλοκτησίας και είχε διώξει τους γάλλους δουλοκτήτες από το έδαφός της, κατοικείται από ανθρώπους που έχουν το ίδιο χρώμα με την πανέμορφη Ελληνοπούλα της φωτογραφίας.
3) Τούτη η κοπελάρα είναι Κούρδισα αντάρτισσα. Πολεμάει τους ISIS με το όπλο στο χέρι. Ποιός είναι ενάντια στον σκοταδισμό; Αυτή με την μαντίλα της, ή οι ελληνόφωνοι φασίστες;
4) Αυτό είναι ένα από τα χαρτονομίσματα με τα οποία έκαναν τις συναλλαγές τους οι Έλληνες μέχρι το 2002. Πώς το άντεχαν οι «ελληναράδες»; Πάλι καλά που δεν ακούσαμε ότι «ευτυχώς που ήρθε το ευρώ και σωθήκαμε από αυτά τα “ισλαμικά” χαρτονομίσματα»!
5) Αυτή είναι η Μπουμπουλίνα. Γιατί δεν της ζητούν όλοι αυτοί οι γελοίοι να βγάλει την μαντίλα της;
6) Τούτη η κυρά είναι η Κυρά της Ρω. Το όνομά της έγινε σύμβολο γενναιότητας και πατριωτισμού. Κάθε μέρα, επί 40 χρόνια, πήγαινε στην άκρη του νησιού της, 4 μίλια δυτικά από το Καστελόριζο και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τουρκικές ακτές, σηκώνοντας την ελληνική σημαία. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την μαντίλα της;
7) Εδώ δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Μόνο σεβασμό έχουμε για τους ανθρώπους και την πίστη τους. Σεβασμό. Για όλους τους ανθρώπους. Εκτός από εκείνους τους θεομπαίχτες που δεν έχουν ούτε τον Θεό τους ούτε την (μαντιλοφόρα) Παναγία τους.
Και κάτι ακόμα: Οι ναζί της Χρυσής Αυγής, αυτοί που μαγαρίζουν τη μνήμη των ηρώων του ’21, εκτοξεύουν αντιισλαμικό δηλητήριο, κάνουν δηλώσεις ενάντια στα τζαμιά, στους μουσουλμάνους, στις μαντίλες.
Φυσικά, στην πραγματικότητα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα ούτε με τα μουσουλμανικά φέσια, ούτε με τα οθωμανικά φακιόλια. Υπό μία προϋπόθεση: Να είναι ναζιστικά!
Η φωτογραφία του υποφυρερίσκου της Χρυσής Αυγής, του Παππά, καπελωμένου με το μουσουλμανικό φέσι που φορούσαν οι μουσουλμανικές μεραρχίες των SS στα Βαλκάνια το 1943, η φωτογραφία με το «καλό φέσι» (καλό, αρκεί να έχει επάνω τη σβάστικα και τις χιτλερικές νεκροκεφαλές), πράγματι είναι χίλιες λέξεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου