Στις 2 Μαρτίου 1919 άρχισε το ιδρυτικό Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς
Στις 2 Μαρτίου 1919 ξεκίνησε τις εργασίες της, στη Μόσχα, η Διεθνής Κομμουνιστική Συνδιάσκεψη, η οποία μετατράπηκε σε ιδρυτικό Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Πήραν μέρος 34 αντιπρόσωποι με θετική ψήφο και 18 με συμβουλευτική, που αντιπροσώπευαν 35 οργανώσεις (ανάμεσα σ΄ αυτές ήταν 13 κομμουνιστικά κόμματα και 6 κομμουνιστικές ομάδες).
Το συνέδριο ενέκρινε δύο ντοκουμέντα τεράστιας σπουδαιότητας. Το ένα ήταν το Πρόγραμμα της Διεθνούς που εισηγήθηκαν οι Γ. Εμπερλάιν (εκπρόσωπος του ΚΚ Γερμανίας) και Ν. Μπουχάριν (εκπρόσωπος του ΚΚ Ρωσίας) και το άλλο, οι θέσεις για την αστική δημοκρατία και τη δικτατορία του προλεταριάτου, που συνέταξε και εισηγήθηκε ο Λένιν.
Σε πολλές χώρες γίνονταν τότε ζωηρές συζητήσεις στο εργατικό κίνημα πάνω στο ερώτημα: υπέρ, ή κατά της δικτατορίας το προλεταριάτου. Γι αυτό είχε τεράστια σημασία η διευκρίνιση της ουσίας της αστικής δημοκρατίας σαν δημοκρατίας της μειοψηφίας και της ανάγκης να εγκαθιδρυθεί μια καινούργια δημοκρατία, η προλεταριακή δημοκρατία, η δημοκρατία της πλειοψηφίας με βάση το γκρέμισμα του καπιταλιστικού ζυγού και τη συντριβή της αντίστασης των εκμεταλλευτικών τάξεων.
Ο Β.Ι. Λένιν ξεσκέπασε τους υπερασπιστές της λεγόμενης καθαρής δημοκρατίας αποδείχνοντας πως η αστική δημοκρατία που υπερασπιστές της ήταν ο Κάουτσκι και οι ομοϊδεάτες του, στις παραμονές και μετά την προλεταριακή επανάσταση στη Ρωσία ήταν μια μορφή δικτατορίας της αστικής τάξης. Στο μεταξύ η δικτατορία του προλεταριάτου που στη Ρωσία πήρε τη μορφή της Σοβιετικής εξουσίας, όπως τόνιζε ο Λένιν είχε πραγματικά λαϊκό, δημοκρατικό χαρακτήρα. Η ουσία της «… συνίσταται στο ότι μόνιμη και μοναδική βάση όλης της κρατικής εξουσίας, όλου του κρατικού μηχανισμού είναι η μαζική οργάνωση των τάξεων, ακριβώς εκείνων των τάξεων που καταπιέζονταν από τον καπιταλισμό…».
Το συνέδριο ψήφισε, επίσης, Μανιφέστο της Κομμουνιστικής Διεθνούς προς του Προλεταρίους όλου του Κόσμου, Απόφαση για το συνασπισμό του Τσίμερβαλντ, Απόφαση για τη στάση απέναντι στα σοσιαλιστικά ρεύματα και στη Συνδιάσκεψη της Βέρνης που είχε γίνει το Φλεβάρη του 1919 με σκοπό την αναζωογόνηση της Β` Διεθνούς, Απόφαση για τη λευκή τρομοκρατία, Θέσεις για τη διεθνή κατάσταση και την πολιτική της Αντάντ, Απόφαση για το ρόλο των εργατριών, Απόφαση για την οργανωτική συγκρότηση της Διεθνούς, Εκκληση του Συνεδρίου προς τους εργαζόμενους όλων των χωρών για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ρωσίας κ.ά.
Το συνέδριο ολοκλήρωσε τις εργασίες του με την εκλογή οργάνων της Διεθνούς. Εκλέχτηκε Εκτελεστική Επιτροπή (ΕΕ), αποτελούμενη από έναν αντιπρόσωπο από κάθε κόμμα. Η επιτροπή αυτή εξέλεξε πενταμελές γραφείο, στο οποίο συμμετείχαν οι: Ρακόφσκι, Λένιν, Ζινόβιεφ, Τρότσκι και Πλάτεν. Πρόεδρος της ΕΕ της Διεθνούς εκλέχτηκε ο Γκριγκόρ Ζινόβιεφ.
Μια νέα σελίδα στην ιστορία του εργατικού κινήματος είχε ανοίξει. Η παγκόσμια εργατική τάξη είχε το δικό της παγκόσμιο κόμμα. Η ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ ήταν γεγονός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου