Συμπτώσεις...

Σε μια από τις «ειρωνείες» της τύχης, που επιφυλάσσει πάντα το κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, χτες, την ίδια μέρα που η κυβέρνηση πανηγύριζε για την «κατ' αρχήν» αντιλαϊκή συμφωνία με ΕΕ - ΔΝΤ, με την οποία καυχιόνται πως ανοίγει ο δρόμος για τη «σταθεροποίηση» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, εξαπολυόταν το νέο χτύπημα των ΗΠΑ στη Συρία από δυο αμερικανικά πλοία που το προηγούμενο διάστημα είχαν ελλιμενιστεί στη βάση της Σούδας. Οσο κι αν τα γεγονότα αυτά καθ' αυτά αποτελούν σύμπτωση, είναι πέρα για πέρα ενδεικτικά της «σταθερότητας» την οποία επιδιώκει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ελεγε, για παράδειγμα, τις προάλλες ο Δ. Παπαδημούλης στο Ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με τη διαπραγμάτευση, ότι «είναι ανάγκη, όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους, να προασπίσουν και τα οικονομικά και τα γεωπολιτικά συμφέροντα και της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Και αυτό σημαίνει ένα πράγμα: Να ολοκληρωθεί η τεχνική συμφωνία... χτες, όχι αύριο». Επαιζε, δηλαδή, το χαρτί της «γεωστρατηγικής σταθερότητας» και της «στρατηγικής θέσης» της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ.

... και σταθερότητα

 

Το ίδιο χαρτί παίζει η κυβέρνηση και σε άλλα τραπέζια, για λογαριασμό της αστικής τάξης, συζητώντας για παράδειγμα με τους αξιωματούχους των ΗΠΑ την «αναβάθμιση» της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τους ανταγωνισμούς και τις πολεμικές εμπλοκές που οξύνονται στην περιοχή, με στόχο την ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο. Τι αποδεικνύεται απ' αυτές τις «συμπτώσεις»; Οτι η αντιλαϊκή επίθεση χωρίς τέλος για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου είναι «συγκοινωνούν δοχείο» με τη βαθύτερη εμπλοκή στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια που αιματοκυλούν τους λαούς. Και τα δύο εξάλλου έχουν την ίδια πηγή, την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, και την ίδια στόχευση: Την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που, όπως επιβεβαιώνουν και τα γεγονότα, περνάει πάνω από τα ισοπεδωμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αλλά και πάνω από τις ισοπεδωμένες πόλεις και χώρες. Αυτή είναι η «σταθερότητα» στην οποία μάλιστα προσπαθούν προκλητικά να στρατεύσουν τον ελληνικό λαό. Και πρέπει να πάρουν απάντηση.

Φερέφωνο η ΕΡΤ;

 

Οπως γράφτηκε και στον Τύπο, ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ, Λάμπης Ταγματάρχης, μιλώντας την Πέμπτη σε αρμόδια Επιτροπή της Βουλής είπε ότι «δεν είναι κομματικό φερέφωνο η ΕΡΤ» και ότι δεν έχει δεχτεί ποτέ τηλέφωνο από υπουργό για άσκηση πίεσης. Ανατρέχοντας κανείς στο ηλεκτρονικό αρχείο του «Ριζοσπάστη», θα διαπιστώσει ότι μόνο το τελευταίο τρίμηνο υπάρχουν καμιά δεκαριά καταγγελίες, σχόλια και ρεπορτάζ που αφορούν είτε αποκλεισμούς και διαστρεβλώσεις σε βάρος του ΚΚΕ από τις εκπομπές και τα δελτία της ΕΡΤ, είτε εκπομπές με πρωτόγονο αντικομμουνισμό, είτε εξοργιστικά μονόπλευρη προβολή των θεμάτων της επικαιρότητας από τη σκοπιά της προπαγάνδας της κυβέρνησης και λιβάνισμα των στελεχών της. Τώρα, αν όλα αυτά δεν συνιστούν μια ΕΡΤ κομματικό - κυβερνητικό φερέφωνο, ας το κρίνουν οι τηλεθεατές της, έχοντας καθαρό ότι ο «πλουραλισμός» και η «αντικειμενικότητα» είναι έτσι κι αλλιώς αδειανά πουκάμισα όταν μιλάμε για τον καπιταλισμό, είτε στα ιδιωτικά είτε στα κρατικά ΜΜΕ. Αν τώρα αυτός ο συγχρονισμός της ΕΡΤ με την κυβερνητική προπαγάνδα και πολιτική επιτυγχάνεται χωρίς καν να σηκώσει το τηλέφωνο ένας υπουργός, τότε μάλλον πρέπει να χαίρονται στην κυβέρνηση που βρήκαν τους τέλειους «κλώνους» τους για να διαμορφώνουν την κατάσταση και τη «γραμμή» στην κρατική ραδιοτηλεόραση.

Είχαν κέφια!

 

Τι θα συνέβαινε αν προχτές δεν έκλεινε η συμφωνία για επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων, που ανοίγει το δρόμο για την ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης» του 3ου μνημονίου; Σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών», θα επιτεινόταν «η ανησυχία στην πραγματική οικονομία», θα δημιουργούνταν «συνθήκες για επέκταση της αβεβαιότητας σε κρίσιμους τομείς, όπως ο τουρισμός, υπονομεύοντας την προοπτική ανάκαμψης», θα έμπαινε «βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας». Θα τινάζονταν, δηλαδή, στον αέρα όλο το σχέδιο και ο «οδικός χάρτης» του κεφαλαίου προς τον στόχο της ανάκαμψης. Μάλιστα, σύμφωνα με την εφημερίδα, όσοι είναι ενάντια στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία (κι αυτοί σίγουρα δεν είναι τα άλλα αστικά κόμματα στα οποία, υποτίθεται, απευθύνεται) «αποσκοπούν στην περαιτέρω διάλυση του οικονομικού και κοινωνικού ιστού στη χώρα» και «είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν και τα ελάχιστα δικαιώματα που έχουν απομείνει στο εργασιακό τοπίο». Η τρομοκρατία, οι εκβιασμοί προς το λαό και το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας, με «όπλο» τις ανησυχίες του κεφαλαίου, πραγματικά στα καλύτερά τους...

Ριζοσπάστης