Βαθύτερη εμπλοκή και κοροϊδία

«Η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να διασφαλίζει πρώτα τις ανθρώπινες ζωές», ανέφερε ο Ν. Κοτζιάς από τη διάσκεψη της Ρόδου. Ο υπ. Εξωτερικών συμπλήρωσε την παραπάνω δήλωση αναφερόμενος στη Συρία και λέγοντας ότι εκεί έκαναν επεμβάσεις «ορισμένες χώρες της Δύσης...». Μάλιστα, παρατήρησε ότι «δεν πρέπει στο μέλλον να επιτρέψουμε εξωγενείς παράγοντες να επεμβαίνουν στην περιοχή μας και να την κάνουν το δοκιμαστήριο ιδεών και πολέμων». Πρόκειται για παρεμβάσεις - μνημεία υποκρισίας. Εγιναν από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που, πρωτοστατώντας στην αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής άρχουσας τάξης στηρίζει με τα μπούνια την εγκληματική δράση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, διεκδικώντας μάλιστα ενεργότερο ρόλο στη ΝΑΤΟική δράση. Επιπλέον, αυτές οι δηλώσεις έγιναν στο πλαίσιο μιας διάσκεψης, όπου συμμετείχαν μεταξύ άλλων κράτη της ΕΕ και ο Αραβικός Σύνδεσμος. Δηλαδή, δυνάμεις που έχουν σοβαρή ευθύνη για τον κύκλο αίματος και προσφυγιάς που έχει ανοίξει στην ανατολική Μεσόγειο, στη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι όση συστολή λείπει από την κυβέρνηση στην υλοποίηση της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας σε επικίνδυνες αντιθέσεις και σχεδιασμούς, άλλη τόση της λείπει και όταν προπαγανδίζει το ...«θεάρεστο» έργο της.

Ζητούν και τα ρέστα... 

 

Δίνοντας συνέχεια στο θέμα που είχε προκύψει με την παρουσίαση έρευνας από την «Εφημερίδα των Συντακτών» σχετικά με τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα, η εφημερίδα δημοσιεύει επιστολή του ιδρύματος «Χάινριχ Μπελ», που διένειμε την έρευνα. Στην επιστολή, το ίδρυμα επιμένει στην καταγγελία ότι το ΠΑΜΕ έχει αντισημιτική δράση. Οπως αναφέρει, «υπάρχει ένα σημείο που η θεμιτή κριτική προς το κράτος του Ισραήλ ξεπερνάει τα όρια και καταλήγει να είναι αντισημιτισμός. Η ταύτιση του ολοκαυτώματος, για παράδειγμα, με τα δεινά των Παλαιστινίων στη διαμάχη με το κράτος του Ισραήλ, δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά ισοπεδωτική και σίγουρα χωρίς ιστορική γνώση». Ισχυρίζεται ακόμη ότι «η βεβήλωση εβραϊκών μνημείων και νεκροταφείων μετά από πορεία κατά της πολιτικής του κράτους του Ισραήλ, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός που έχει επανειλημμένα καταγραφεί». Επικαλείται γι' αυτό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» στις 2/8/2006, για κινητοποιήσεις του ταξικού κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Ισραήλ σε βάρος του Λιβάνου.

... για ιμπεριαλιστικά εγκλήματα

 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη «πορεύτηκαν προς το μνημείο του ολοκαυτώματος στην πλατεία Ελευθερίας προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την γενοκτονία σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης και του Λιβάνου που γίνεται αυτή τη φορά από το Ισραήλ». Καμία «βεβήλωση μνημείου» δεν συνιστά η συμβολική αυτή κίνηση του ΠΑΜΕ. Και είναι τουλάχιστον προκλητικό να κατηγορείται για «αντισημιτισμό» το εργατικό κίνημα, όταν καταγγέλλει τα εγκλήματα του ιμπεριαλιστικού κράτους του Ισραήλ σε βάρος λαών της περιοχής. Για την ιστορία, τέλος, το επίμαχο ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» είχε και συνέχεια, που δεν αναπαράγεται στην επιστολή του ιδρύματος «Χάινριχ Μπελ»: «Παρά την προσπάθεια δυνάμεων των ΜΑΤ να εμποδίσουν τους διαδηλωτές να πλησιάσουν στο Μνημείο, αυτοί έσπασαν τον κλοιό και μπόρεσαν να τοποθετήσουν κοντά στο Μνημείο φωτογραφίες των νεκρών παιδιών της Παλαιστίνης και του Λιβάνου»...

Εχουν ζόρια

 

Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας συμβούλων επιχειρήσεων «McKinsey», το 51% των Ευρωπαίων επιχειρηματιών εκτιμούν ότι τα επόμενα χρόνια η Ευρωζώνη είτε θα διαλυθεί είτε θα συρρικνωθεί. Στην έρευνα συμμετείχαν 2.000 στελέχη εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη Βρετανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Πολωνία και την Ισπανία. «Η ΕΕ βρίσκεται ενώπιον οικονομικών και πολιτικών φυγόκεντρων τάσεων, και αυτό έγινε φανερό στην απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την ΕΕ», σημειώνει η έρευνα. Μια από τις συνέπειες αυτής της αβεβαιότητας είναι ότι «δεν εκδηλώνεται ζωηρό ενδιαφέρον για επενδύσεις. Αντιθέτως, οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν την τάση να σωρεύουν ρευστό ως ασπίδα προστασίας σε μια ενδεχόμενη νέα κρίση στην Ευρωζώνη. Το 2015, οι μεικτές αποταμιεύσεις των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων ανήλθαν σε σχεδόν 2 τρισ. ευρώ», καθιστώντας τη «γεωπολιτική αβεβαιότητα» το μεγαλύτερο εμπόδιο για νέες επενδύσεις. Η επαλήθευση του κλίματος αβεβαιότητας σε ΕΕ - Ευρωζώνη, παρά τα πανηγύρια για την επιστροφή σε αναιμική ανάκαμψη, δεν είναι είδηση. Διατηρεί όμως την αξία της όταν γίνεται απ' αυτούς που κρατάνε «το πεπόνι και το μαχαίρι» σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, με τα συμφέροντα και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Οπως δεν περνάει απαρατήρητη η μεγάλη συσσώρευση κεφαλαίου που συνεχίζεται, επιδρώντας αρνητικά στους δείκτες της ανάκαμψης. Το σύστημα σπαράσσεται από τις εσωτερικές του αντιφάσεις. Και είναι στο χέρι των λαών να τις ερμηνεύσουν σωστά και να τις αξιοποιήσουν προς όφελός τους, δυναμώνοντας την ταξική πάλη και την οργάνωση ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία και τις διακρατικές του ενώσεις.

Ριζοσπάστης