Ξετσιπωσιά

Την περασμένη βδομάδα, από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε σε αντιμετώπιση των «γενεσιουργών αιτιών» της προσφυγιάς, εννοώντας τον πόλεμο και τη φτώχεια... Πέρα από το γεγονός ότι η ΕΕ, στην οποία απευθύνθηκε, κάνει από τη φύση της το ακριβώς αντίθετο, πάει πολύ ο πρωθυπουργός να κηρύττει κατά των πολέμων, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναβαθμίζει τη συμμετοχή της χώρας σε όλες τις «γενεσιουργούς αιτίες» του προσφυγικού δράματος, δηλαδή τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους ανταγωνιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό των μονοπωλίων, που κρατούν αναμμένο το φιτίλι του πολέμου στη γειτονιά μας και ευρύτερα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας; Την προετοιμασία στον Αραξο για τη «φιλοξενία» όπλων ειδικού «σκοπού» από το ΝΑΤΟ, που σουλατσάρει στο Αιγαίο, ύστερα από πρόσκληση της ελληνικής κυβέρνησης; Τα χαριεντίσματα και τις συμφωνίες Τραμπ - Τσίπρα; Την άμεση εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ΝΑΤΟικές αποστολές ανά τον κόσμο; Τη συμμετοχή της στις αποφάσεις που εντείνουν τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ; Από τη μία λοιπόν η κυβέρνηση, στηρίζοντας τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, συμβάλλει στον ξεριζωμό χιλιάδων από τις πατρίδες τους, συμμετέχει στην εξαθλίωση των προσφύγων, με τον διπλό εγκλωβισμό, και από πάνω μοιράζει ανέξοδα ευχές για να σταματήσει ο πόλεμος. Το επόμενο που θα τη δούμε να κάνει είναι να καπνίζει καμιά ...πίπα της ειρήνης, μήπως και σταματήσουν οι προσφυγικές ροές. Για τέτοια εξαχρείωση και ξετσιπωσιά μιλάμε!

Νεροκουβαλητές... 

 

Το μακρινό 2012 ο Π. Σκουρλέτης δήλωνε, απ' τη θέση του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ: «Είχα μια συζήτηση με κάποιους εκπαιδευτικούς. Αριστερούς εκπαιδευτικούς. Από αυτούς που έχουμε δει να τσεκουρώνονται οι μισθοί τους (...) Εβλεπαν με επιφυλακτικότητα την προκήρυξη νέων απεργιών, όταν γνωρίζουν ότι τα 30, τα 40 και τα 50 ευρώ, που θα χάσουν συμμετέχοντας, δεν είναι κάτι το αμελητέο πλέον. Αρα, λοιπόν, ίσως πρέπει να βρούμε και άλλους τρόπους. Ισως θα πρέπει να βρούμε, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η Εκπαίδευση, η Υγεία, οι κοινωνικές υπηρεσίες, να λειτουργούμε (...) και το βράδυ ή το απόγευμα να είμαστε εκείνοι, οι οποίοι θα κατεβαίνουμε στους δρόμους, θα διαδηλώνουμε και θα δημιουργούμε μια άνευ προηγουμένου πολιτική και κοινωνική πίεση για να ανατραπεί αυτή η πολιτική»! Το καλοδουλεμένο αυτό επιχείρημα, που «πατούσε» στη δύσκολη οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας των εργαζομένων, χρησιμοποιούνταν από διάφορες πλευρές, κυρίως από τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, όχι για να αναδειχτεί η αναγκαιότητα της πάλης με εναλλαγή όλων των μορφών, αλλά για να απαξιωθεί το όπλο της απεργίας, να προβληθούν άλλες μορφές διαμαρτυρίας, ανώδυνες για την εργοδοσία και το κράτος της, όπως οι «πλατείες», όπου «ζυμωνόταν» η εκτόνωση της δίκαιης αγανάκτησης μέσω της κυβερνητικής εναλλαγής.

... για το κεφάλαιο

 

Λίγα χρόνια μετά, το 2017, η «Αυγή» επαναλάμβανε ευθέως ότι στο Δημόσιο και σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας, οι απεργίες θα έπρεπε να απαγορευτούν! Ενώ μόλις προχτές, ο Π. Σκουρλέτης, ως υπουργός πλέον, κατηγορούσε τα σωματεία ότι κάνουν «αντισυγκεντρώσεις» (!) επειδή χαλούν τις φιέστες της κυβέρνησης και αποκαλύπτουν τη βάρβαρη πολιτική της. Τελικά, το έχει στο DNA του ο ΣΥΡΙΖΑ να κουβαλάει νερό για το κεφάλαιο. Με τη διαφορά ότι προσαρμόζει τις υπηρεσίες του ανάλογα με το αν μιλάει από τη θέση της αντιπολίτευσης, ή, εσχάτως, από τη θέση της κυβέρνησης.

Περί «ανομίας»

 

Το αγαπημένο της θέμα ανέδειξε ξανά την Κυριακή στο πρωτοσέλιδό της η «Καθημερινή», παρουσιάζοντας τα ΑΕΙ παραδομένα στη βία, το παρεμπόριο και τις πιάτσες των ναρκωτικών, για να ενοχοποιήσει το ακαδημαϊκό άσυλο και κατ' επέκταση την «πολιτικοποίηση» των φοιτητών, κατάλοιπο της οποίας θεωρεί η εφημερίδα τη σημερινή κατάσταση στα πανεπιστήμια. Για άλλη μια φορά, πατώντας πάνω σε υπαρκτά ζητήματα και αποσιωπώντας τις πραγματικές αιτίες, ζυμώνουν αντιδραστικά μέτρα για τους φοιτητές και τα πανεπιστήμια, όπως η «πανεπιστημιακή αστυνομία» ή η είσοδος στα ιδρύματα με ειδικές κάρτες, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο χτύπημα του πιο ζωντανού τμήματος των φοιτητών, που αγωνίζεται για την ανασύνταξη των συλλόγων, το αντιπάλεμα της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως αυτή εκφράζεται και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Στην πραγματικότητα θέλουν πανεπιστήμια - επιχειρήσεις, «καθαρά» από αγωνιστικούς συλλόγους, στην υπηρεσία των μονοπωλιακών ομίλων. Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να υπαινιχτούν ότι για την έλλειψη καθαριότητας στα ιδρύματα (που έχει παραδοθεί σε εργολάβους και πολλές σχολές μένουν για μήνες χωρίς καθαρίστριες) φταίνε... οι «κομματικοί μηχανισμοί» μέσα στα ΑΕΙ. Μιλάμε δηλαδή για τύφλωση και συνειδητή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, σε επίπεδο ...μεταπτυχιακού και βάλε.

Ριζοσπάστης