Μέτρα πάνω στα μέτρα

Από διάφορες πληροφορίες και δημοσιεύματα, προκύπτει ότι η εντατικοποίηση από την πλευρά της κυβέρνησης των προσπαθειών να υπάρξει σύντομα συμφωνία για τη δεύτερη «αξιολόγηση» συνοδεύεται από μια νέα πρόταση που κομίζει στους θεσμούς, να αποδεχτεί ορισμένα από τα μέτρα που εμφανίζεται να ζητάει το ΔΝΤ, προκειμένου να «ξεκολλήσει» η διαδικασία, ακόμα κι αν σ' αυτήν τη φάση δεν καταληχτεί η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Οπως γράφεται τις τελευταίες ώρες, ένα από τα μέτρα που συζητάει η κυβέρνηση, πέρα από την επέκταση του «δημοσιονομικού κόφτη» τη διετία 2019 - 2020, είναι η μείωση του αφορολόγητου, που σημαίνει νέα φορολογική επιβάρυνση για εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά.

 Θυμίζουμε ότι τις προηγούμενες μέρες, σημειωνόταν από διάφορες πλευρές ότι μέτρα όπως αυτό, δεν είναι έμπνευσης αποκλειστικά του ΔΝΤ και πως η Κομισιόν βλέπει κι αυτή με καλό μάτι μια ενδεχόμενη μείωση του αφορολόγητου. Οπως όλα δείχνουν, αν τελικά καταληχτεί ένα τέτοιο μέτρο, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να το «πουλήσει» ως ελιγμό για να αποφύγει τάχα τις νέες περικοπές στις συντάξεις, που αποτελούν το έτερο σκέλος των απαιτήσεων από την πλευρά των θεσμών, ιδιαίτερα του ΔΝΤ, για μετά το 2018. Σε κάθε περίπτωση, γεγονός παραμένει ένα: Η συζήτηση για τα επόμενα μέτρα έχει φουντώσει πριν ακόμα κλείσει η διαπραγμάτευση για τα προαπαιτούμενα της β' «αξιολόγησης». Μέτρα πάνω στα μέτρα για το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, από την οποία ο λαός δεν έχει να περιμένει κάτι προς όφελός του, όσο κι αν προσπαθούν να τον πείσουν ότι τα συμφέροντά του ταυτίζονται με τους στόχους και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

Εκβιαστικά διλήμματα... 

 

Εκδήλωση διοργάνωσαν από κοινού προχτές η «Αυγή», η «Εποχή» και το δίκτυο «Transform! Europe», με τίτλο «Κυπριακό: Η ώρα της λύσης;». Σύμφωνα, μάλιστα, με όσα μεταφέρει η «Αυγή» στο χτεσινό της ρεπορτάζ, η εκδήλωση πραγματικά «έλαμψε» για τα «μαργαριτάρια» που ακούστηκαν από τους ομιλητές, που επιστράτευσαν κάθε είδους εκβιαστικά διλήμματα, «τυράκια» και υποθέσεις, προκειμένου να υπερασπιστούν την ανάγκη για «άμεση επίλυση» του Κυπριακού - «η λύση επείγει, οι λεπτομέρειες είναι πολυτέλεια», όπως χαρακτηριστικά είπε ο εκπρόσωπος του τουρκοκυπριακού κόμματος «Νέα Κύπρος» - κατ' ουσίαν μιας διχοτομικής λύσης που προωθείται με τη μία ή την άλλη μορφή από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και καπιταλιστικά κέντρα, με τη στήριξη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

... και λιβανιστήρια

 

Μάλιστα ο Ν. Φίλης έδωσε και το στίγμα για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ και γι' αυτήν τη δουλειά, λέγοντας πως «στην Αριστερά έλαχε ο κλήρος και για το Κυπριακό». Οσο για το τι είδους λύση προωθείται φρόντισαν και ο ίδιος και οι υπόλοιποι ομιλητές να δώσουν το στίγμα, «λιβανίζοντας» με κάθε ευκαιρία το περιβόητο «σχέδιο Ανάν», το οποίο απέρριψαν οι Ελληνοκύπριοι το 2004. Ετσι, όπως μεταφέρει η «Αυγή» «Ο Ν. Φίλης δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει ότι σε περίπτωση υπερψήφισής του σήμερα ο τουρκικός στρατός θα είχε αποχωρήσει από την Κύπρο», ο Μ. Μπαλαούρας κατέταξε στις «δύο μεγάλες ήττες στο παρελθόν του Κυπριακού», «το δημοψήφισμα του 2004, όπου το ΑΚΕΛ έκανε στροφή», ο πρόεδρος του ΙΚΜΕ Κύπρου υπενθύμισε ότι «το 2004 οι Τουρκοκύπριοι προσέβλεπαν με εμπιστοσύνη στην ελληνοκυπριακή πλευρά και με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν κλονίστηκε η εμπιστοσύνη τους». Ολα αυτά διανθισμένα και με ολίγον από εκβιασμούς περί «φαινομένων που θα πάρουν οριστική μορφή» κ.ά. Με δυο λόγια... το πιάσαμε το υπονοούμενο. Οι λαοί της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας, πρέπει να επαγρυπνούν απέναντι στις επικίνδυνες «λύσεις» που δρομολογούνται.

Περί επανάστασης... 

 

Την επανάσταση σε όλες τις πτώσεις κλίνουν όσοι συνελήφθησαν πρόσφατα για «τρομοκρατία». Το κράτος τούς ονομάζει «τρομοκράτες» και οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται «επαναστάτες», συμβάλλοντας και οι μεν και οι δε στη συκοφάντηση της επαναστατικής δράσης, που στην εποχή μας δεν μπορεί να έχει άλλο περιεχόμενο και στόχο πέρα από την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Οπως όμως έχει αποδειχθεί ιστορικά, η επαναστατική πάλη και δράση των οργανωμένων εργατικών - λαϊκών μαζών με τους παραπάνω στόχους, από τη μια, και η αντίληψη που πιστεύει πως με πράξεις ατομικής τρομοκρατίας ενάντια σε σύμβολα και εκπροσώπους του αστικού καθεστώτος αυτό θα κλονιστεί, θα καταρρεύσει, δεν βρίσκονται στον ίδιο δρόμο, δεν κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Πολύ περισσότερο που τέτοιες πράξεις αξιοποιούνται από την αστική εξουσία για να καλλιεργεί την τρομοϋστερία και να θωρακίζεται με ακόμα πιο κατασταλτικά μέσα. Γι' αυτό άλλωστε τέτοιες ομάδες ατομικής τρομοκρατίας αξιοποιήθηκαν και αξιοποιούνται πολυποίκιλα από την αστική τάξη, ενώ αποδείχθηκε και ιστορικά πως είναι εύκολα χειραγωγούμενες από διάφορα αστικά επιτελεία, ιδιαίτερα ευάλωτες στη διείσδυση διαφόρων υπηρεσιών και κέντρων. Καμιά σχέση λοιπόν με επανάσταση...

 Ριζοσπάστης