Διπλή στόχευση

 

Φωτό αρχείου

Οι προχτεσινές αποφάσεις του ΣτΕ για τις περικοπές στις συντάξεις και το σχέδιο της «ομάδας Πισσαρίδη», που θέτει ανάμεσα σε άλλα ως βασικό στόχο την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, σηματοδοτούν την ενιαία προσπάθεια της κυβέρνησης από τη μια να κατοχυρώσει τις μέχρι τώρα περικοπές και ανατροπές, και από την άλλη να κλιμακώσει την επίθεση σε βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Οι αποφάσεις της «πιλοτικής δίκης» στο ΣτΕ για τα αναδρομικά, που σημειωτέον προκάλεσε η ίδια η κυβέρνηση, κινούνται στην κατεύθυνση της οριστικής «παραγραφής» των δίκαιων διεκδικήσεων των συνταξιούχων για όλες τις περικοπές που επέβαλαν στις συντάξεις οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ από το 2012 μέχρι σήμερα.


Η εξαίρεση απ' αυτή τη λεηλασία μόνο κάποιων περικοπών που έγιναν σε περιορισμένο χρονικό διάστημα και η υποχρέωση που προκύπτει για την κυβέρνηση να επιστρέψει μόνο ένα μικρό μέρος από τα δεκάδες δισ. ευρώ που άρπαξαν στη διάρκεια μιας 10ετίας όλες οι κυβερνήσεις από τους συνταξιούχους, σε τίποτα δεν μειώνουν το μέγεθος του εγκλήματος. Πολύ περισσότερο, δεν αλλάζουν τη δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι απόμαχοι της δουλειάς από τις απανωτές περικοπές και τα άλλα μέτρα.

Μάλιστα, η προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει ακόμα και αυτά τα λίγα ψίχουλα που επιδίκασε το ΣτΕ, επικαλούμενη τις «οικονομικές δυνατότητες και τις αντοχές της οικονομίας», είναι μια επιπλέον πρόκληση, αλλά και μια επιβεβαίωση ότι ούτε τα ελάχιστα δεν είναι διασφαλισμένα για εργαζόμενους και συνταξιούχους στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος, που «ζει και αναπνέει» για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια ώρα, τόσο οι αποφάσεις του ΣτΕ όσο και το σκεπτικό τους επιβεβαιώνουν τον αντιδραστικό ρόλο του νόμου Κατρούγκαλου και δικαιώνουν το χαρακτηρισμό του ως «νόμου - λαιμητόμου». Ο νόμος αυτός έδωσε συνέχεια, αποτέλεσε όμως και τομή στη διαχρονική επίθεση των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου στα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Κι αυτό επειδή, πέρα από τα δεινά που φόρτωσε στις νεότερες γενιές, ενσωμάτωσε και «νομιμοποίησε» όλες τις προηγούμενες περικοπές, ενώ «λύνοντας» ζητήματα αντισυνταγματικότητας κ.ά. έκλεισε το δρόμο σε διεκδικήσεις αναδρομικών και για το χρονικό διάστημα μετά την ψήφισή του. Πρόκειται δηλαδή για «πιστοποιητικό νομιμοποίησης» της λεηλασίας των συντάξεων από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πέρα από τις άλλες ανατροπές.

Απ' αυτή τη σκοπιά, είναι υποκριτική και προκλητική για το λαό η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, που με αφορμή το «πόρισμα Πισσαρίδη» ανακάλυψε ξαφνικά το σχέδιο για «μοντέλο Πινοσέτ» στις συντάξεις, με το σύστημα των «τριών πυλώνων», που και ο ίδιος υπηρέτησε, αναπαράγοντας ως κυβέρνηση τα αντιδραστικά ιδεολογήματα περί «βιωσιμότητας» του Ασφαλιστικού, εμφανίζοντας τις σκληρές περικοπές ως «αποκατάσταση των αδικιών του συστήματος» και δικαιολογώντας τις τρομακτικές μειώσεις ως «νοικοκύρεμα», όπως κάνει άλλωστε και η ΝΔ.

Πάνω σε αυτό το έδαφος κλιμακώνεται σήμερα η επίθεση από τη ΝΔ, που επιταχύνει κατευθύνσεις της ΕΕ, για να απαλλάξει ακόμα περισσότερο την εργοδοσία και το κράτος από το «κόστος» των συντάξεων και για να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους που καραδοκούν να επενδύσουν συσσωρευμένα κεφάλαια στον τομέα των συντάξεων.

Σ' αυτή την καταστροφική πορεία για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι καλούνται να δώσουν απάντηση, διεκδικώντας να επιστραφούν σε όλους οι περικοπές, να πληρώσουν το κράτος και η εργοδοσία, δυναμώνοντας την πάλη για Υγεία - Ασφάλιση - σύνταξη που θα καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 16 Ιούλη 2020.

902.gr