Για τα μνημεία του σοσιαλισμού στη Γερμανία

Μόνο αποτροπιασμό προκαλεί η ενέργεια του Λαγού και άλλων ακροδεξιών να επιτεθούν στην ανέγερση αγάλματος του Λένιν σε γερμανική πόλη, έχοντας πάρει αέρα από το πρόσφατο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου. Δείχνει τον πανικό όλων τους, γιατί βλέπουν ότι οι κομμουνιστικές ιδέες όχι μόνο δεν έχουν ξεφτίσει, αλλά συνεπαίρνουν όλο και περισσότερους εργαζόμενους, ιδιαίτερα νέους και νέες, που βιώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα και θέλουν να ζήσουν χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Να πληροφορήσουμε λοιπόν τους διάφορους «λαγούς» ότι θα πρέπει να κάνουν πολύ δρόμο και πολλές υπερωρίες, γιατί εκτός από το άγαλμα του Λένιν στο Γκελζενκίρχεν, μόνο στο γερμανικό έδαφος υπάρχουν ακόμα 24 αγάλματα και πλακέτες προς τιμή του μεγάλου επαναστάτη, όπως στην πόλη Σβερίν κοντά στη Βαλτική Θάλασσα. Σε αυτά προστίθενται τα χιλιάδες μνημεία του Σοβιετικού Στρατού, της αντιφασιστικής πάλης και των σκληρών αγώνων της γερμανικής εργατικής τάξης, που και αυτά είναι στο στόχαστρό τους.

* * *

 

Και μπορεί το πρώτο διάστημα μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης να καταστράφηκαν εμβληματικά αγάλματα προσωπικοτήτων του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, όπως στο Βερολίνο και τη Δρέσδη, αλλά τώρα η γερμανική αστική τάξη το σκέφτεται πολύ να έρθει σε σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα και να απομακρύνει μνημεία από τον δημόσιο χώρο. Προτιμά να τα ανέχεται και να σκαρφίζεται «διορθωτικές πλακέτες που θέτουν σε σωστές βάσεις το ρόλο των απεικονιζόμενων προσώπων και ιστορικών γεγονότων» και άλλες μεθοδεύσεις, όπως με το μνημείο του Τέλμαν στο Βερολίνο, το οποίο βρίσκεται σε πλατεία που προγραμματίζεται «να αναβαθμιστεί και να αναπλαστεί» (με το χτίσιμο ακριβών διαμερισμάτων). Προς το παρόν, το σχέδιο αυτό δεν τους βγαίνει, λόγω της επαγρύπνησης και της αντίδρασης των κατοίκων της περιοχής, που ούτε τον δικό τους τον Τέλμαν θέλουν να χάσουν, ούτε και να δουν την πλατεία τους να χτίζεται. Πριν μερικά χρόνια, δυνάμεις του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μαζί με εργαζόμενους από τη γειτονιά, συγκεντρώθηκαν στο μνημείο για να το προστατέψουν (υπάρχει σχετικό ρεπορτάζ στο πόρταλ 902.gr).

* * *

 

Χαρακτηριστική είναι και η ιστορία ενός λιτού μνημείου του Κόκκινου Στρατού σε μια μικρή πόλη της Σαξονίας, τη Μπισοφσβέρντα, 35 χιλιόμετρα μακριά από τη Δρέσδη: Το 1993 «άγνωστοι» αφαίρεσαν το κόκκινο αστέρι με το σφυροδρέπανο, που διακοσμούσε το μνημείο με την επιγραφή «Μάης 1945 - Αιώνια τιμή στους ήρωες που έπεσαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της σοσιαλιστικής μας πατρίδας». Η δημοτική αρχή αρνήθηκε να το αντικαταστήσει, προφασιζόμενη οικονομικά προβλήματα, και εκπρόσωποι του τοπικού Μουσείου δεν έβλεπαν κάποιο λόγο για να αναλάβουν δράση, δεδομένου ότι «πρόκειται για σύμβολο ενός ξένου κράτους, το οποίο μάλιστα δεν υφίσταται πλέον», γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια ακόμα και τη συμφωνία του 1992 μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, σύμφωνα με την οποία υποτίθεται ότι θα προστατεύονται και θα φροντίζονται «εσαεί» μνημεία και νεκροταφεία του Σοβιετικού Στρατού στο έδαφος της ενοποιημένης πλέον Γερμανίας. Πολλοί κάτοικοι όμως της Μπισοφσβέρντα είχαν διαφορετική γνώμη και πήραν την πρωτοβουλία για την κατασκευή ενός πιστού αντιγράφου του αστεριού με το σφυροδρέπανο σε εργαστήριο της περιοχής, το οποίο και τοποθέτησαν μερικά χρόνια αργότερα στη θέση του στο μνημείο.

* * *

 

Με τις ενέργειές τους αυτές, οι κάτοικοι του Βερολίνου, της μικρής Μπισοφσβέρντα και άλλων πόλεων της Γερμανίας στέλνουν το μήνυμα ότι οι απόπειρες διαγραφής και παραχάραξης της ιστορικής μνήμης όχι μόνο δεν θα περάσουν, αλλά ότι και η προστασία και η ανάδειξη αυτών των μνημείων βρίσκονται σε καλά χέρια: Στα χέρια των εργαζομένων και των λαϊκών ανθρώπων. Και στην προσπάθεια αυτή οι φίλοι και τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Γερμανία θα συμβάλουν όσο και όπου μπορούν, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό.

Δημήτρης ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ

 

 

Ριζοσπάστης