Με αίσθημα «δικαίωσης» υποδέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ την απονομή του «βραβείου ειρήνης» από το γερμανικό κρατίδιο της Εσσης από κοινού στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, και στον πρωθυπουργό της Β. Μακεδονίας, Ζ. Ζάεφ, για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τι είναι όμως αυτό που έκανε την επιτροπή να τους επιλέξει για το βραβείο; Σύμφωνα με την απόφασή της, με τη Συμφωνία των Πρεσπών «τερματίστηκε μία αντιπαράθεση (...) που στεκόταν εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη ολόκληρης της περιοχής και είχε σοβαρές επιπτώσεις στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της γειτονικής χώρας στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ». Από την αρχή μέχρι το τέλος, λοιπόν, η Συμφωνία, για την οποία και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ «δίνει μάχες», έχει έναν και μόνο σκοπό: Να προωθήσει τα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, όπως και τα αντίστοιχα επιχειρηματικά σχέδια, σε αντιπαράθεση με τους ανταγωνιστές, Ρωσία, Κίνα κ.ά. Και επειδή ακόμα και οι «ευτυχείς συμπτώσεις» έχουν τη σημασία τους, αξίζει να σημειωθεί ότι κάτοχος του ίδιου βραβείου είναι και η γενική εισαγγελέας του Διεθνούς Δικαστηρίου, η περιβόητη Κάρλα Ντελ Πόντε, με τον γνωστό ρόλο στην κάλυψη της αμερικανοΝΑΤΟικής επέμβασης και στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ε, και απ' αυτήν την άποψη, Τσίπρας και Ζάεφ τον άξιζαν και με το παραπάνω τον «έπαινο», ως οι ...συνεχιστές των ίδιων άθλιων και επικίνδυνων ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή.
«Εσείς τι πιστεύετε; Αν η Εθνική και η Πειραιώς είχαν φοβερά συμφέροντα, π.χ. στο Μαρόκο, και το Μαρόκο είχε φοβερά προβλήματα με την Ισπανία, και η Ισπανία ζητούσε να μπουν κυρώσεις στο Μαρόκο που θα οδηγούσαν σε χρεοκοπία το Μαρόκο, την Εθνική Τράπεζα και την Πειραιώς, η ελληνική κυβέρνηση θα σκεφτόταν να βάλει κυρώσεις ή όχι;». Με αυτόν τον κυνικό τρόπο ο υπουργός Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης προσπάθησε να εξηγήσει την αρνητική στάση της Γερμανίας στο θέμα των ευρωπαϊκών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γεωργιάδης ομολογεί ότι τα πολυπλόκαμα συμφέροντα που συνδέουν την ΕΕ με την Τουρκία, ιδιαίτερα των ισχυρότερων κρατών - μελών, είναι αυτά που καθορίζουν τη στάση της ΕΕ και στα Ελληνοτουρκικά. Οσο όμως η διαπίστωση αυτή ισχύει για την ΕΕ, που δεν αποφάσισε τελικά κυρώσεις, άλλο τόσο ισχύει και για τις ΗΠΑ, οι οποίες ανακοίνωσαν διάφορα «τιμωρητικά» μέτρα για την απόφαση της Τουρκίας να αγοράσει τους «S-400» από τη Ρωσία. Στην προκειμένη περίπτωση, τα συμφέροντα των ΗΠΑ απειλούνται από την απόφαση μιας ΝΑΤΟικής συμμάχου να συνεργαστεί στρατιωτικά με τη Ρωσία και αυτό αποτυπώνουν οι κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, την ώρα βέβαια που το μεταξύ τους παζάρι συνεχίζεται, με αδιαπραγμάτευτο στόχο την παραμονή της στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο. Κάπως έτσι, πέφτει και το τελευταίο «φύλλο συκής» από την προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να παρουσιάσει τους ευρωατλαντικούς συμμάχους της αστικής τάξης ως «εγγυητές» τάχα της ειρήνης και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, όταν οι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί και η ελληνική εμπλοκή σ' αυτούς είναι ο νούμερο 1 κίνδυνος για τη χώρα και τον λαό.
Παίρνεις ένα μπλέντερ και βάζεις μέσα: Τους βολικούς «ψεκασμένους», οι οποίοι μάλιστα «ταυτίζονται με "αριστερές" και "ακροδεξιές" δοξασίες». Ρομά, που «βοηθάνε την εξάπλωση του ιού με τον τρόπο ζωής τους» και που «η έξαρση στη Δυτική Αττική οφείλεται κυρίως στην κινητικότητά τους». Τους νέους, τους οποίους μάλιστα χαρακτηρίζεις «κορμό της πέμπτης φάλαγγας» της πανδημίας. Και έχεις έτοιμο το «πόνημα» ξεπλύματος της κυβέρνησης και της εργοδοσίας... Ενα τέτοιο άρθρο είχε χτες η «Καθημερινή», σε μια ακόμα αναζήτηση του ποιος φταίει για την εξάπλωση της πανδημίας. Μάταια θα αναζητήσει κανείς σε αυτό τις πραγματικές εστίες διασποράς του κορονοϊού.
Σαν να μην υπάρχουν π.χ. στη Δυτική Αττική τα εργοστάσια και οι αποθήκες, οι ανεξέλεγκτες χωματερές και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες που συγκεντρώνουν πολυάριθμο εργατικό δυναμικό σε μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σαν να μην υπάρχουν τα πρωτόκολλα - λάστιχο της εργοδοσίας, οι χιλιάδες εργαζόμενοι που καθημερινά συνωστίζονται στα Μέσα Μεταφοράς και στα εταιρικά πούλμαν που τους μετακινούν από τη μία άκρη του Λεκανοπεδίου στην άλλη χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα. Σαν να μην υπάρχουν οι εκατοντάδες επώνυμες και ανώνυμες καταγγελίες εργαζομένων και σωματείων, που το αφεντικό τούς καλεί για δουλειά ακόμα και με συμπτώματα, ή πετσοκόβει τις απαραίτητες μέρες καραντίνας «για να βγει η δουλειά». Μια προσπάθεια δηλαδή να κρυφτεί ο «ελέφαντας στο δωμάτιο», που είναι ταυτόχρονα και μια χυδαία επιχείρηση στοχοποίησης του λαού και της νεολαίας, αλλά και συκοφάντησης της δικαιολογημένης αγανάκτησης για την αντιλαϊκή πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, αγανάκτηση την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να ταυτίσει με τους κάθε είδους ψεκασμένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου