Αδύνατη... συγκατοίκηση

 

Να «στεγάσουν» το παραμύθι ότι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών περνάει μέσα από την καπιταλιστική ανάπτυξη, ψάχνουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τις κατά τα άλλα «δακρύβρεχτες» τοποθετήσεις τους για την πανάκριβη στέγη, τα ενοίκια που καίνε κυρίως τους νέους, οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να φύγουν από το σπίτι των γονιών τους. Αλήθεια, όμως, μιας που τους έπιασε ο πόνος για τη λαϊκή στέγη, γιατί δεν καταργούν τα απανωτά χαράτσια που φορτώνουν σε αυτή όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις; Γιατί δεν προχωράνε - όπως επανειλημμένα έχει ζητήσει το ΚΚΕ και έχουν απορρίψει όλες οι κυβερνήσεις - στη διαγραφή των πανωτοκίων και όλων των υπόλοιπων ληστρικών όρων, με τους οποίους οι τράπεζες κατακλέβουν χρόνια τώρα τα λαϊκά στρώματα που προσπαθούν να καλύψουν με δάνεια αυτή την ανάγκη; Γιατί δεν σταματάνε τα σχέδιά τους να ξεσπιτώσουν μαζικά χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που τα καταχρέωσαν όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί δεν χτίζουν μαζικά εργατικές - λαϊκές κατοικίες και δεν αξιοποιούν τα χιλιάδες αναξιοποίητα ακίνητα για να στεγάσουν δωρεάν νέα ζευγάρια; Γιατί τόσα χρόνια οι φοιτητικές εστίες μετά βίας καλύπτουν έναν στους έντεκα φοιτητές, τους οποίους καλούνε κιόλας να βάλουν το χέρι στην τσέπη;

Την απάντηση μπορεί κανείς να τη δει και στα όσα προτείνουν ως «λύσεις»: Στις κρατικές επιδοτήσεις και στα «πακέτα» για το κεφάλαιο, που θα πληρώσει ο λαός από την άλλη τσέπη, για να επιδοτηθούν οι κατασκευαστικοί όμιλοι για τα νέα «πράσινα» και πανάκριβα σπίτια. Στα εφάπαξ επιδόματα για ενοίκια, για να αξιοποιήσουν «επικερδώς» οι τράπεζες τα χιλιάδες σπίτια που έχουν μαζέψει από τους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Στις ΣΔΙΤ για να φτιαχτούν ακόμα και στοιχειώδεις υποδομές, ώστε ο λαός να βάζει τη «χασούρα» και οι όμιλοι να βγάζουν τα κέρδη. Στα χωροταξικά σχέδια που χαράσσονται πάνω στη γη - εμπόρευμα, για την αξιοποίησή της με τους όρους του κεφαλαίου. Κοινή συνισταμένη για όλα αυτά είναι το καπιταλιστικό κέρδος. Κι αυτό είναι η απάντηση στο γιατί δεν μπορεί να ικανοποιηθεί η ανάγκη για σύγχρονη και φτηνή κατοικία για όλο τον λαό, παρά τις σύγχρονες δυνατότητες. Πόσο μάλλον γιατί δεν μπορούν να υπάρξουν πόλεις που θα καλύπτουν συνδυαστικά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες με υποδομές και χώρους αναψυχής, σύγχρονες δημόσιες μεταφορές, όλα τα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα κ.ο.κ. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ξανά ότι καπιταλιστικά κέρδη και σύγχρονες λαϊκές ανάγκες δεν γίνεται να «συγκατοικήσουν» με τίποτα.

Συγγνώμη

Να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος για την κριτική προς το ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου το 2009 καλεί τον ΣΥΡΙΖΑ ο ευρωβουλευτής του Στ. Κούλογλου. Με άρθρο του στα «ΝΕΑ», ο τελευταίος και με αφορμή την υποψηφιότητα Παπανδρέου για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, θέτει «ανοιχτά» θέμα σύγκλισης ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ στο όνομα της ...«ιδέας μιας προοδευτικής διακυβέρνησης». Μάλιστα, λέει ότι αυτή η ...συγγνώμη του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Γ. Παπανδρέου θα διευκόλυνε αυτήν τη διακυβέρνηση. Οι διεργασίες στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ έχουν αντίκτυπο και στα υπόλοιπα αστικά κόμματα και η συγκεκριμένη παρέμβαση έρχεται να επιβεβαιώσει πως «η επόμενη μέρα» των εξελίξεων μετά την εκλογή νέας ηγεσίας θα πυροδοτήσει συνολικές εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτό υπηρετούν και δηλώσεις όπως αυτές του Κούλογλου, που λέει: «Με την εμπειρία του 3ου μνημονίου που αναγκάστηκε να δεχθεί και να διαχειριστεί, του κυνισμού των αδυσώπητων δανειστών, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραδεχθεί ότι αρκετές από τις κριτικές του εναντίον της τότε κυβέρνησης ήταν υπερβολικές. Μια τέτοια παραδοχή θα διευκόλυνε την πορεία προς μια προοδευτική διακυβέρνηση». Βέβαια, εκτός από την επιβεβαίωση για τη σύνδεση των διεργασιών στο ΚΙΝΑΛ και άλλων κομμάτων, αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα και από τέτοιες δηλώσεις και παραδοχές είναι πως η όποια «προοδευτική διακυβέρνηση» δεν μπορεί να φέρει σε καμία περίπτωση κάτι καλύτερο για τον λαό...

Διά γυμνού...

Οι αξεπέραστες και εγγενείς αντιφάσεις του καπιταλισμού αναδεικνύονται και στη γερμανική οικονομία, που, από τη μια, αναζητά (κυρίως εξειδικευμένο) εργατικό δυναμικό στους λεγόμενους «δυναμικούς» κλάδους και, από την άλλη, γίνονται χιλιάδες απολύσεις, πολλές απ' αυτές εξαιτίας της «πράσινης» και ψηφιακής ανάπτυξης (βλέπε ηλεκτροκίνηση, τραπεζικό τομέα κ.λπ.). Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι ελεγκτικές και συμβουλευτικές εταιρείες «PwC» και «Deloitte», ο διαδικτυακός γίγαντας «Amazon» ή η αυτοκινητοβιομηχανία «Daimler» και η Deutsche Bank, που σχεδιάζουν μαζικές προσλήψεις τα επόμενα χρόνια. Υπολογίζεται μάλιστα ότι αυτήν τη στιγμή αναζητούνται συνολικά 1,2 εκατ. εργαζόμενοι περίπου, εκ των οποίων τα 2/3 ειδικευμένοι. Γι' αυτό η γερμανική κυβέρνηση κατέστησε με νόμο πιο ελκυστική τη μετανάστευση υψηλά ειδικευμένων, ως φθηνότερη (και ταχύτερη) λύση από την εκπαίδευση και μετεκπαίδευση εργαζομένων.

... οφθαλμού

Στον αντίποδα, συνεχίζονται οι μαζικές απολύσεις ή περικοπές θέσεων εργασίας στον ανταγωνισμό μεταξύ ομίλων, εξαιτίας των νέων προσανατολισμών στην επένδυση κεφαλαίων που επιτάσσουν η ψηφιακή οικονομία και η «πράσινη» ανάπτυξη. Ενδεικτικά η Commerzbank - η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας - θα περικόψει 10.000 θέσεις εργασίας έως το 2023, ενώ ο τεχνολογικός κολοσσός «Siemens Energy» σχεδιάζει την απόλυση 7.800 εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, καθώς θα «αποσύρεται» από τον άνθρακα. Ολες οι μεγάλες γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν αντίστοιχα «προγράμματα αναδιαρθρώσεων», με χιλιάδες περικοπές θέσεων, προκειμένου να εξοικονομήσουν πόρους για να επενδύσουν στην ηλεκτροκίνηση. Αντί δηλαδή με την εξέλιξη της τεχνολογίας να βελτιώνονται οι συνθήκες δουλειάς και ζωής, μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η απόσταση που χωρίζει το πώς ζουν και το πώς θα μπορούσαν να ζήσουν οι εργαζόμενοι, κάνοντας ορατές «διά γυμνού οφθαλμού» τις αντιθέσεις που βαθαίνουν στη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ.

Ριζοσπάστης