Φάρος ελπίδας οι λαϊκοί - εργατικοί αγώνες της περιόδου
26 Φλεβάρη: Είναι η μέρα που ανακοινώνεται το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, με ταξιδιώτισσα από την Ιταλία να εντοπίζεται θετική στον κορονοϊό.
Μόλις μία μέρα πριν η κυβέρνηση εμφανίζεται καθησυχαστική, με τον επικεφαλής της αρμόδιας επιτροπής του υπουργείου Υγείας, Σ. Τσιόδρα, να χαρακτηρίζει τον κορονοϊό «ήπια νόσο» και να ανακοινώνει ότι «δεν χρειάζονται περαιτέρω μέτρα στις πύλες εισόδου της χώρας, λόγω της αναποτελεσματικότητάς τους». Είναι η μέρα που δημοσιεύεται και η πρώτη ΠΝΠ για τη «λήψη μέτρων αποφυγής και τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού». Στην ουσία, πρόκειται για το «εναρκτήριο λάκτισμα» στο γαϊτανάκι μετακινήσεων προσωπικού ώστε να καλύπτονται όπως όπως τα κενά που διαχρονικά έχουν συσσωρευτεί στο σύστημα Υγείας και τα οποία αποδείχτηκαν τραγικά τους επόμενους μήνες.
14 Μάρτη: Με τα κρούσματα να έχουν φτάσει τα 190, η κυβέρνηση ξεκινάει την εφαρμογή των πρώτων μέτρων για τη θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων. Με την ΠΝΠ που επικυρώθηκε εκείνες τις μέρες η κυβέρνηση δίνει «κλότσο να γυρίσει» το αντεργατικό γαϊτανάκι με πρόσχημα την πανδημία. Πιο συγκεκριμένα, προέβλεπε το σμπαράλιασμα του εργάσιμου χρόνου, δίνοντας το ελεύθερο στους εργοδότες να μη δηλώνουν τροποποιήσεις του ωραρίου, ενώ γενικεύεται η τηλεργασία και κουτσουρεύονται οι κανονικές άδειες σε όσους γονείς κάνουν χρήση της άδειας «ειδικού σκοπού».
Ανακοινώνεται η ακύρωση όλων των χειρουργείων στα δημόσια νοσοκομεία, «εκτός των έκτακτων», ένα πρώτο δηλαδή βήμα στη μετατροπή όλου του συστήματος Υγείας σε δομή μιας νόσου.
Ταυτόχρονα ανακοινώνεται η αναστολή λειτουργίας εμπορικών κέντρων και της εστίασης, ενώ τις προηγούμενες μέρες είχε ανακοινωθεί η αναστολή λειτουργίας όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Eurokinissi |
Σε διάγγελμά του στις 19 Μάρτη ο πρωθυπουργός προειδοποιεί για τους ...«πολύ δύσκολους μήνες στην οικονομία» που έρχονται, εξαγγέλλοντας νέα αντεργατικά μέτρα αφού επισημοποιείται ότι οι εργαζόμενοι δεν θα πάρουν στην ώρα του το Δώρο Πάσχα, με σκοπό «να μείνουν όρθιες οι επιχειρήσεις».
23 Μάρτη: Η κλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων, για να μην πιεστεί το ξεχαρβαλωμένο σύστημα Υγείας, φτάνει μέχρι και την πρώτη γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας. Είναι η περίοδος που οι αρμόδιοι υπουργοί επικαλούνται - εκτός από τις συστάσεις των «ειδικών» - την «κοινωνική ανευθυνότητα». Από την άλλη, η κυβέρνηση, αρνούμενη να κάνει προσλήψεις, περιορίζει σε 7 από 14 τις μέρες καραντίνας για υγειονομικούς που ήρθαν σε επαφή με κρούσμα, κάνει λάστιχο τις προδιαγραφές για τα μέσα ατομικής προστασίας που χρησιμοποιούν γιατροί και νοσηλευτές. Ενώ το «μένουμε σπίτι» και το «αραιώστε» δεν ισχύουν σε μεγάλους χώρους δουλειάς, όπου οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να δουλεύουν ο ένας πάνω στον άλλον, παράλληλα με τη μείωση δρομολογίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που αυξάνει τον συνωστισμό ακόμα και εν μέσω lockdown.
Πρωτομαγιά: Παρά τις κυβερνητικές απειλές, η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάζεται, με τα συνδικάτα να διοργανώνουν στο Σύνταγμα μια υποδειγματική συγκέντρωση, τηρώντας τα μέτρα προστασίας και στέλνοντας το μήνυμα της «οργανωμένης απειθαρχίας». Με σύνθημα «Ορθιοι και δυνατοί την "επόμενη μέρα"! Δεν θα πληρώσει ξανά ο λαός!», οι εικόνες από το Σύνταγμα κάνουν τον γύρο του κόσμου.
4 Μάη: Τα κρούσματα κυμαίνονται σε χαμηλούς αριθμούς καθημερινά, τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας αίρονται με το βλέμμα στον Τουρισμό. Τα σχολεία ανοίγουν σταδιακά από τις 11 Μάη, με τους μαθητές να συνωστίζονται ξανά στις σχολικές αίθουσες.
1 Ιούλη: Είναι η μέρα που ανοίγει και επίσημα ο Τουρισμός, σύμφωνα με τα «πρωτόκολλα» που επιβάλλει η κερδοφορία των tour operators, των αερομεταφορικών ομίλων, των εφοπλιστών και των άλλων μεγάλων επιχειρηματιών του κλάδου. Η πρώτη προσγείωση τουριστών γίνεται κάτω από ...αψίδες νερού, ενώ ήδη τα αεροπλάνα γεμίζουν με επιβάτες «μέχρι και στα φτερά» και στα καράβια η πληρότητα φτάνει (στα χαρτιά) στο 80 - 85%. Τις μέρες εκείνες τα κρούσματα δεν ξεπερνούσαν τα 30, νούμερα που η κυβέρνηση αξιοποίησε για την προσέλκυση της τουριστικής πελατείας. Μετά από «παραγγελιά» των μεγαλοξενοδόχων η κυβέρνηση ξεκαθαρίζει ότι η όποια ενημέρωση θα δίνεται με το σταγονόμετρο, καθώς αυτό επιτάσσει η «προσπάθεια ανοίγματος του Τουρισμού».
14 Σεπτέμβρη: Τα σχολεία ανοίγουν όπως έκλεισαν, με μόνο όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας τη ...μάσκα. Η κυβέρνηση και οι «ειδικοί» της φτάνουν να τεκμηριώνουν ...επιστημονικά ότι είναι καλύτερα να λειτουργεί μια τάξη με 25 παρά με 15 μαθητές. Τμήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο μετά από συρροές κρουσμάτων. Στο φόντο αυτό δεν αργούν να ξεσπάσουν μαθητικές κινητοποιήσεις με αιτήματα προστασίας της υγείας των μαθητών και ενίσχυσης των σχολείων, που αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση με συκοφαντία και καταστολή.
Λίγο καιρό μετά η κυβέρνηση τα ξανακλείνει, επαναφέροντας την οδύσσεια της τηλεκπαίδευσης.
7 Νοέμβρη: Ξεκινάει νέος καθολικός περιορισμός μετακινήσεων, αφού το σύστημα Υγείας έχει φτάσει στα όριά του. Τα όποια μέτρα της κυβέρνησης εξαντλούνται και πάλι σε περιορισμούς μετακινήσεων, ενώ μεγάλες βιομηχανικές περιοχές, η μία μετά την άλλη, περνάνε στο «κόκκινο». Η κατάσταση στις αστικές συγκοινωνίες συνεχίζει να είναι δραματική.
26 Νοέμβρη: Η πρώτη πανεργατική απεργία σε συνθήκες lockdown είναι γεγονός και ακυρώνει τις επιδιώξεις κυβέρνησης - εργοδοσίας να επιβληθεί «σιωπητήριο» για να περάσουν οι αντιδραστικοί σχεδιασμοί τους.
Το υπουργείο Υγείας παρουσιάζει τον «εμβολιαστικό σχεδιασμό», επιχειρώντας έναν ακόμα αντιπερισπασμό και καλώντας τον λαό «να κάνει λίγο ακόμα υπομονή» καθώς, όπως έλεγε, «φαίνεται φως στο τούνελ».
Δεκέμβρης: Είναι η περίοδος που η Δυτική Αττική, των εργοστασίων και των άλλων μαζικών χώρων δουλειάς, περνάει στο «κόκκινο», αφού κυβέρνηση και εργοδοσία παίζουν στα ζάρια τη ζωή κατοίκων και εργαζομένων. Η αγωνιστική δράση από σωματεία της περιοχής, οι διαρκείς αποκαλύψεις για την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, η διεκδίκηση ενίσχυσης της ΠΦΥ αλλά και του μοναδικού νοσοκομείου της περιοχής, του «Θριασίου», αναδεικνύουν τον πυρήνα του προβλήματος: Την αυθαιρεσία της εργοδοσίας, το καθεστώς ασυλίας που απολαμβάνει από κράτος και κυβερνήσεις, τις ελλείψεις σύγχρονων υποδομών Υγείας - Πρόνοιας.
11 Γενάρη: Τα σχολεία ξανανοίγουν με τους ίδιους όρους που είχαν ανοίξει το φθινόπωρο, που θα οδηγήσουν στο επόμενο κλείσιμο, όπως τελικά συνέβη στις 11 Φλεβάρη. Οι φοιτητές αγανακτούν για τα κλειστά ΑΕΙ σχεδόν ένα χρόνο και τον ίδιο μήνα ξεκινάει καμπάνια του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών με τίτλο: «1 χρόνος κλειστά Πανεπιστήμια... ΩΣ ΕΔΩ! Παίρνουμε τις σπουδές και τις ζωές στα χέρια μας!».
11 Φλεβάρη: Ξεκινάει άλλο ένα lockdown, επιστρέφοντας έτσι στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκίνησε η διαχείριση της πανδημίας ένα χρόνο πριν και επιβεβαιώνοντας ότι όσο αυστηροί κι αν είναι οι περιορισμοί που εφαρμόζονται, δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αντικαταστήσουν όλα τα αναγκαία μέτρα ουσιαστικής προστασίας.
23 Φλεβάρη: Κλιμακώνοντας τον αγώνα τους για πραγματική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, οι υγειονομικοί οργανώνουν απεργιακή κινητοποίηση μετά από κάλεσμα της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) που είχε προκηρύξει 24ωρη πανελλαδική απεργία και στάση εργασίας της ΠΟΕΔΗΝ.
Στο μεταξύ, στους εμβολιασμούς - που γίνονται με ρυθμούς χελώνας... - και στη βελτίωση του καιρού εναποθέτει η κυβέρνηση τις ελπίδες για μείωση των κρουσμάτων κορονοϊού, ελλείψει ουσιαστικών μέτρων προστασίας που θα έπρεπε να πλαισιώνουν το νέο σκληρό lockdown αλλά θεωρούνται «κόστος».
23 Μάρτη: «Επίταξη τώρα! Δεν παίζουμε άλλο τη ζωή μας κορόνα - γράμματα»: Το σύνθημα αυτό διατρανώθηκε και από Ομοσπονδίες, Συνδικάτα, μαζικούς φορείς που πραγματοποίησαν ταυτόχρονες συγκεντρώσεις τόσο στο υπουργείο Υγείας όσο και έξω από μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια.
7 Απρίλη: Αγωνιστικά τιμάνε οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία την Παγκόσμια Μέρα Υγείας, με πολύμορφες δράσεις στις πύλες εισόδου των νοσοκομείων και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Υγείας, έχοντας δίπλα τους τα εργατικά σωματεία. Ακολουθούν μέρες πανελλαδικής δράσης για την επαναλειτουργία των πανεπιστημίων και το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων τα οποία η κυβέρνηση εντέλει ανοίγει στις 12 Απρίλη με «πανάκεια» τα self tests και πετώντας το μπαλάκι σε γονείς και μαθητές.
Το θλιβερό φράγμα των 10.000 θανάτων σπάει ο απολογισμός των θυμάτων από την πανδημία.
6 Μάη: Με σύνθημα «Τα κέρδη τους - Οι νεκροί μας! Βαδίζουμε στον δρόμο της ανατροπής!» γίνονται μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά, που γιορτάζεται από τα σωματεία, παρά τις κυβερνητικές προσπάθειες να την μετατρέψει σε αργία. Η μαζικότητα είναι ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση να μην τολμήσει να καταθέσει το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη με τις «ανατροπές του αιώνα».
13 Μάη: Η κυβέρνηση ανακοινώνει ξανά το άνοιγμα του Τουρισμού με βάση τα «πρωτόκολλα» της υπερμετάδοσης που επιβάλλουν τα κέρδη των ομίλων του κλάδου, πανομοιότυπα με την προηγούμενη σεζόν.
Ιούνης: Με τα υλικά που τσακίζουν τις λαϊκές ανάγκες στην Υγεία και που οδήγησαν στο χάλι νοσοκομεία και δομές ΠΦΥ προπαγανδίζει ότι θα χτίσει το «νέο ΕΣΥ» η κυβέρνηση, αξιοποιώντας την πανδημία ως «ευκαιρία» για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας.
20 Ιούλη: Με νέες κινητοποιήσεις υγειονομικοί και σωματεία ζητάνε άμεσα μέτρα.
Εντέλει τον Αύγουστο, με ταχύτατους ρυθμούς αναζωπυρώνεται για τέταρτη φορά η πανδημία, με πολλές περιοχές να είναι στο «κόκκινο» και την κυβέρνηση να κλιμακώνει τις υποδείξεις περί «ατομικής ευθύνης» ως το φάρμακο «διά πάσαν νόσον».
1 Σεπτέμβρη: Ξεκινά η εφαρμογή του απαράδεκτου μέτρου της αναστολής εργασίας για υγειονομικούς που δεν έχουν εμβολιαστεί. Μέσα σε ένα βράδυ πολλαπλασιάζονται τα κενά σε προσωπικό, ενώ οι ελλείψεις προσωπικού αξιοποιούνται για περισσότερες εργολαβίες στα δημόσια νοσοκομεία.
13 Σεπτέμβρη: Χτυπάει το πρώτο κουδούνι στα σχολεία, με την κατάσταση ακόμα χειρότερη από ό,τι πριν από τις διακοπές, αφού ανακοινώνονται και συγχωνεύσεις τμημάτων. Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί απαντάνε τις επόμενες μέρες με πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια.
2 Νοέμβρη: Πραγματοποιείται εκδήλωση του ΚΚΕ στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό με θέμα «Κριτική του ΚΚΕ στο σχέδιο για το "νέο ΕΣΥ" και οι θέσεις του Κόμματος». Σε μια περίοδο που η πανδημία φουντώνει, με την πίεση να είναι μεγάλη στη Β. Ελλάδα.
7 Δεκέμβρη: Η πληρότητα στις ΜΕΘ/ΜΑΦ COVID-19 ανέρχεται πλέον σε 98,92% πανελλαδικά, ενώ η μετάλλαξη «Ομικρον» έχει κάνει την εμφάνισή της. Στα μέσα του μήνα ξεκινά ο εμβολιασμός των μικρότερων παιδιών. Επιστημονική μελέτη επιβεβαιώνει το οφθαλμοφανές, ότι πάνω από 1.500 άνθρωποι θα είχαν σωθεί αν είχε ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα Υγείας, στο 88,4% η θνητότητα στους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ.
Στο φόντο της επιδείνωσης όλων των δεικτών και σαν να μην πέρασε μια μέρα, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το «μείγμα» των περιοριστικών μέτρων που θα εφαρμοστεί, τις μάσκες που επανέρχονται κ.ο.κ.
Γενάρης: Οι εργαζόμενοι είναι στο έλεος της πανδημίας. Απόκρυψη κρουσμάτων, καλέσματα σε εργαζόμενους να «πάρουν "Ντεπόν" και να πάνε για δουλειά», ακόμα και με ύποπτα συμπτώματα, ανυπαρξία των πιο στοιχειωδών μέτρων προστασίας και εντατικοποίηση που εκθέτει χιλιάδες εργαζόμενους είναι μερικά από όσα συνθέτουν τα πρωτόκολλα - λάστιχο της εργοδοσίας. Οι εργαζόμενοι μέσα από τα συνδικάτα και τα σωματεία τους εξασφαλίζουν ορισμένα μέτρα σε χώρους δουλειάς, όπως δωρεάν τεστ, απολυμάνεις, παροχή μασκών κατάλληλου τύπου, το σταμάτημα της παραγωγής σε περίπτωση κρούσματος κ.ά. Η κυβέρνηση για να καλύψει άρον άρον τα κενά ορίζει την καραντίνα των υγειονομικών που νοσούν στις 5 από τις 10 μέρες.
13 Γενάρη: Οργανώνεται πανελλαδική μέρα δράσης για την Υγεία.
Μέτρα για μόρφωση - Υγεία απαίτησαν μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, γονείς που πραγματοποίησαν μαχητικά συλλαλητήρια σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.
Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ με ειδικό φυλλάδιο του Κόμματος πραγματοποιούν πλατύ άνοιγμα - κάλεσμα στον αγώνα για την προστασία του λαού από την πανδημία.
Η κυβέρνηση καλλιεργεί κλίμα εφησυχασμού, ότι «διανύουμε το τελευταίο μίλι της πανδημίας», ενώ επικαλείται τα «ήπια συμπτώματα» της «Ομικρον» προκειμένου να μην πάρει μέτρα προστασίας, πρόληψης και ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας. Ωστόσο οι σκληροί δείκτες της πανδημίας επιδεινώνονται, με 100 νεκρούς ημερησίως και πάνω από 600 διασωληνωμένους.
Φλεβάρης: Η κυβέρνηση βλέπει «αποκλιμάκωση» και δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο, την ώρα που ο ΕΟΔΥ στις 23 του μήνα ανακοίνωσε κοντά στα 17.000 κρούσματα, ενώ πολλές μέρες οι θάνατοι ξεπέρασαν τους 100. Την ίδια μέρα γίνεται νέα πανυγειονομική απεργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου