Διαδηλωτοδικεία... στον κάλαθο

 

Τα παρακάτω είναι μερικά από όσα συμβαίνουν στο δημόσιο σύστημα Υγείας μόνο τις τελευταίες 10 μέρες: Το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας ανέστειλε τα χειρουργεία, με τη λίστα αναμονής να έχει ξεπεράσει τις 3.000, με απροσμέτρητους κινδύνους για τους μικρούς ασθενείς. Στο ίδιο νοσοκομείο, χτες ανεστάλη μερικώς και η λειτουργία του Μικροβιολογικού! Οπως ανακοινώθηκε, πλέον θα δέχεται μόνο «επείγοντα δείγματα», κάτι που εμποδίζει την έγκαιρη και πολλές φορές καθοριστική διάγνωση ασθενειών. Επίσης, χιλιάδες ασθενείς με μεσογειακή αναιμία χάνουν μεταγγίσεις ή υπομεταγγίζονται, αφού οι ελλείψεις στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας δεν επιτρέπουν τον ομαλό εφοδιασμό των νοσοκομείων, ενώ η υποστελέχωση τμημάτων αιμοδοσίας σε μια σειρά από νοσοκομεία εμποδίζει και τους εθελοντές αιμοδότες να δώσουν αίμα. Αυτή η αθλιότητα είναι σε πλήρη εξέλιξη, στο πλαίσιο της «κανονικής» λειτουργίας των νοσοκομείων μετά την άρση των μέτρων για τον κορονοϊό...

Μιλάμε για έγκλημα διαρκείας και όχι για μερικές «αβλεψίες» της κυβέρνησης, όπως το παρουσιάζουν ορισμένοι, αναδεικνύοντας το πρόβλημα αλλά κρύβοντας τις πραγματικές αιτίες. Θύματα είναι οι ασθενείς και οι οικογένειές τους, που πληρώνουν βαρύ τίμημα, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα, από την επέκταση της επιχειρηματικής λειτουργίας στην Υγεία. Αυτήν την επιχειρηματική λειτουργία, την οποία όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν με απόλυτη συνέπεια, επιχειρεί να θωρακίσει το κράτος με την τρομοκρατία που εξαπολύει, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη δίωξη της συνδικαλίστριας - προέδρου της ΟΕΝΓΕ επειδή διαδήλωσε με τους συναδέλφους της, καταγγέλλοντας το χάλι στην Υγεία και διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης για υγειονομικούς και ασθενείς. Το «διαδηλωτοδικείο» που στήνεται λοιπόν πρέπει να πάει από σύσσωμη την εργατική τάξη εκεί που πραγματικά ανήκει: Στον κάλαθο των αχρήστων, μαζί με όλο το αντιδραστικό πλαίσιο που θωρακίζει την καταστολή. Να δοθεί ηχηρή απάντηση στη βάρβαρη στρατηγική που βάζει σε κίνδυνο την υγεία, ακόμα και τη ζωή του λαού και των παιδιών του.

Το πιάσαμε

«Δυστυχώς η πραγματικότητα σκοτώνει. Και είναι κυριολεκτικό αυτό. Οπότε μένει το ερώτημα: Ανώριμες συνθήκες και ζωντανός λαός ή να ωριμάσουν πρώτα και να σώσουμε ό,τι απέμεινε;». Κάτι τέτοια έγραφε η «Αυγή» χτες, μια μέρα μετά τις εξαγγελίες Τσίπρα για την «κυβερνώσα» σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, που στην προηγούμενη θητεία της, ξεστομίζοντας τις ίδιες «παρόλες», ψήφισε μαζί με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ το τρίτο μνημόνιο και εφάρμοσε τα άλλα δύο, ενώ διέπρεψε και στις κολιγιές με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ. Το πιάσαμε λοιπόν το «υπονοούμενο» για το τι εννοεί ο ποιητής, τώρα που επαναλαμβάνουν διαρκώς το πόσο «έχουν ωριμάσει» επειδή «έχουν κυβερνήσει», που διαφημίζουν το «απόλυτα κοστολογημένο πρόγραμμά» τους και αφήνουν ανοιχτό να συγκυβερνήσουν με τη ΝΔ αν το απαιτήσει η «εθνική ανάγκη». Κι αν αυτοί δεν έχουν κανένα δίλημμα όταν πρόκειται για την αντιλαϊκή «σταθερότητα» που υπηρετούν, για τον λαό το δίλημμα είναι επίσης ξεκάθαρο: Θα περιμένει να... «ωριμάσουν» οι αστικές κυβερνήσεις και να εξανθρωπίσουν τάχα το βάρβαρο σύστημα; Θα «προσαρμόζει» διαρκώς τις ανάγκες του στις καπιταλιστικές κρίσεις που διαδέχονται η μία την άλλη, στη φτώχεια, στη ζωή με την «γκαζόλαμπα», στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους; 'Η θα μείνει ζωντανός, παλεύοντας απέναντι στο κεφάλαιο και τους κυβερνητικούς «σωτήρες», ανοίγοντας δρόμο για τις δικές του σύγχρονες ανάγκες;

Επιπτώσεις

Πριν από έναν χρόνο, ο πρωθυπουργός δήλωνε από την Κοζάνη πως η απολιγνιτοποίηση αποτελεί «ιστορική ευκαιρία για τη Δυτική Μακεδονία» και πως «ουδέποτε στην ιστορία οποιασδήποτε Περιφέρειας έχουν κινητοποιηθεί τόσο γρήγορα τόσοι πόροι» για τη λεγόμενη «δίκαιη μετάβαση». Μάλιστα, σε συνέντευξή του εκείνες τις μέρες είχε πει ότι «ο λιγνίτης θα αντικατασταθεί από μια σειρά επενδύσεων που θα δημιουργήσουν τελικά περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας. Γιατί δεν νομίζω ότι τα νέα παιδιά στην Κοζάνη φαντάζονται το μέλλον τους να δουλεύουν σε ένα λιγνιτωρυχείο. Δεν είναι η καλύτερη δουλειά την οποία μπορώ να φανταστώ για έναν νέο σήμερα. Θα δημιουργήσουμε, λοιπόν, πολλές, καλύτερες θέσεις εργασίας από αυτές». Σήμερα, με τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά πάρκα να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στη Δυτική Μακεδονία και τα υπόλοιπα «εμβληματικά έργα» σε εξέλιξη, με παχυλές ευρωενωσιακές και κρατικές επιδοτήσεις για τα αρπακτικά των ΑΠΕ και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους των κατασκευών και της Ενέργειας, η Δυτική Μακεδονία σημειώνει - σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο της ΕΛΤΑΣΤ - τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στη χώρα, με 19,7%. Συνδυάζοντας αυτό το στοιχείο με τα αποτελέσματα της απογραφής, όπου η Δυτική Μακεδονία απώλεσε το 10% του πληθυσμού της, αποτυπώνονται οι επιπτώσεις του «οδοστρωτήρα» της απολιγνιτοποίησης και της πολιτικής της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας που υπηρέτησαν όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις. Από τη μία ανεργία, φτώχεια, μετανάστευση και εντατικοποίηση της δουλειάς για τον λαό της περιοχής και από την άλλη ενεργειακά, κατασκευαστικά και «πράσινα» μονοπώλια που θησαυρίζουν στο ενεργειακό κέντρο της χώρας, ενώ ο λαός προετοιμάζεται για έναν ενεργειακό χειμώνα - εφιάλτη...

Ριζοσπάστης