Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον Γιώργο Ρούση, ομότιμο καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, υποψήφιο Επικρατείας του ΚΚΕ
-- Η άμεση θετική ανταπόκρισή μου στην τιμητική για μένα πρόσκληση να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ εντάσσεται στην ευρύτερη συμπόρευσή μου με το Κόμμα και όχι μόνον, ούτε κυρίως σε μια εκλογική συνεργασία μαζί του.
Σε αυτήν λοιπόν τη συμπόρευση ανταποκρίθηκα θετικά διότι όπως έχω δηλώσει:
-- Το γεγονός και μόνον ότι το ΚΚΕ πήρε την πρωτοβουλία να απευθύνει κάλεσμα συμπόρευσης μαζί του για την ανατροπή,
-- Οι τοποθετήσεις του σχετικά με κρίσιμα ζητήματα, όπως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, η πανδημία και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις,
-- Οι αποφάσεις του 21ου Συνεδρίου του, με βάση τις οποίες, κατά την κρίση μου, ξεκόβει σαφώς με τη σοσιαλδημοκρατία και τις αστικές «δημοκρατικές» δυνάμεις, επαναφέρει στο προσκήνιο προς επανεξέταση ζητήματα όπως την ευθύνη του για τη δημιουργία του ενιαίου ΣΥΝ, τη μέχρι τώρα μονοσήμαντη οικονομική οπτική γωνία αντιμετώπισης του υπαρκτού, την ανάγκη οργανωτικής και ιδεολογικής ανασυγκρότησής του και άλλα,
-- Η απόφαση της «Σύγχρονης Εποχής» να εκδώσει το βιβλίο μου «Αστική Δημοκρατία - εγχειρίδιο επαναστατικής χρήσης», έκρινα ότι αποτελούν σημαντικά θετικά δείγματα γραφής εκ μέρους του Κόμματος.
-- Σε πρόσφατη δήλωσή σας αναφέρετε ότι «η μόνη μη χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ». Δεν αναγνωρίζετε ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θα μπορούσε να βελτιώσει τη ζωή του λαού μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ανοχή του ΚΚΕ;
-- Επαναλαμβάνω την εκτίμησή μου ότι η μόνη μη χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ και αυτό για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι εκείνο που διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές, με δοσμένο το σημερινό επίπεδο συνειδητότητας του λαού μας, είναι να βγει όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένη η δύναμη εκείνη που θα αντιπολιτευτεί αγωνιστικά και ταξικά όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τη συνεργασία των δυνάμεων του αστικοδημοκρατικού τόξου.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι παρόλο που τα εκλογικά αποτελέσματα από μόνα τους δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας δείκτης του επιπέδου συνειδητότητας του λαού, είναι σημαντικό να βγει ενισχυμένη από αυτές η δύναμη εκείνη που εκπροσωπεί το πιο υψηλό επίπεδο πολιτικής συνειδητότητας και τούτο διότι αυτή μαζί με την ταξική πάλη συνιστά μια απαραίτητη μεσολάβηση για τη μετατροπή της όποιας εν δυνάμει επαναστατικότητας της σύγχρονης εργατικής τάξης σε επαναστατική, δηλαδή από τάξη καθαυτή σε τάξη για τον εαυτό της, κάτι που είναι απαραίτητο για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και για να ανοίξει ο δρόμος στον σοσιαλισμό.
Και αυτή η δύναμη δεν είναι άλλη από το ΚΚΕ και αυτό παρά τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχει κανείς μαζί του.
Οσον αφορά πιο ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρώ ότι σε αντίθεση με τη ΝΔ, που λέει το όνομά της, πρόκειται για αστικό κόμμα με αριστερό προσωπείο. Και μάλιστα όσον τον αφορά, υποστηρίζω ότι αρμόζει απολύτως για αυτόν αυτό που έλεγε ο Λένιν, δηλαδή ότι: «Οι παράγοντες μέσα στο εργατικό κίνημα που ανήκουν στην οπορτουνιστική κατεύθυνση είναι καλύτεροι υπερασπιστές της αστικής τάξης απ' ό,τι οι ίδιοι οι αστοί. Χωρίς την καθοδήγηση των εργατών απ' αυτούς η αστική τάξη δεν θα μπορούσε να σταθεί». Με αυτά τα δεδομένα πιστεύω ότι θα ήταν απαράδεκτη και καταστροφική για τον λαό μας μια κυβερνητική συνεργασία του ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι άλλωστε που αποδείχτηκε όπου εφαρμόστηκε κάτι ανάλογο.
-- Στο τελευταίο βιβλίο σας, που εκδόθηκε απ' τη «Σύγχρονη Εποχή» το 2022, χαρακτηρίζετε την αστική δημοκρατία κρατική αστική δικτατορία. Πώς εξηγείται αυτός ο χαρακτηρισμός για ένα σύστημα διακυβέρνησης όπου υπάρχει τυπική ισότητα απέναντι στον νόμο και στην ψήφο όλων των πολιτών;
-- Κάθε κράτος, πέρα από τη μορφή διακυβέρνησης, δεν είναι στην ουσία του παρά δικτατορία της κυρίαρχης τάξης, δηλαδή της τάξης που κατέχει τα μέσα παραγωγής. Ετσι λοιπόν και το αστικό κράτος είναι δικτατορία της αστικής τάξης και η αστική δημοκρατία μια μορφή διακυβέρνησης αυτού του κράτους. Υποστηρίζω λοιπόν ότι ο όρος Δημοκρατία γενικώς και αορίστως είναι παντελώς κενός περιεχομένου και αποπροσανατολιστικός.
Οπως και πάλι έλεγε ο Λένιν, «η "καθαρή δημοκρατία" δεν είναι παρά υποκριτική φράση φιλελεύθερου, προορισμένη να εξαπατήσει τους εργάτες. Η ιστορία ξέρει μονάχα την αστική δημοκρατία που αντικατέστησε το φεουδαλισμό και την προλεταριακή δημοκρατία που θ' αντικαταστήσει την αστική». «Είναι φανερό πως δεν μπορούμε να μιλάμε για "καθαρή δημοκρατία" όσο υπάρχουν διαφορετικές τάξεις, εκτός πια αν κοροϊδεύουμε την κοινή λογική και την ιστορία. Μονάχα για ταξική δημοκρατία μπορούμε να μιλάμε». «Είναι πολύ φυσικό να μιλάει ένας φιλελεύθερος για "δημοκρατία" γενικά. Ο μαρξιστής όμως δεν θα ξεχάσει ποτέ να ρωτήσει: "Για ποια τάξη;"».
Και για να συνδυάσω αυτό το ερώτημα με το προηγούμενο. Με το δίλημμα «με τη δημοκρατία ή την εκτροπή», στο οποίο καλείται να απαντήσει «ο ίδιος ο λαός», ξεκίνησε την ομιλία του στο Περιστέρι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κάνοντας λόγο για «μήνυμα νίκης και αλλαγής» και για «αντεπίθεση της δημοκρατίας». Επίσης είπε: «Ο εφιάλτης τελειώνει. Η δημοκρατία και το κράτος Δικαίου θα επιστρέψουν». Οσο για την «Αυγή», έχει πρωτοσέλιδο τίτλο: «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης». Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα ποια από τις δύο δημοκρατίες υποστηρίζει ο κύριος Τσίπρας, την αστική ή τη σοσιαλιστική; Αν συνδυάσουμε τις παραπάνω τοποθετήσεις του με τη δήλωσή του κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, οπότε είχε πει ότι ο Πρόεδρος Τραμπ είναι ο «συνεχιστής των αξιών της δημοκρατίας και της ελευθερίας», είναι σαφές ότι αναφέρεται στην αστική δημοκρατία, δηλαδή την ίδια δημοκρατία που υπηρετεί και ο κύριος Μητσοτάκης. Οσο για το γενικό εκλογικό δικαίωμα το οποίο παρέχεται στην αφηρημένη κατηγορία του πολίτη, κάθε άλλο παρά αίρει τη διαφορά μεταξύ των πραγματικών κοινωνικά άνισων ανθρώπων. Με άλλα λόγια, το να παραχωρείται ένα ίσο δικαίωμα, την ώρα της ψήφου, στον επαίτη και τον τραπεζίτη, μάλλον αποκρύπτει τη βαθύτατη μεταξύ τους ανισότητα παρά την αμβλύνει ή πόσο μάλλον την εξαφανίζει.
-- Προβάλλεται συχνά ότι δεν μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τις μεγάλες αλλαγές στις κοινωνίες του 21ου αιώνα με τις θεωρητικές προσεγγίσεις του Μαρξ και του Λένιν που ανήκουν σε παλαιότερες εποχές. Πώς το σχολιάζετε;
-- Καταρχάς θέλω να πω ότι κατά την εκτίμησή μου ο μαρξισμός δεν συνιστά απλώς ένα απλό μεθοδολογικό σύστημα, όπως διατείνονται ορισμένοι, αλλά μια ολοκληρωμένη επιστημονική κοσμοθεωρία. Και θα έλεγα ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο νέο ούτε πιο επίκαιρο από αυτήν την κοσμοθεωρία, η οποία και επιβεβαιώνεται καθημερινά από την ίδια τη ζωή. Οσοι συντηρητικοί ή λεγόμενοι μεταμαρξιστές, οι οποίοι και δεν είναι παρά η σύγχρονη εκδοχή του αναθεωρητισμού, αρνούνται κάτι τέτοιο, όχι μόνον αντικειμενικά στηρίζουν τη διαιώνιση του κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος, αλλά υστερούν θεωρητικά και σε σχέση με πρωθύστερες του μαρξισμού θεωρίες, τις οποίες ο ίδιος ο μαρξισμός είχε τοποθετήσει με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω, ή είχε αξιοποιήσει και εμπλουτίσει. Αυτό βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν αναπάντητα ερωτήματα από την ίδια τη μαρξική θεωρία, ακόμη και λάθη, κάτι άλλωστε που συχνά αναγνώρισαν αυτοκριτικά και οι ίδιοι οι κλασικοί, ούτε ότι δεν υπήρξε μια ανοδική εξέλιξη στο εσωτερικό του ίδιου του έργου τους, ούτε κυρίως ότι δεν απαιτείται ένας εκσυγχρονισμός του μαρξισμού, με βάση την ιστορική εξέλιξη και τα νέα προβλήματα που αυτή αναδεικνύει, κάτι που είναι παντελώς διαφορετικό από την αναθεώρησή του.
-- Εχετε εκδηλώσει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Λαζαρέτο στην Κέρκυρα, ως ιστορικό τόπο μαρτυρίου. Αφορά μόνο την οικογενειακή σας ιστορία ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι;
-- Καταρχάς το ενδιαφέρον μου για το Λαζαρέτο οφείλεται στο ότι ο αντιστασιακός, κομμουνιστής, πατέρας μου πριν οδηγηθεί στο ιταλικό στρατόπεδο του Πιστίτσι, και καταλήξει κρατούμενος των Αγγλων «συμμάχων» στο Σύρμα της Μέσης Ανατολής, είχε ένα σύντομο πέρασμα από αυτόν τον τόπο μαρτυρίου, αφού προηγουμένως υπέστη φριχτά βασανιστήρια στη φασιστική ιταλική Κομαντατούρα της Κέρκυρας και κρατήθηκε στο κάτεργο των φυλακών της. Εκτός όμως από αυτήν την οικογενειακή κληρονομιά, θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να τιμούνται τέτοιοι τόποι όπως το Λαζαρέτο, κάτι που, σε αντίθεση με την πολιτεία και τα αστικά κόμματα, πράττει με συνέπεια το ΚΚΕ, διασώζοντας έτσι την ηρωική λαϊκή μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου