Με την κυβερνητική αυτή αναπροσαρμογή, μετά από 11 ολόκληρα χρόνια, ο κατώτατος μισθός ανέρχεται λίγο πάνω από τα 751 ευρώ που ήταν το 2012 (!) που με την ΠΥΣ αρ. 6 ρίχτηκε στα Τάρταρα, ενώ καταργήθηκε και η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Η αντεργατική παρέμβαση που προβλέπει η κυβέρνηση να καθορίζει το ύψος του κατώτατου μισθού εφαρμόστηκε για πρώτη φορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια από τη ΝΔ, και μέσω αυτής ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας καθορίζει, με βάση την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα, τον κατώτατο μισθό! Στην ουσία πρόκειται για μέτρο γενικής συμπίεσης του μέσου μισθού και όχι «ελάχιστης προστασίας» των μισθωτών, όπως τσαμπουνάνε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα του κεφαλαίου και η ΕΕ, αφού σε συνδυασμό με την απαγόρευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων αποτελεί μέτρο ανάσχεσης των εργατικών διεκδικήσεων από την εργοδοσία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι παραμένει σε ισχύ και το «πάγωμα» των τριετιών, καθώς, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, αυτές θα συνεχίσουν να μη μετράνε ως χρόνος προϋπηρεσίας (αύξηση 10% στον μισθό για κάθε τριετία), μέχρι η ανεργία - σε ετήσια βάση - να υποχωρήσει κάτω από το 10%! Πρόκειται για μνημονιακό μέτρο από το 2012, το οποίο εφαρμόζουν απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις, που κατά τ' άλλα κάθε τόσο ανακοινώνουν τη... λήξη των μνημονίων. Μάλιστα, ο υπουργός τόνισε ότι η άρση του παγώματος των τριετιών εξαρτάται από την «πολιτική σταθερότητα» και την πορεία της οικονομίας, διαβεβαιώνοντας τους βιομήχανους και τους άλλους επιχειρηματίες ότι δεν πρόκειται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για ουσιαστικές αυξήσεις. Με μια κουβέντα, οι εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτατο, εκτός από το επίδομα γάμου, θα συνεχίσουν να μη λαμβάνουν την προσαύξηση των τριετιών και τα επόμενα χρόνια.
Στη δήλωση του πρωθυπουργού που συνόδευσε την ανακοίνωση, αναφέρεται ότι πρόκειται για «μία γενναία αύξηση του βασικού μισθού, γιατί το μέρισμα της ανάπτυξης πρέπει να το καρπώνονται δίκαια όλοι».
Αυτά λέγονται τη στιγμή που ήδη από τον Απρίλη μέχρι και τον Σεπτέμβρη του 2022 η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στη χώρα μας μειώθηκε κατά 19%!
Ταυτόχρονα πρόσθεσε ότι «το τελικό ποσό το οποίο έχει συμφωνηθεί, βρίσκεται στο ανώτατο όριο των δυνατοτήτων μας», δηλαδή των «αντοχών» της κερδοφορίας, αφού, όπως διευκρίνισε, «είναι, ωστόσο, μέσα στις αντοχές των επιχειρήσεων».
Είναι όμως αυτές οι «αντοχές» των επιχειρήσεων και τα κέρδη τους, το πλαίσιο των οποίων, σύμφωνα και με τα συγκεντρωτικά στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για το 2022, ένας στους πέντε μισθωτούς με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου είχε μισθό κάτω ή ίσο με τον ισχύοντα κατώτατο μισθό. Συγκεκριμένα, μέχρι 700 ευρώ μεικτά τον μήνα λάμβαναν 462.850 μισθωτοί (20,57% του συνόλου των μισθωτών που ανέρχονται σε 2.249.599). Μάλιστα, 336.400 εργαζόμενοι (14,95%) είχαν μέσο μηνιαίο μισθό κάτω ή ίσο με 500 ευρώ και αυτά μεικτά, αφορώντας εργαζόμενους που εργάζονται σε καθεστώς υποαπασχόλησης. Αντίστοιχα, από 701 έως 800 ευρώ μεικτά λάμβαναν 376.542 μισθωτοί (16,74%), από 801 έως 900 ευρώ 274.468 (12,2%) και από 901 έως 1.000 ευρώ μεικτά 247.272 (10,99%) μισθωτοί. Συνολικά, κάτω από το όριο των 1.000 ευρώ μεικτά ήταν έξι στους δέκα μισθωτούς (60,5%) που αντιστοιχούσαν σε 1.361.132 εργαζόμενους.
Κατά συνέπεια, αυτή η σκληρή για τους μισθωτούς πραγματικότητα δεν αλλάζει ούτε με την αναπροσαρμογή που κάνει η κυβέρνηση στον κατώτατο μισθό, καθώς παραμένει σε ισχύ όλο το νομοθετικό πλαίσιο το οποίο έχει στην κυριολεξία διαλύσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με τη σφραγίδα των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Ως συνέπεια αυτού του συντριπτικού χτυπήματος, ενώ το 2004 είχαν υπογραφεί 223 κλαδικές συμβάσεις, το 2020 υπογράφηκαν μόλις 19! Γι' αυτό σήμερα - σύμφωνα με εκτιμήσεις - το 80%-85% των μισθωτών δεν καλύπτονται από καμία συλλογική σύμβαση και οι αμοιβές τους επιβάλλονται από την εργοδοσία με ατομικές συμβάσεις, με όλα τα αρνητικά παρεπόμενα.
Ετσι, μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο το διεκδικητικό πλαίσιο των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ που μεταξύ άλλων απαιτεί:
-- Την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων για τις ΣΣΕ και τους μισθούς.
-- Την επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό και ονομαστική αύξηση του κατώτατου που ζητούν τα συνδικάτα και ξεπερνά τα 850 ευρώ με τα σημερινά δεδομένα.
-- Την επαναφορά κατακτήσεων, όπως οι τριετίες, η αρχή ευνοϊκότερης σύμβασης, η κυριακάτικη αργία, η πληρωμή υπερωριών.
-- Στο Δημόσιο την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, τη χορήγηση όλων των μισθολογικών κλιμακίων, την κατάργηση του απαράδεκτου διαχωρισμού στη μισθολογική εξέλιξη, ανάλογα με την κατηγορία εκπαίδευσης κ.ά.
-- Επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτατου μισθού.
-- Κατάργηση του απαράδεκτου διαχωρισμού στην καταγγελία σύμβασης (απόλυση) με ή χωρίς προειδοποίηση.
-- Ουσιαστική προστασία των εργαζόμενων γυναικών και της μητρότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου