Σκοτάδι

 

Για άλλη μια φορά ο λαός μαθαίνει για το πολεμικό υλικό που στάλθηκε στην Ουκρανία όχι από την κυβέρνηση, αλλά από «τρίτους», που το βγάζουν στη φόρα για δικούς τους λόγους. Για τις πρώτες παρτίδες όπλων που παραδόθηκαν στους Ουκρανούς μάθαμε δύο φορές από τις ανακοινώσεις Αμερικανών αξιωματούχων. Υστερα ήταν η σειρά του Σολτς να ανακοινώσει πρώτος ότι προχωρά η συμφωνία ανταλλαγής γερμανικών αρμάτων μάχης με ρωσικά του ελληνικού στρατού, προκειμένου αυτά να σταλούν στο μέτωπο της Ουκρανίας. Την Πέμπτη, το ουκρανικό υπουργείο Αμυνας μας ενημέρωσε με ανάρτησή του ότι η κυβέρνηση έχει παραδώσει στον στρατό τους μέχρι και πυραύλους «Stinger», οι οποίοι θεωρούνται από τα πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα και υποτίθεται ότι προστατεύουν την άμυνα των νησιών του Αιγαίου. Καμιά έκπληξη δεν προκαλεί η συνέπεια με την οποία η κυβέρνηση υπηρετεί τον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό για τη στήριξη της Ουκρανίας στον πόλεμο με τη Ρωσία. Γεννάει όμως ερωτήματα το σκοτεινό παρασκήνιο: Τι άλλο έχει φύγει από τις αποθήκες του στρατού και δεν το ξέρει ακόμα ο ελληνικός λαός; Ποιες άλλες συμφωνίες έχουν γίνει και για τι είδους στρατιωτικό υλικό, που δεν έχουν ανακοινωθεί; Πόσο επικίνδυνη για την άμυνα της χώρας είναι αυτή η «αποψίλωση»; Και, τέλος, η μουγγαμάρα του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των άλλων υποκρύπτει και κάτι άλλο, πέρα από την επί της ουσίας συμφωνία τους στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία;

Δράμα...

Πριν από λίγες μέρες, η Κομισιόν, με την έκθεσή της, έδωσε το σήμα για ένταση των πλειστηριασμών και των εξώσεων, προκειμένου να μειωθούν τα «κόκκινα» χαρτοφυλάκια των τραπεζών και μοίρασε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση - και όχι μόνο - επειδή προχωρά η διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Για το γεγονός δηλαδή ότι χιλιάδες χρεωμένα νοικοκυριά χάνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Μόλις πριν από μερικές βδομάδες, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ (οι δύο σε ποσοστό 50%) ψήφισαν στη Βουλή το νομοσχέδιο για το ιδιωτικό χρέος που κάνει πλάτες στα «κοράκια» να βάλουν στο χέρι λαϊκά σπίτια, ενσωματώνοντας στο ελληνικό Δίκαιο τις σχετικές Οδηγίες και τους Κανονισμούς της ΕΕ. Για κερασάκι στην τούρτα, οι ευρωπαϊκές τράπεζες ανακοίνωσαν ότι μπούκωσαν από κέρδη τον προηγούμενο χρόνο, κυρίως λόγω των υψηλών επιτοκίων κι ότι ετοιμάζονται τώρα να δώσουν έναν χριστουγεννιάτικο μποναμά στους μετόχους τους, την ώρα που χιλιάδες νοικοκυριά και στην Ελλάδα ζουν με την αγωνία της δόσης ή τον φόβο του πλειστηριασμού. Με λίγα λόγια, αφήνοντας το 2023 και κάνοντας ταμείο, μπορεί ο καθένας να διακρίνει πιο καθαρά τους κερδισμένους και τους χαμένους αυτής της σάπιας πολιτικής. Το κεραμίδι που τρέμει πάνω από το κεφάλι της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, είναι η άλλη όψη των τεράστιων κερδών που απολαμβάνουν στη ζεστασιά των μεγάρων τους οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών.

... και κωμωδία

Πάντως, το σίκουελ της κωμωδίας με τα πρόστιμα που επιβάλλει η Επιτροπή Ανταγωνισμού έφτασε μέχρι την αυλή τους. Ετσι, ανακοινώθηκαν «πρόστιμα» στο ...αστρονομικό ύψος των 41,7 εκατομμυρίων ευρώ σε 5 ελληνικές τράπεζες και την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, για ελέγχους που έγιναν πριν από 5 χρόνια! Ακόμα κι αυτές οι «ποινές» που διαφημίζει η κυβέρνηση - αμφίβολο αν θα εφαρμοστούν βέβαια - δεν είναι ούτε μισή τρίχα από τα κέρδη τους, που μόνο τη διετία 2022 - 2023 κινούνται στη ζώνη των 7,5 δισ. ευρώ, σχεδόν 180 φορές πάνω από τα «πρόστιμα» που καλούνται τάχα να πληρώσουν! Η «καρδιά» της οικονομίας λοιπόν χαίρει ...άκρας υγείας και θωρακίζεται όλο και περισσότερο ρουφώντας το λαϊκό εισόδημα. Κάτι τέτοια βλέπουν οι διεθνείς οίκοι, ο «Economist» και άλλα ...ευαγή ιδρύματα και αποδίδουν τα εύσημα για το ελληνικό «οικονομικό θαύμα»...

Ενός κακού...

Ο αγώνας που δίνουν πυρόπληκτοι και πλημμυροπαθείς σε διάφορες περιοχές για έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης και αποκατάστασης, είναι αγώνας επιβίωσης, επειδή «ενός κακού μύρια έπονται»... Ο χειμώνας τώρα αρχίζει να δείχνει τα δόντια του και τα νέα που κυκλοφορούν με αφορμή τις μελέτες των Ολλανδών ειδικά στη Θεσσαλία, μόνο αισιοδοξία και εφησυχασμό δεν επιτρέπουν. Ολοι οι σχεδιασμοί κινούνται στη «λογική» Βορίδη, που δήλωσε μετά τον «Daniel» ότι «δεν θα κάνουμε αντιπλημμυρική προστασία για κάτι που θα εμφανίζεται μια φορά τη χιλιετία». Η πολιτική του κόστους - οφέλους, που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, «μονταρισμένη» σε μια φράση. Τους διαψεύδει όμως η ίδια η πραγματικότητα. Οι περιοχές που επλήγησαν είναι τώρα ακόμα πιο ευάλωτες απ' ό,τι πριν στα φυσικά φαινόμενα, όπως δείχνουν οι πλημμύρες στον καμένο Εβρο με την πρώτη δυνατή βροχή και τα μεγάλα προβλήματα που τις συνοδεύουν, όπως η μόλυνση του πόσιμου νερού σε χωριά της Αλεξανδρούπολης. Στη Θεσσαλία πάλι, τρέμει το φυλλοκάρδι των πληγέντων για μια νέα νεροποντή, ακούγοντας την κυβέρνηση να απορρίπτει τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα και να εξαγγέλλει ότι το βάρος θα πέσει στην ...ορθολογική διαχείριση του νερού. Στα καμένα οι όμιλοι ψάχνουν (και βρίσκουν) ευκαιρίες μέσα στα δάση και στα πλημμυρισμένα ετοιμάζουν μπίζνες με το νερό. Μόνο η ανυποχώρητη, συλλογική διεκδίκηση, για πλήρη αποζημίωση, αποκατάσταση και προστασία μπορεί να βάλει εμπόδια στα σχέδιά τους, όπου δεν χωράνε οι ανάγκες του λαού και το δικαίωμα να μείνει και να παράγει στον τόπο του.

 

Ριζοσπάστης