Υποδοχή

 

Στο εσωτερικό, σκυλοκαβγάδες για να θολώνει η ταύτιση με τη ΝΔ. Στο εξωτερικό, όμως, «δημιουργικός» ανταγωνισμός για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τις ανάγκες των μονοπωλίων σε συνθήκες όξυνσης του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Ο λόγος για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, από το βήμα των «Ευρωσοσιαλιστών», κατέθεσε προτάσεις για να μην «παραμείνει άπραγη η ΕΕ μπροστά στον ανταγωνισμό από τις ΗΠΑ» και να ενισχύσει τη βιομηχανική παραγωγή, με πακτωλό κρατικών ενισχύσεων, που θα πληρώσουν ξανά οι λαοί. Τι πρότεινε λοιπόν ο Αλ. Τσίπρας; «Οι κρατικές ενισχύσεις να δίνονται με τη μορφή εγγυήσεων προκειμένου να μην προσμετρώνται στο δημόσιο χρέος». Δηλαδή, οι περιορισμοί του «Συμφώνου Σταθερότητας» και των άλλων υπερμνημονίων της ΕΕ να μην περιλαμβάνουν τις κρατικές ενισχύσεις στα μονοπώλια, ώστε αυτές να μην έχουν ταβάνι, σε αντίθεση με τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού που προορίζονται για τις στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες και για τα οποία υπάρχει ήδη προεργασία να καταγραφούν μειωμένα στο επερχόμενο Μεσοπρόθεσμο. Τι άλλο πρότεινε ο Τσίπρας; «Να υπάρξει ριζική αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας ώστε να στηρίζει πραγματικά την οικονομική ανάπτυξη και σύγκλιση, με υιοθέτηση χρυσού κανόνα μη μέτρησης στον ετήσιο υπολογισμό του ελλείμματος, δημοσίων επενδύσεων για την κλιματική αλλαγή (...)». Δηλαδή, κι άλλες εξαιρέσεις κρατικών δαπανών από τους περιορισμούς του χρέους, που αφορούν - όλως τυχαίως - τα μονοπώλια! Δεν ξέρουμε ποιος αποχαιρέτησε τον Τσίπρα στο αεροδρόμιο, πριν πάει στις Βρυξέλλες για να τα πει αυτά. Ως ελάχιστη όμως αναγνώριση, θα ήταν άδικο να μην τον υποδεχτεί στην επιστροφή μια πολυμελής αντιπροσωπεία των επιφανών βιομηχάνων, εφοπλιστών και άλλων μεγαλοεργοδοτών της χώρας.

Ελεύθερη...

«Κύματα ευφορίας» είχε προκαλέσει την περασμένη άνοιξη στην ανατολική Γερμανία η είδηση ότι η «Intel», ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής ημιαγωγών στον κόσμο, σκόπευε να επενδύσει ούτε λίγο ούτε πολύ 17 δισ. ευρώ, για να κατασκευάσει ένα υπερσύγχρονο εργοστάσιο στο Μαγδεμβούργο. Φυσικά δεν έλειψαν και οι υπολογισμοί για τις 10.000 θέσεις εργασίας που θα δημιουργούνταν... Μικρή λεπτομέρεια; Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση σκόπευε να «προικίσει» την «Intel» με κάπου 6,7 δισ. δολάρια. Μόνο που το ποσό θεωρείται πλέον μικρό από τον επιχειρηματικό όμιλο, που ζητάει να εισπράξει κρατικές επιδοτήσεις 10 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τον Τύπο. «Οι γεωπολιτικές προκλήσεις έχουν αυξηθεί, η ζήτηση ημιαγωγών έχει μειωθεί και οι πιέσεις πληθωρισμού και της ύφεσης προκαλούν προβλήματα στην παγκόσμια οικονομία», ανέφερε εκπρόσωπος της εταιρείας. Και παρότι δεν το είπε, μεσολάβησε και ένα γενναίο «κρατικό πακέτο» 20 δισ. από την κυβέρνηση Μπάιντεν για ένα αντίστοιχο εργοστάσιο της «Intel» στο Οχάιο.

... μετάφραση

Σε ελεύθερη μετάφραση: Οι λαοί καλούνται να πληρώσουν με βαριές θυσίες την «ψηφιακή» ανάπτυξη και μαζί την «πλειοδοσία» των κρατικών ενισχύσεων και προνομίων στους επιχειρηματικούς ομίλους. Οπως καλούνται επίσης να πληρώσουν την επεκτατική πολιτική που εκτόξευσε τον πληθωρισμό, αλλά και τους ανταγωνισμούς για το ποιος θα ελέγξει τις κρίσιμες τεχνολογίες. Διδακτική κι επίκαιρη ιστορία, μιας που σήμερα κι αύριο στην ατζέντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου βρίσκονται η «βιομηχανική πολιτική» και η «κοινή απάντηση» της ΕΕ στους αντίστοιχους νόμους των ΗΠΑ, με τα αστικά επιτελεία να κλαψουρίζουν για τα «αργά αντανακλαστικά» της ιμπεριαλιστικής ένωσης και το «χαμένο έδαφος» στην κούρσα του ανταγωνισμού.

Ιστορικά ρεκόρ

Αλλος ένας ενεργειακός κολοσσός, άλλο ένα ρεκόρ κερδοφορίας. Ο λόγος αυτή τη φορά για την BP, που τα κέρδη της για το 2022 έφτασαν τα 28 δισ. δολάρια, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ του 2008, που ήταν 26 δισ. Ταυτόχρονα, οι μέτοχοι είδαν αύξηση κατά 10% στα μερίσματά τους. Από πού προκύπτει το νέο αυτό ρεκόρ; Από τα έσοδα που εκτοξεύτηκαν με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις διαρκείς ανατιμήσεις στα καύσιμα και στα άλλα προϊόντα, που φορτώνονται στους λαούς της Ευρώπης και φυσικά της Ελλάδας. Οσο δηλαδή ο μεροκαματιάρης «έτριβε τα μάτια» για να συνειδητοποιήσει τις τιμές λίτρου στα καντράν των βενζινάδικων, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι μέτοχοί τους «έτριβαν τα χέρια» μετρώντας κέρδη δίχως προηγούμενο. Οσο η κυβέρνηση μοίραζε τα «pass» της κοροϊδίας στον λαό, τόσο οι μεγιστάνες της Ενέργειας έχτιζαν τα ρεκόρ τους. Οσο τα λαϊκά νοικοκυριά μένουν παγωμένα, αφού ο μισθός δεν φτάνει για πετρέλαιο και οι αγρότες αναγκάζονται να κρατούν τα τρακτέρ σε αχρηστία, τόσο οι όμιλοι βλέπουν ιστορικές ευκαιρίες για την ανάπτυξή τους. Αντίστοιχη είναι βέβαια η εικόνα και με τους άλλους ομίλους του κλάδου, δείχνοντας στην πράξη το πώς οι συμφορές για τους λαούς μετατρέπονται σε «κότα με τα χρυσά αυγά» για μια χούφτα παράσιτα. Και, κυρίως, ότι η ενεργειακή φτώχεια για τους λαούς δεν είναι κανένα φυσικό φαινόμενο, αλλά το αναγκαίο «συνοδευτικό» της κερδοφορίας των μονοπωλίων του κλάδου.

 

Ριζοσπάστης