Με πανηγυρικούς τόνους υποδέχτηκαν τα αστικά επιτελεία την επίσκεψη Μπλίνκεν στα Χανιά και τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, όπου επιβεβαιώθηκαν «οι καλύτερες από ποτέ σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ». Για την ατζέντα της επίσκεψης, βέβαια, ελάχιστα ανακοινώθηκαν, πέρα από τα γνωστά αναμασήματα για τον ρόλο της Ελλάδας ως «παράγοντα σταθερότητας» και «ηγετικής δύναμης» στην περιοχή. Αλλά και σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά οι πληροφορίες δίνονται με το σταγονόμετρο, παρά το γεγονός ότι ο Αμερικανός ΥΠΕΞ επισκέφτηκε την Τουρκία πριν έρθει στην Ελλάδα, για να συνεχίσει από εδώ την περιοδεία του στη Μέση Ανατολή.
Πίσω λοιπόν από τα πανηγύρια για το «υψηλό επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων», παραμένουν αμείλικτα ερωτήματα: Τι συζήτησαν Μητσοτάκης και Μπλίνκεν για τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, ειδικά τώρα που ο κίνδυνος επέκτασης του πολέμου είναι μεγαλύτερος από ποτέ; Τι κουβέντιασαν για την επικείμενη αποστολή ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, υπό αμερικανική διοίκηση, την ώρα που φουντώνουν οι πολεμικές απειλές των ΗΠΑ - Βρετανίας στην Υεμένη; Τι συζήτησαν για την εμπλοκή της Ελλάδας στα ισραηλινά σχέδια ξεριζωμού των Παλαιστινίων από τη Γάζα και μεταφοράς τους σε άλλες χώρες της περιοχής; Τι είπαν για τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τη συμμετοχή της χώρας μας στην πολεμική σύγκρουση; Και, τέλος, τι συζήτησαν για το παζάρι στα Ελληνοτουρκικά, ενόψει μάλιστα του επόμενου γύρου, που περιλαμβάνει την επίσκεψη ελληνικής αποστολής στην Τουρκία;
Αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα δίνουν το περίγραμμα του «υψηλού επιπέδου» των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, για το οποίο «κόπιασαν» εξίσου η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο ρόλος της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό αναβαθμίζεται στο πλαίσιο του «στρατηγικού διαλόγου» με τις ΗΠΑ, που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ. Αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους δύο πολέμους που εξελίσσονται στην περιοχή, σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, με τεράστιους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς. Είναι επίσης η «στρατηγική σχέση» με το Ισραήλ, που στηρίζουν όλα τα κόμματα και οι κυβερνήσεις, κάνοντας πλάτες στο κράτος - δολοφόνο να εξολοθρεύει τον Παλαιστινιακό λαό.
Η Ελλάδα λοιπόν μπαίνει όλο και πιο βαθιά στο στόμα του λύκου για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, της μόνης που έχει λόγο να πανηγυρίζει για τις «καλύτερες από ποτέ» σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ο λαός, αντίθετα, μόνο ανησυχία μπορεί να αισθάνεται, καθώς πέρα από θύτης άλλων λαών γίνεται και μαγνήτης μεγάλων κινδύνων, στο πλαίσιο της σύγκρουσης που κλιμακώνεται ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η ιστορική πείρα είναι αδιάψευστος μάρτυρας για το βαρύ τίμημα που πλήρωσε ο λαός όσες φορές η αστική τάξη ανέλαβε ρόλους «ηγέτιδας δύναμης» σε «συμμαχικούς» ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, προσδοκώντας οφέλη από τη μοιρασιά της λείας. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, που το θερμόμετρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών βρίσκεται στο «κόκκινο» για τους δρόμους και της πηγές Ενέργειας και Εμπορίου, τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής...
Υπάρχουν κι εκείνοι που με αφορμή την επίσκεψη Μπλίνκεν προβάλλουν το «υψηλό επίπεδο» των ελληνοαμερικανικών σχέσεων ως «εγγύηση» τάχα για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας απέναντι στις αμφισβητήσεις της Τουρκίας, που οι σχέσεις της με τις ΗΠΑ δεν περνούν την καλύτερη φάση και είναι αντιφατικές. Τι λένε; Οτι η Ελλάδα, με τη στάση της στον πόλεμο της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, παίζει σημαντικότερο ρόλο στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και αυτό της δίνει προβάδισμα στα Ελληνοτουρκικά. Παραλλαγή της ίδιας άποψης είναι και ο δήθεν «αντίλογος» από τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις, ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να «εξαργυρώσει» τον ρόλο της χώρας στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με μεγαλύτερα «ανταλλάγματα» στα Ελληνοτουρκικά.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλοι δεν ξεπλένουν μόνο την επικίνδυνη ιμπεριαλιστική εμπλοκή, αλλά στρώνουν τον δρόμο για να γίνει ακόμα μεγαλύτερη, στο όνομα μάλιστα της «προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων»! Αυτά όμως είναι ναρκοθετημένα από τη στρατηγική του ΝΑΤΟ, που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις και τα κόμματα της αστικής τάξης. Παρά τις αντιθέσεις με τις ΗΠΑ και χώρες της ΕΕ, ο ρόλος της Τουρκίας στα ΝΑΤΟικά σχέδια είναι πολύ σημαντικός. Γι' αυτό οι αντιθέσεις συνυπάρχουν με την επιδίωξη συμβιβασμών που θα την αγκιστρώνουν στο δυτικό στρατόπεδο. Σ' αυτό ακριβώς το έδαφος, ο «οδικός χάρτης» της διαπραγμάτευσης και στα Ελληνοτουρκικά χαράσσεται από τα ΝΑΤΟικά συμφέροντα, πρώτα απ' όλα για να θωρακιστεί η συνοχή του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική του πτέρυγα, που είναι κομβικό σημείο της αντιπαράθεσης με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κυρίως τη Ρωσία και την Κίνα. Γι' αυτό και το παζάρι με την Τουρκία είναι εφ' όλης της ύλης, με όλες τις αμφισβητήσεις της στο τραπέζι.
Οσο πιο βαθιά είναι λοιπόν η εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όσο περισσότερο αναβαθμίζεται ο «ηγετικός ρόλος» της αστικής τάξης σ' αυτούς τους σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, όσο το επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, τόσο μεγαλώνουν οι απειλές για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, αλλά και ο κίνδυνος για επώδυνους συμβιβασμούς, στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής. Κι όλα αυτά σε βάρος του ελληνικού και του τουρκικού λαού, που υποφέρουν εξίσου από την καταπίεση της αστικής τάξης, τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις αντιθέσεις, ενάντια στην κοινή τους θέληση και στο κοινό τους συμφέρον να ζουν ειρηνικά και με σχέσεις αμοιβαίου οφέλους.
Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου