Καρουζέλ

 

Με το ...καρουζέλ της «κεντροαριστεράς» να στροβιλίζεται και μέχρι να αποφασίσουν τα ενδιαφερόμενα «κέντρα» σε ποιο αλογάκι θα κάτσει ο καθένας, κάθε στροφή βγάζει και κάτι νέο στη φόρα, από τα αλληλοφαγώματα, τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, τις στοχευμένες διαρροές και τις «συντροφικές» καταγγελίες για παιχνίδια με επιχειρηματικούς «παράγοντες». Επειδή όμως το «χούι» του αντικομμουνισμού δεν βγαίνει με τίποτα από τον συγκεκριμένο χώρο, τολμούν να πιάσουν στο στόμα τους και το ΚΚΕ, με συκοφαντίες και ψέματα που τους εκθέτουν. Για παράδειγμα, έλεγε ο Θ. Μαργαρίτης του ΠΑΣΟΚ, σχολιάζοντας τις εξελίξεις στο κόμμα του: «Ενα κόμμα είναι ικανό όταν συνδυάζει τις δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό του και την αποτελεσματικότητα... Εχουμε παραδείγματα: Το ΚΚΕ είναι αποτελεσματικό, αλλά δεν είναι δημοκρατικό. Μας αρέσει;». Πάει πολύ να παραδίδουν μαθήματα ...εσωκομματικής δημοκρατίας στο ΚΚΕ εκείνοι που έχουν στο DNA τους την καμαρίλα και «εκλέγουν» αρχηγούς που δεν λογοδοτούν πουθενά και σε κανένα όργανο! Είναι πρόκληση να μιλάνε για το ΚΚΕ κόμματα και στελέχη που εχθρεύονται κάθε έννοια συλλογικότητας και ειδικεύονται σε παζάρια ανάμεσα σε κομματικά φέουδα, δεμένα μάλιστα με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Τώρα που το καπάκι του υπονόμου ανοίγει για άλλη μια φορά στην αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία, τίποτα δεν πρόκειται να κρύψει τις πομπές τους. Πόσο μάλλον η προσπάθειά τους να λερώσουν το ΚΚΕ και να υπονομεύσουν με βρωμιές το κύρος του στον λαό.

Με κρότο

Στην Ελλάδα, 22 στους 100 εργαζόμενους με σύμβαση μερικής απασχόλησης αντιμετώπισαν κίνδυνο φτώχειας το 2023, όπως και 9 στους 100 απασχολούμενους με σύμβαση πλήρους απασχόλησης, σύμφωνα με την ετήσια Εκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ για την οικονομία. Την ίδια χρονιά, το 21,8% των ανηλίκων και το 18,3% των ενηλίκων στη χώρα μας βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας. Σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό βρέθηκε το 24,1% των ατόμων που ζούσαν στις πόλεις και το 30,4% όσων ζούσαν στις αγροτικές περιοχές. Σε ό,τι αφορά το πραγματικό εισόδημα των μισθωτών, αυτό μειώθηκε κατά 8,3% την περίοδο 2019 - 2023, σε συνθήκες μεγάλης ακρίβειας, κάνοντας θρύψαλα τις κυβερνητικές θριαμβολογίες ότι αυξάνονται οι μισθοί. Εξίσου χαμηλά είναι τα εισοδήματα και σε επιμέρους τομείς, με κριτήριο την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, ειδικά σε κλάδους όπως οι «Κατασκευές», «Επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες», «Δραστηριότητες σχετικές με την ανθρώπινη υγεία και την κοινωνική μέριμνα» και «Τέχνες, διασκέδαση και ψυχαγωγία». Ο μύθος της «ανάπτυξης για όλους» που σερβίρεται σε παραλλαγές από την κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, καταρρίπτεται ξανά με κρότο. Τη χρονιά - ρεκόρ για τα κέρδη των εισηγμένων εταιρειών και τα μερίσματα των μετόχων τους, οι εργαζόμενοι έγιναν ακόμα πιο φτωχοί και περισσότεροι φλερτάρουν με την πραγματική φτώχεια.

Τάλε κουάλε

Η αποφασιστική στάση των λιμενεργατών, που δεν επέτρεψε να ξεφορτωθεί πολεμικό υλικό στον Πειραιά για τη στήριξη του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ, έφερε στην επιφάνεια για άλλη μια φορά τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων στην πολιτική της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, η νέα ευρωβουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, Μαρία Ζαχαρία, αρνήθηκε με διάφορες δικαιολογίες να στηρίξει την πρόταση για παμπειραϊκή κινητοποίηση στο πλάι των λιμενεργατών, την ώρα που το καράβι του θανάτου είχε ακόμα ρότα προς Πειραιά. Εδώ ισχύει το «δείξε μου το ...κόμμα σου να σου πω ποια είσαι», αφού είναι γνωστή η τακτική της Πλεύσης Ελευθερίας να στηρίζει την κυβέρνηση στα δύσκολα και να «ξεπλένει» μαζί με όλους τους άλλους την πολιτική της εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, πίσω από κορόνες στη Βουλή, χαμόγελα και ...καρδούλες.

Αναστολές

Μετά τα απανωτά ατυχήματα και τις αποκαλύψεις για κατασκευαστικά προβλήματα στα αεροσκάφη της «Boeing», ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ζήτησε συγγνώμη από τους συγγενείς των θυμάτων, κατά την ανάκρισή του στις ΗΠΑ για τη συντριβή των δύο «Boeing 737 Max». Καμιά απάντηση δεν δόθηκε βέβαια για τους αιφνίδιους θανάτους υψηλόβαθμων υπαλλήλων που έκαναν αποκαλύψεις για τα κενά στη γραμμή παραγωγής, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού και της πίεσης να βγουν οι παραγγελίες. Ούτε μάθαμε κάτι καινούργιο για τα παραποιημένα έγγραφα - όπως καταγγέλλεται - που χρησιμοποιήθηκαν για την πιστοποίηση του τιτανίου στα αεροσκάφη της «Boeing». Ολα τα παραπάνω μας θύμισαν το θεατρικό έργο του Αρθουρ Μίλερ «Ηταν όλοι τους παιδιά μου» (1946). Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, το έργο αναφέρει μια αμερικανική εταιρεία που συνωμότησε με αξιωματικούς επιθεώρησης του στρατού για να εγκρίνουν ελαττωματικούς κινητήρες και να πουλήσει τα στρατιωτικά αεροσκάφη της, στο πλαίσιο της «πολεμικής οικονομίας» στην Αμερική του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε και τώρα, λοιπόν, στις ΗΠΑ και παντού, σε πόλεμο και ιμπεριαλιστική ειρήνη, δεν υπάρχει καμιά απολύτως αναστολή από τους ομίλους, που θυσιάζουν την ασφάλεια, ακόμα και την ανθρώπινη ζωή, στον βωμό της κερδοφορίας τους.

 

Ριζοσπάστης