Πανηγύρια στους εφοπλιστές

Διαβάζουμε στον Τύπο: «Πανηγυρικό το κλίμα στο City του Λονδίνου, στον ελληνικό εφοπλιστικό κόσμο, λόγω του Brexit από την ΕΕ που αποφάσισε ο βρετανικός λαός. Κορυφαία στελέχη του ελληνικού, αλλά και του βρετανικού ναυτιλιακού λόμπι, βλέπουν στο Brexit εξαιρετικές ευκαιρίες για αύξηση της κερδοφορίας (...) ετοιμάζονται νέες επενδύσεις πλέον στο City, αφού πολλές ναυτιλιακές που ακόμα βρίσκονται εκτός Βρετανίας θα μετακινηθούν στη χώρα (...) Την ίδια στιγμή, ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ), που έχει την έδρα του στο Λονδίνο, σκοπεύει να αναβαθμίσει την παρουσία του εκεί μετά το Brexit. Θα επεκτείνει τις εγκαταστάσεις του και θα δημιουργηθεί ένα νέο κέντρο για την παγκόσμια ναυτιλία. Η δε διοίκηση του City θα στοχεύσει άμεσα τη ναυτιλιακή αγορά του της Λεμεσού, της Βαλέτας και του Ρότερνταμ, τώρα που μπορεί να κινηθεί εκτός της σκληρής, για τις ναυτιλιακές εταιρείες, νομοθεσίας της ΕΕ». «Παντός καιρού» το εφοπλιστικό κεφάλαιο, βλέπει το Brexit σαν ευκαιρία για περισσότερα κέρδη. Θυμίζουμε ότι και στην περίπτωση ενός ενδεχόμενου Grexit, οι εφοπλιστές είχαν εκφραστεί αντίστοιχα, ξανά βέβαια με κριτήριο την κερδοφορία τους. Που σημαίνει ότι υπάρχουν ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου οι οποίες τοποθετούνται από τη μια και την άλλη μεριά της διαμάχης για το μέλλον της ΕΕ, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Την έκφραση μιας τέτοιας διαμάχης αποτέλεσε το δημοψήφισμα στη Μ. Βρετανία, αλλά και οι κόντρες με τις διάφορες εκδοχές των «ευρωσκεπτικιστών» σε όλη την ΕΕ.

Πάει δεν πάει... 

 

Τελικά, είναι άπαιχτοι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Την Παρασκευή, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να μας πείσει ότι το Bremain είναι για το καλό μας, αφού, όπως έλεγε, ήθελε στο πλευρό του τον... Κόρμπιν και τα αγγλικά συνδικάτα «στη μάχη των συλλογικών διαπραγματεύσεων». Και την Κυριακή το ρεπορτάζ της «Αυγής» και οι «ειδικοί επιστήμονες» που επικαλείται, μας έλεγαν ότι το Brexit είναι «αρωγός στο μέτωπο των εργασιακών», αφού, λέει, στη Βρετανία κυριαρχούν εργασιακές σχέσεις πλήρους ευελιξίας (προφανώς είναι βρετανική ιδιαιτερότητα)! Πραγματικά, δηλαδή, για γέλια και για κλάματα η προσπάθεια να κόψουν και να ράψουν την πραγματικότητα στα μέτρα της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «κόκκινων γραμμών» και Ευρωπαϊκής Ενωσης που μπορεί τάχα να αλλάξει απ' τα μέσα και να γίνει... φιλεργατική! Οταν είναι πέρα από φανερό ότι η επίθεση στα Εργασιακά είναι το επόμενο βήμα της αντιλαϊκής επίθεσης που «τρέχει» ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό του κεφαλαίου, όπως και όλες οι υπόλοιπες σε όλη την ΕΕ.

«Βροχή» τα ψέματα

 

Σε ραδιοφωνική συνέντευξη, ο διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματολόγησε ως εξής για την πρόθεση της κυβέρνησης να μην καταργήσει το όριο του 3% στον εκλογικό νόμο που ετοιμάζει: «Εμείς αυτό (σ.σ. την κατάργηση του 3%) το είχαμε προτείνει στο παρελθόν σε μια λογική πολυφωνικότητας του Κοινοβουλίου, διότι θα θυμάστε ότι ιδίως στη δεκαετία του '80 και του '90 ήταν τα τρία μεγάλα κόμματα και όσες φορές έμπαινε στη Βουλή το ΚΚΕ Εσωτερικού, αργότερα ο Συνασπισμός, μετά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα πλέον έχουμε ένα πολυφωνικό Κοινοβούλιο, μετέχουν οκτώ κόμματα, δεν νομίζω ότι υπάρχει ζήτημα αντιπροσώπευσης. Είναι πολλές οι φωνές, καλύπτεται όλο το πολιτικό φάσμα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι σωστό να κατεβάσουμε το όριο κάτω από ένα σημείο και μετά να μπορεί ο Ζαχαριάδης, ο Παπαδόπουλος και η Πυργωτή που έχουνε το "χ" συμφέρον, να κάνουν ένα κόμμα του 0,3% κι αυτό να είναι προϊόν συνδιαλλαγής κ.λπ.». «Βροχή» τα πετάει τα ...ψεματάκια το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για απλή αναλογική με κατάργηση του 3% δεν έγινε τη δεκαετία του '80 και του '90, αλλά το Μάρτη του 2012, όταν διαφαίνονταν ήδη στοιχεία κλονισμού του δικομματικού συστήματος. Δεύτερον, τα επιχειρηματικά συμφέροντα εκφράζονται σε όλο το αστικό πολιτικό φάσμα και στα λεγόμενα «κόμματα εξουσίας» και στα μικρότερα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από εκλογικό νόμο, ακόμα και στην Τοπική Διοίκηση. Και για να μην κοροϊδευόμαστε, ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012 ζητούσε την κατάργηση του 3% «που δεν συμβιβάζεται με το σύστημα της απλής αναλογικής». Τώρα, προφανώς, τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται για τον ΣΥΡΙΖΑ...

Μοιράζονται κοινές αξίες

 

Διαβάζουμε από την ιστοσελίδα της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ - ETUC): «Είναι ευρέως γνωστό ότι το Συνδικάτο SOLIDARNOSC ("Αλληλεγγύη") έπαιξε βασικό ρόλο στην πτώση του κομμουνισμού στην Πολωνία και ενέπνευσε την εναντίωση στον κομμουνισμό και σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης». Δικαιολογημένα η ΣΕΣ πανηγυρίζει που έχει τέτοια συνδικάτα στις γραμμές της. Αλλωστε, τις ίδιες αξίες και αρχές μοιράζονται η Συνομοσπονδία των Ευρωπαίων εργατοπατέρων και το συνδικάτο της «Αλληλεγγύης», που έδρασε τη δεκαετία του '80 στην Πολωνία: Τις αξίες του αντικομμουνισμού, της καπιταλιστικής αγοράς, της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Απέναντι σ' αυτά, τα εργασιακά δικαιώματα, η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, οι σύγχρονες κοινωνικο-ασφαλιστικές παροχές, δηλαδή όλα όσα ήταν αυτονόητα για τους εργαζόμενους στις χώρες που οικοδόμησαν το σοσιαλισμό, στέκονται εμπόδιο στην καπιταλιστική κερδοφορία και γι' αυτό τα ξορκίζει η ΣΕΣ, όπως έκανε και η «Αλληλεγγύη», που πρωτοστάτησε πράγματι στον αντικομμουνισμό στην Πολωνία, με τη στήριξη διαφόρων κέντρων εντός και εκτός. Μόνο που, πλέον, υπάρχει η εικόνα της σημερινής Πολωνίας, με την οποία μπορούν να κάνουν συγκρίσεις οι εργαζόμενοι για να καταλάβουν τι είναι αυτό που γεννάει τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση για τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού, την ίδια ακριβώς ώρα που μερικές δεκάδες παράσιτα απομυζούν τον πλούτο που παράγεται και την περιουσία που κάποτε ανήκε στο λαό.

Ριζοσπάστης Τρίτη 28 Ιούνη 2016