Προχτές, με τα "Σαββατιάτικα", κάναμε αρκετή πλάκα με το Brexit. Ομολογώ
ότι η πλάκα μού βγήκε πολύ φυσιολογικά, προφανώς επειδή δεν μπορώ να δω
ο,τιδήποτε σοβαρό στην όλη ιστορία έτσι όπως εξελίχθηκε και όπως
συνεχίζει να εξελίσσεται. Σε τελική ανάλυση δε, φοβάμαι ότι η
σαββατιάτικη πλάκα ήταν ό,τι πιο σοβαρό θα μπορούσε να ειπωθεί για το
θέμα. Δυστυχώς, αυτή η αναμπουμπούλα που επικρατεί και η οποία, βεβαίως,
διογκώνεται και τροφοδοτείται δεόντως από τα μέσα ενημέρωσης, σχεδόν με
αναγκάζει να επανέλθω, αφήνοντας την πλάκα κατά μέρος.
Κατ' αρχήν, ας δούμε αν υπάρχουν λόγοι για τους οποίους το συμφέρον τής Μεγάλης Βρεττανίας θα ήταν να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η βασίλισσα Ελισσάβετ ζήτησε να της πουν τρεις λόγους αλλά, προσωπικά, δεν βρίσκω ούτε έναν. Κι αυτό επειδή έχω κατά νου αυτό που ξεχνούν όλοι οι βαθυστόχαστοι υπερασπιστές τού Bremain: την πάλαι ποτέ Βρεττανική Κοινοπολιτεία ή, απλώς, Κοινοπολιτεία, όπως λέγεται σήμερα.
Τι είναι αυτή η Κοινοπολιτεία; Είναι μια ελεύθερη ένωση κρατών, τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία υπήρξαν κάποτε αποικίες της βρεττανικής αυτοκρατορίας και σήμερα αναγνωρίζουν ως κοινή γλώσσα εργασίας τα αγγλικά. Μιλάμε για 53 κράτη σήμερα, με συνολικό πληθυσμό 2 δισ. (το 30% του πλανήτη). Ανάμεσά τους είναι ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ινδία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, η Νιγηρία, η Μαλαισία, το Καμερούν κλπ κλπ. Η συνολική έκταση των κρατών-μελών τής Κοινοπολιτείας ξεπερνάει το 20% της γης και το συνολικό ΑΕΠ τους φτάνει επίσης το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αντίστοιχα, οι 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (με το Ηνωμένο Βασίλειο μέσα), έχουν πληθυσμό 500 εκατ. (το 7,5% του πλανήτη) και συνολικό ΑΕΠ περίπου όσο και η Κοινοπολιτεία.
Παρένθεση. Η βασίλισσα Ελισσάβετ Β' της Αγγλίας αναγνωρίζεται από όλους ως ανώτατος άρχων της Κοινοπολιτείας. Η ίδια έχει τον τίτλο τής βασίλισσας σε 16 από τις 53 χώρες. Αυτές οι χώρες λέγονται Κοινοπολιτικά Βασίλεια και ανάμεσά τους είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, ο Καναδάς κλπ. Να σημειώσουμε ότι καμμιά αραβική χώρα δεν είναι μέλος τής Κοινοπολιτείας, αν και έχουν κάνει αίτηση ένταξης η Υεμένη και η Παλαιστίνη. Κλείνει η παρένθεση.
Αφού, λοιπόν, σε όλον αυτόν τον κολοσσό, η Βρεττανία έχει τον πρώτο λόγο, πρέπει να δεχτούμε ότι έχει δίκιο ο μέσος βρεττανός να αναρωτιέται: γιατί να μη φύγω από την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να κάνω αλισβερίσι με το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ ως αφεντικό; Γιατί οι συναλλαγές μου με την Ινδία, τον Καναδά ή την Νιγηρία θα πρέπει να περνούν από την κρησάρα των Βρυξελλών και να γίνονται λαμβάνοντας υπ' όψη και τα συμφέροντα της Γερμανίας ή της Γαλλίας;
Η αλήθεια είναι ότι οι Βρυξέλλες είχαν εδώ και πολλά χρόνια έντονη ανησυχία για πιθανή έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου, ακριβώς επειδή καταλάβαιναν ότι η παραμονή του έχει προβλήματα για το πάντοτε ισχυρό βρεττανικό κεφάλαιο. Γι' αυτό και έχει θεσπιστεί η "έκπτωση" στις εισφορές που καταβάλλει η Βρεττανία στα κοινοτικά ταμεία και γι' αυτό η Ε.Ε. έχει αποδεχτεί την αυτοτέλεια του λονδρέζικου Σίτυ, το οποίο δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο από τις Βρυξέλλες. Άρα, κανείς δεν μπορεί να πει ότι οι ευρωπαίοι αιφνιδιάστηκαν από την προχτεσινή επιλογή των βρεττανών ψηφοφόρων. Η αγωνία τής Κομμισσιόν εστιάζεται στην αποτροπή τού φαινομένου του ντόμινο (ήδη οι ακροδεξιοί σε Γαλλία, Ολλανδία και Ιταλία έβαλαν ζήτημα παρόμοιου δημοψηφίσματος), αν και η κατάσταση δείχνει ελεγχόμενη.
Κατά τα άλλα, οι ανοησίες που ειπώθηκαν μετά το προχτεσινό δημοψήφισμα δεν έχουν όρια. Π.χ., διατυπώθηκε η άποψη ότι η υποχώρηση της στερλίνας θα πλήξει τον τουρισμό, λες και οι βρεττανοί υποτίμησαν το νόμισμά τους. Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση των πραγμάτων, καταλαβαίνει πως οποιαδήποτε διακύμανση στις ισοτιμίες της στερλίνας είναι προσωρινή και οφείλεται στα γνωστά βραχυχρόνια παιγνίδια των κερδοσκόπων. Σε λίγες μέρες, η ισοτιμία του βρεττανικού νομίσματος θα έχει επιστρέψει στα επίπεδα που επιθυμεί η Τράπεζα της Αγγλίας. Κι όποιος θέλει να στοιχηματίσει περί του αντιθέτου ξέρει πού να με βρει.
Ακόμη, ειπώθηκε ότι το Brexit πλήττει την ελληνική οικονομία επειδή η πτώση τής λίρας προκαλεί αύξηση στις τιμές των προϊόντων που εξάγουμε στην Μεγάλη Βρεττανία, λες και ξαφνικά η Ψωροκώσταινα μεταβλήθηκε σε εξαγωγική δύναμη ή λες και οι εξαγωγές μας στο Ηνωμένο Βασίλειο ξεπερνούν τις εισαγωγές μας απ' αυτό. Τα στοιχεία λένε ότι την περίοδο 2008-2012 οι εξαγωγές μας στο Η.Β. ανήλθαν σε 3,146 δισ. λίρες και οι εισαγωγές μας απ' αυτό σε 6,462 δισ. Συνεπώς, η φτηνή λίρα θα κάνει καλό στο εμπορικό μας ισοζύγιο, όχι κακό.
Όσο για το θέμα με τους φοιτητές, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται. Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα εδώ: τα πανεπιστήμια στην Αγγλία είναι ιδιωτικά. Αυτό σημαίνει ότι πληρώνεις για να φοιτήσεις, πλην των φοιτητών που προέρχονται από χώρα τής Κοινοπολιτείας ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι δεν πληρώνουν μόνο για το βασικό τους πτυχίο (για τις μεταπτυχιακές σπουδές πληρώνουν κανονικά). Άρα, όσοι πάνε στην Βρεττανία για μεταπτυχιακά δεν επηρεάζονται από το Brexit. Αντίθετα, αν η στερλίνα υποτιμηθεί (όπως λένε τα παπαγαλάκια, με τα οποία διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως), θα βγουν και ωφελημένοι. Όσοι ετοιμάζονται να πάνε εκεί για πρώτο πτυχίο (επειδή είναι τόσο άχρηστοι ώστε δεν μπορούν να εισαχθούν στα "ξεφτιλισμένα" ελληνικά πανεπιστήμια) και δεν θέλουν να πληρώσουν, ας επιλέξουν πανεπιστήμιο στην Γαλλία, στην Γερμανία ή στην Εσθονία. Δόξα τω θεώ, υπάρχουν άλλες 26 χώρες να διαλέξουν.
Εν κατακλείδι, ώδινεν όρος και έτεκε μυν. Πολλή φασαρία για το τίποτε. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι κεφαλαιοκράτες θα ζημιωθούν από την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι κάποιοι άλλοι θα κερδίσουν. Πάντως, είτε μέσα είτε έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι άστεγοι του Λονδίνου θα συνεχίζουν να ξεπαγιάζουν, οι επαίτες του Λίβερπουλ θα συνεχίσουν να στέκονται στις γωνιές με απλωμένα τα χέρια και οι επιχειρήσεις τού Σίτυ θα συνεχίσουν να συσσωρεύουν κέρδη. Κι εδώ, στην Ελλάδα, η ανεργία θα συνεχίσει να πληγώνει και η φτώχεια θα συνεχίσει να σκοτώνει, άσχετα αν οι βρεττανοί ξαναπάνε σε δημοψήφισμα "για να διορθώσουν την λανθασμένη επιλογή τους", όπως πρότεινε ο κύριος Λεβέντης...
ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο πρέπει να διαβαστεί υποθέτοντας ότι το Leave των βρεττανών δεν θα γίνει Remain στην πορεία, κάτι για το οποίο δεν είμαι καθόλου σίγουρος, όπως έγραψα και το Σάββατο. Μη ξεχνάμε ότι η πρόσφατη ελληνική ιστορία έδειξε ότι υπάρχει το know how για κάτι τέτοιο.
Κατ' αρχήν, ας δούμε αν υπάρχουν λόγοι για τους οποίους το συμφέρον τής Μεγάλης Βρεττανίας θα ήταν να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η βασίλισσα Ελισσάβετ ζήτησε να της πουν τρεις λόγους αλλά, προσωπικά, δεν βρίσκω ούτε έναν. Κι αυτό επειδή έχω κατά νου αυτό που ξεχνούν όλοι οι βαθυστόχαστοι υπερασπιστές τού Bremain: την πάλαι ποτέ Βρεττανική Κοινοπολιτεία ή, απλώς, Κοινοπολιτεία, όπως λέγεται σήμερα.
 |
| Συνέλευση των μελών της Κοινοπολιτείας (2009). Στο μέσον (καθήμενη) η βασίλισσα Ελισσάβετ Β', άκρη αριστερά στην πρώτη σειρά ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας. |
Τι είναι αυτή η Κοινοπολιτεία; Είναι μια ελεύθερη ένωση κρατών, τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία υπήρξαν κάποτε αποικίες της βρεττανικής αυτοκρατορίας και σήμερα αναγνωρίζουν ως κοινή γλώσσα εργασίας τα αγγλικά. Μιλάμε για 53 κράτη σήμερα, με συνολικό πληθυσμό 2 δισ. (το 30% του πλανήτη). Ανάμεσά τους είναι ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ινδία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, η Νιγηρία, η Μαλαισία, το Καμερούν κλπ κλπ. Η συνολική έκταση των κρατών-μελών τής Κοινοπολιτείας ξεπερνάει το 20% της γης και το συνολικό ΑΕΠ τους φτάνει επίσης το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αντίστοιχα, οι 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (με το Ηνωμένο Βασίλειο μέσα), έχουν πληθυσμό 500 εκατ. (το 7,5% του πλανήτη) και συνολικό ΑΕΠ περίπου όσο και η Κοινοπολιτεία.
Παρένθεση. Η βασίλισσα Ελισσάβετ Β' της Αγγλίας αναγνωρίζεται από όλους ως ανώτατος άρχων της Κοινοπολιτείας. Η ίδια έχει τον τίτλο τής βασίλισσας σε 16 από τις 53 χώρες. Αυτές οι χώρες λέγονται Κοινοπολιτικά Βασίλεια και ανάμεσά τους είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, ο Καναδάς κλπ. Να σημειώσουμε ότι καμμιά αραβική χώρα δεν είναι μέλος τής Κοινοπολιτείας, αν και έχουν κάνει αίτηση ένταξης η Υεμένη και η Παλαιστίνη. Κλείνει η παρένθεση.
Αφού, λοιπόν, σε όλον αυτόν τον κολοσσό, η Βρεττανία έχει τον πρώτο λόγο, πρέπει να δεχτούμε ότι έχει δίκιο ο μέσος βρεττανός να αναρωτιέται: γιατί να μη φύγω από την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να κάνω αλισβερίσι με το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ ως αφεντικό; Γιατί οι συναλλαγές μου με την Ινδία, τον Καναδά ή την Νιγηρία θα πρέπει να περνούν από την κρησάρα των Βρυξελλών και να γίνονται λαμβάνοντας υπ' όψη και τα συμφέροντα της Γερμανίας ή της Γαλλίας;
Η αλήθεια είναι ότι οι Βρυξέλλες είχαν εδώ και πολλά χρόνια έντονη ανησυχία για πιθανή έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου, ακριβώς επειδή καταλάβαιναν ότι η παραμονή του έχει προβλήματα για το πάντοτε ισχυρό βρεττανικό κεφάλαιο. Γι' αυτό και έχει θεσπιστεί η "έκπτωση" στις εισφορές που καταβάλλει η Βρεττανία στα κοινοτικά ταμεία και γι' αυτό η Ε.Ε. έχει αποδεχτεί την αυτοτέλεια του λονδρέζικου Σίτυ, το οποίο δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο από τις Βρυξέλλες. Άρα, κανείς δεν μπορεί να πει ότι οι ευρωπαίοι αιφνιδιάστηκαν από την προχτεσινή επιλογή των βρεττανών ψηφοφόρων. Η αγωνία τής Κομμισσιόν εστιάζεται στην αποτροπή τού φαινομένου του ντόμινο (ήδη οι ακροδεξιοί σε Γαλλία, Ολλανδία και Ιταλία έβαλαν ζήτημα παρόμοιου δημοψηφίσματος), αν και η κατάσταση δείχνει ελεγχόμενη.
Κατά τα άλλα, οι ανοησίες που ειπώθηκαν μετά το προχτεσινό δημοψήφισμα δεν έχουν όρια. Π.χ., διατυπώθηκε η άποψη ότι η υποχώρηση της στερλίνας θα πλήξει τον τουρισμό, λες και οι βρεττανοί υποτίμησαν το νόμισμά τους. Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση των πραγμάτων, καταλαβαίνει πως οποιαδήποτε διακύμανση στις ισοτιμίες της στερλίνας είναι προσωρινή και οφείλεται στα γνωστά βραχυχρόνια παιγνίδια των κερδοσκόπων. Σε λίγες μέρες, η ισοτιμία του βρεττανικού νομίσματος θα έχει επιστρέψει στα επίπεδα που επιθυμεί η Τράπεζα της Αγγλίας. Κι όποιος θέλει να στοιχηματίσει περί του αντιθέτου ξέρει πού να με βρει.
Ακόμη, ειπώθηκε ότι το Brexit πλήττει την ελληνική οικονομία επειδή η πτώση τής λίρας προκαλεί αύξηση στις τιμές των προϊόντων που εξάγουμε στην Μεγάλη Βρεττανία, λες και ξαφνικά η Ψωροκώσταινα μεταβλήθηκε σε εξαγωγική δύναμη ή λες και οι εξαγωγές μας στο Ηνωμένο Βασίλειο ξεπερνούν τις εισαγωγές μας απ' αυτό. Τα στοιχεία λένε ότι την περίοδο 2008-2012 οι εξαγωγές μας στο Η.Β. ανήλθαν σε 3,146 δισ. λίρες και οι εισαγωγές μας απ' αυτό σε 6,462 δισ. Συνεπώς, η φτηνή λίρα θα κάνει καλό στο εμπορικό μας ισοζύγιο, όχι κακό.
Όσο για το θέμα με τους φοιτητές, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται. Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα εδώ: τα πανεπιστήμια στην Αγγλία είναι ιδιωτικά. Αυτό σημαίνει ότι πληρώνεις για να φοιτήσεις, πλην των φοιτητών που προέρχονται από χώρα τής Κοινοπολιτείας ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι δεν πληρώνουν μόνο για το βασικό τους πτυχίο (για τις μεταπτυχιακές σπουδές πληρώνουν κανονικά). Άρα, όσοι πάνε στην Βρεττανία για μεταπτυχιακά δεν επηρεάζονται από το Brexit. Αντίθετα, αν η στερλίνα υποτιμηθεί (όπως λένε τα παπαγαλάκια, με τα οποία διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως), θα βγουν και ωφελημένοι. Όσοι ετοιμάζονται να πάνε εκεί για πρώτο πτυχίο (επειδή είναι τόσο άχρηστοι ώστε δεν μπορούν να εισαχθούν στα "ξεφτιλισμένα" ελληνικά πανεπιστήμια) και δεν θέλουν να πληρώσουν, ας επιλέξουν πανεπιστήμιο στην Γαλλία, στην Γερμανία ή στην Εσθονία. Δόξα τω θεώ, υπάρχουν άλλες 26 χώρες να διαλέξουν.
 |
| [σκίτσο του λιθουανού Ρύτις Νταουκάντας] |
Εν κατακλείδι, ώδινεν όρος και έτεκε μυν. Πολλή φασαρία για το τίποτε. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι κεφαλαιοκράτες θα ζημιωθούν από την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι κάποιοι άλλοι θα κερδίσουν. Πάντως, είτε μέσα είτε έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι άστεγοι του Λονδίνου θα συνεχίζουν να ξεπαγιάζουν, οι επαίτες του Λίβερπουλ θα συνεχίσουν να στέκονται στις γωνιές με απλωμένα τα χέρια και οι επιχειρήσεις τού Σίτυ θα συνεχίσουν να συσσωρεύουν κέρδη. Κι εδώ, στην Ελλάδα, η ανεργία θα συνεχίσει να πληγώνει και η φτώχεια θα συνεχίσει να σκοτώνει, άσχετα αν οι βρεττανοί ξαναπάνε σε δημοψήφισμα "για να διορθώσουν την λανθασμένη επιλογή τους", όπως πρότεινε ο κύριος Λεβέντης...
ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο πρέπει να διαβαστεί υποθέτοντας ότι το Leave των βρεττανών δεν θα γίνει Remain στην πορεία, κάτι για το οποίο δεν είμαι καθόλου σίγουρος, όπως έγραψα και το Σάββατο. Μη ξεχνάμε ότι η πρόσφατη ελληνική ιστορία έδειξε ότι υπάρχει το know how για κάτι τέτοιο.
Αναρτήθηκε απο Cogito ergo sum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου