Ποιός φταίει;

Η «πρώτη φορά αριστέρα» κυβέρνηση ανακαλύπτει τις ευεργετικές συνέπειες του «κοινωνικού αυτοματισμού» 

 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΤΗΣ • 12 Δεκεμβριου 2016 

 

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το πε ακόμα.

Λοιπόν, αγαπημένε μου ποιητή, μεγάλε Κώστα Βάρναλη, λάθεψες! Στη σημερινή Ελλάδα των μνημονίων και της μεταμοντέρνας αποικιοκρατίας των αγορών, βρήκαμε ‘’τις πταίει’’.

Για τα χάλια τα δικά μας φταίνε οι άλλοι, για τη δική μου ανέχεια φταίει ο διπλανός μου, για την αναδουλειά των εμπόρων φταίνε οι καταναλωτές, για την αφραγκία των καταναλωτών φταίει η ακρίβεια. Και για την ξαγρύπνια μας στα χωρίς θέρμανση σπίτια μας φταίει ο κόκορας του γείτονα, που βάλθηκε να λαλεί αξημέρωτα. Και το πρόβλημα της ξαγρύπνιας μας μπορούμε να το λύσουμε (ή έτσι νομίζουμε) ψήνοντας τον κόκορα με χυλοπίτες. Για τα υπόλοιπα;

Εδώ σε θέλω ποιητή! Και για τα υπόλοιπα υπάρχει λύση! Κοινωνικός αυτοματισμός και… τα σκυλιά δεμένα. Ή μάλλον, ‘’κάθε κατεργάρης στον πάγκο του’’. Κατεργάρης, για όσους δεν ξέρουν, ήταν ο κωπηλάτης στο κάτεργο, δηλαδή στη γαλέρα, συνήθως σκλάβος και αλυσοδεμένος…


Αυτές τις μέρες γινόμαστε για άλλη μια φορά μάρτυρες της αναβίωσης του κοινωνικού αυτοματισμού στη χώρα μας, με αφορμή την απεργία των ναυτεργατών. Στο πυρ το εξώτερον οι ναυτικοί μας, όσοι τουλάχιστον έχουν απομείνει ακόμη. Καταστρέφουν με την απεργία τους τους αγρότες της Κρήτης, αφήνουν χωρίς εφόδια και φάρμακα τα νησιά…

Τι; Οι αγρότες πνέουν τα λοίσθια εξαιτίας των κοινοτικών πολιτικών για τη γεωργία και των φορολογικών πολιτικών των κυβερνήσεων; Ε, και; Είναι μακριά οι κυβερνήτες και οι καρεκλοκένταυροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που να τους βρούμε; Ενώ οι ναυτεργάτες είναι εύκολος στόχος…

Τι; Στα νησιά δεν υπάρχουν γιατροί και τα φάρμακα έγιναν είδος πολυτέλειας; Ε, και; Είναι πολύ ζόρικο να τα βάλουμε με την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση που μας άφησαν χωρίς γιατρούς και φάρμακα. Ενώ οι ναυτεργάτες είναι δίπλα μας…

Κοινωνικός αυτοματισμός με τα όλα του. Η αναβίωσή του μου έφερε στο νου τα αναρίθμητα ρεπορτάζ για την ‘’κερδοσκοπία’’ των βενζινοπωλών με τις τιμές των καυσίμων. Κάθε φορά που φορτώνονταν καινούργιοι φόροι στα καύσιμα, τα κανάλια και οι εφημερίδες των μεγαλοεκδοτών ξιφουλκούσαν κατά των βενζινοπωλών, που ‘’αυξάνουν τις τιμές’’ και δεν απορροφούν την αύξηση των φόρων.

Για να μην παρεξηγηθώ, όντως υπάρχουν κερδοσκόποι στην αγορά των καυσίμων, οι οποίοι μάλιστα κερδίζουν δισεκατομμύρια ευρώ και όχι τις κάποιες πενταροδεκάρες από μια πιθανή αύξηση της τιμής πέραν των φόρων. Τα τεράστια αυτά κέρδη τα ενθυλακώνουν τα κυκλώματα λαθρεμπορίου καυσίμων, τα οποία όχι μόνο δεν αυξάνουν τις τιμές αλλά τις.. κατεβάζουν. Με αυτό τον τρόπο προκαλούν αθέμιτο ανταγωνισμό και δημιουργούν προβλήματα στους επαγγελματίες που προμηθεύονται καύσιμα δια της νομίμου οδού.

Πως το πετυχαίνουν αυτό, Απλούστατα, δεν τους είναι δύσκολο να κατεβάσουν 5-10 λεπτά την τιμή της βενζίνης, όταν αποφεύγουν τους φόρους που αγγίζουν το ένα ευρώ ανά λίτρο! Κι έτσι με ένα σμπάρο πετυχαίνουν δυο ή και παραπάνω τρυγώνια. Πρώτον, τα κέρδη τους εξακολουθούν να είναι τεράστια. Δεύτερον, οι καταναλωτές τα βάζουν με τους ‘’ακριβούς’’- εκτός κυκλώματος- βενζινοπώλες, που εύκολα χαρακτηρίζονται ‘’κερδοσκόποι’’ με τη βοήθεια των ΜΜΕ. Τρίτον, πετάνε έξω από την αγορά τους ‘’ακριβούς’’ βενζινοπώλες, που στιγματίστηκαν ως ‘’κερδοσκόποι’’, αυξάνοντας τα δικά τους μερίδια και κέρδη.

Τα κέρδη των λαθρεμπορικών κυκλωμάτων καυσίμων ίσως και να ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως. Οι κυβερνήσεις έχουν άπειρες φορές ‘’τσακίσει τους λαθρέμπορους’’, αλλά μονάχα στα λόγια!

Να μιλήσουμε όμως με αριθμούς, που αντλήσαμε από την ιστοσελίδα του Συνδέσμου Εταιρειών Πετρελαιοειδών Ελλάδας, οι οποίοι αποκαλύπτουν πόσο μπορεί να μειωθεί η τιμή της βενζίνης αν περικόψουν οι βενζινοπώλες τα… υπερκέρδη τους.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

Έστω ένας καταναλωτής αγοράζει την αμόλυβδη βενζίνη 1,418 ευρώ το λίτρο (μέση τιμή στην Αττική). Η τιμή αυτή αναλύεται ως εξής:
 
-36,3 λεπτά, τιμή διυλιστηρίου, 25,6% του συνόλου.
 
-95,4 λεπτά, φόροι και δασμοί, 67,8% του συνόλου.
 
-10,1 λεπτά μικτό περιθώριο εταιρειών εμπορίας, μεταφορέων και πρατηριούχων, 7,12%.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το περιθώριο κέρδους των πρατηριούχων σπάνια φτάνει τα 5 λεπτά το λίτρο και συνηθέστερα κυμαίνεται γύρω στα 2-3 λεπτά. Άντε, λοιπόν, να μηδενίσουν το κέρδος τους οι βενζινοπώλες. Η τιμή της αμόλυβδης μόλις που θα πέσει κάτω από τα 1,40 ευρώ το λίτρο.

Από την άλλη, το ‘’μικτό περιθώριο κέρδους’’ των λαθρεμπορικών κυκλωμάτων φτάνει τα 95 λεπτά, ισούται δηλαδή με τους φόρους που δεν πληρώνουν. Ακόμη και να αφαιρέσουμε τον ΦΠΑ, και πάλι το κέρδος τους ξεπερνά τα 70 λεπτά ανά λίτρο. Δεν τους είναι δύσκολο, λοιπόν, να κόψουν ένα δεκάλεπτο, να εμφανίσουν τιμή αντλίας χαμηλή και να αφανίσουν έτσι τους πρατηριούχους που ακολουθούν τη νόμιμη οδό.

Την τελευταία οκταετία έκλεισαν κάπου 2.000 πρατήρια, λόγω της πτώσης της κατανάλωσης των καυσίμων. Δεν νομίζω ανάμεσα σε αυτά να υπάρχουν πρατήρια που ψώνιζαν από τα βυτία των λαθρεμπόρων…

Θα μας πουν οι ρέποντες προς τον κοινωνικό αυτοματισμό: ‘’Σωστά όλα αυτά, αλλά που να βρούμε τους λαθρέμπορους;’’. Κι έτσι βαράμε τους βενζινοπώλες που είναι εύκαιροι, βοηθούν και τα ΜΜΕ στο να αυξάνεται η οργή μας εναντίον τους.

Με την ίδια ακριβώς λογική:

-Βαράμε τους ψιλικατζήδες για την ακρίβεια κι όχι αυτούς που διογκώνουν τις τιμές ή βοηθούν στην αύξησή τους ανεβάζοντας στα ύψη τον ΦΠΑ.

-Για τα χάλια της εκπαίδευσης, στοχοποιούμε τους καθηγητές.

-Τα βάζουμε με τους διαδηλωτές που κλείνουν τους δρόμους και εμποδίζουν τους άφραγκους καταναλωτές να ψωνίσουν.

-Οι έμποροι καταριούνται τους αγρότες που κλείνουν τους δρόμους και εμποδίζουν την απρόσκοπτη μεταφορά των εμπορευμάτων.

-Οι αγρότες με τη σειρά τους θα έπνιγαν αν τους δινόταν η ευκαιρία τους ναυτεργάτες, που με την απεργία τους αφήνουν τα προϊόντα τους αποκλεισμένα στα λιμάνια της Κρήτης.

-Όλοι ξεθυμαίνουμε πάνω στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό για τη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας.

-Για τα χάλια των πανεπιστημίων δεν φταίει η ανύπαρκτη χρηματοδότησή τους και η έλλειψη διδακτικού προσωπικού, αλλά οι απείθαρχοι φοιτητές.

Ο ένας, λοιπόν, βγάζει τα μάτια του άλλου. Και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, οι θεσμοί, οι τράπεζες, οι επικυρίαρχοι, συνεχίζουν ανενόχλητοι τις καταστροφικές για τα λαϊκά εισοδήματα και το μέλλον της χώρας πολιτικές τους. Οι ‘’ενοχλητικοί ταραξίες’’ γίνονται βορά του κοινωνικού αυτοματισμού, υποτάσσονται ένας- ένας στη μοίρα του. Η τάξις αποκαθίσταται και μονάχα ο κακομοίρης ο κόκορας καταλήγει στο τσουκάλι με τις χυλοπίτες…

Οι υπόλοιποι, θύτες και θύματα του κοινωνικού αυτοματισμού, αλυσοδένονται πιο γερά στον πάγκο του κατεργάρη, στη γαλέρα όχι του Μεσαίωνα, αλλά της σύγχρονης Ελλάδας των μνημονίων και των θεσμών. Δίχως δικαιώματα, δίχως φωνή, να κωπηλατούν αενάως οδηγώντας τη ‘’γαλέρα’’ στους δρόμους της… ανάπτυξης.

Ή μάλλον, έχουν ένα δικαίωμα: Να προσπαθούν να κλέβουν καμιά μπουκιά ψωμί ή καμιά γουλιά νερό από τους κατεργάρηδες των διπλανών πάγκων, να χτυπούν το κουπί καμιά φορά λιγότερο- δηλαδή να λουφάρουν. Το σύστημα δεν ανησυχεί γι’ αυτές τις ‘’κατεργαριές’’. Αντίθετα, τις επιδιώκει. Του είναι απαραίτητες για τη μακροημέρευση και την ευζωία του…