Ποιον δουλεύει;

Copyright 2016 The Associated

Μετά το Γιούρογκρουπ της περασμένης βδομάδας, η διαπραγμάτευση συνεχίζεται, με όλη την αντιλαϊκή ατζέντα πάνω στο τραπέζι

Τα γραφεία του ΣΕΠΕ στη Θεσσαλονίκη επισκέφθηκε χτες η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, και έκανε λόγο για «όξυνση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας» την περίοδο 2012 - 2014. Με τις δηλώσεις της, η υπουργός επιχειρεί να «βγάλει λάδι» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για τη σημερινή ζούγκλα στην αγορά εργασίας, για την οποία έχει μεγάλη ευθύνη. Οχι μόνο επειδή διατηρεί ανέγγιχτους τους νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και επειδή επεκτείνει το αντεργατικό πλαίσιο με όσα τώρα συζητάει με το κουαρτέτο. Οι αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι είναι το υπόβαθρο της «εργοδοτικής αυθαιρεσίας» που καταγγέλλει υποκριτικά η υπουργός, σαν να μην ξέρει ότι η πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου είναι αυτή που δίνει το «πράσινο φως» στους εργοδότες να παραβιάζουν ακόμα και τους ελάχιστους περιορισμούς που προβλέπει η αντεργατική νομοθεσία. Για να μη μιλήσουμε για τους ελλιπέστατους ελέγχους, λόγω της υποστελέχωσης του ΣΕΠΕ, που διατηρείται και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και μιας και το 'φερε η κουβέντα, ας μας πει η υπουργός: Πώς ακριβώς θα συμβάλει στην πάταξη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας η πλήρης απελευθέρωση των «δουλεμπορικών» γραφείων ευρέσεως εργασίας που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση, η παραπέρα ευελιξία στην αγορά εργασίας και οι ομαδικές απολύσεις που μεθοδεύει με το κουαρτέτο; Αυτά δίνουν το στίγμα της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης και εκεί πρέπει να συγκεντρώσουν τα πυρά τους οι εργαζόμενοι.

Η ειδοποιός... εξαπάτηση

 

«Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά της σημερινής κυβέρνησης από την προηγούμενη, αλλά κι από αυτή που ονειρεύεται να φτιάξει ο Μητσοτάκης (...) Με κάθε ευκαιρία προσπαθεί να δώσει κάτι στους πιο αδύναμους - την ψηφίζουν, δεν την ψηφίζουν. Κι ας μην τα καταφέρνει πάντα... Αντίθετα, όλες οι μάχες που έδωσε μέχρι τώρα ο Μητσοτάκης, ήταν για τους... φίλους του (...) για την "υγιή" - λέμε τώρα - επιχειρηματικότητα, η οποία δύο πράγματα μισεί: Να πληρώνει φόρους και να πρέπει να σέβεται τα, έστω ψαλιδισμένα, δικαιώματα των εργαζομένων». Το παραπάνω απόσπασμα από το κύριο άρθρο της «Αυγής της Κυριακής», που εξηγούσε υποτίθεται την «ειδοποιό διαφορά» ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ, είναι όντως ενδεικτικό της «ειδοποιού διαφοράς» των δύο αστικών κομμάτων. Και όχι, η διαφορά φυσικά και δεν είναι ποιανού είναι «φίλοι» οι επιχειρηματικοί όμιλοι και ποιανού τα συμφέροντα υπηρετεί η αντιλαϊκή πολιτική των προηγούμενων και της τωρινής κυβέρνησης. Αλλά το γεγονός ότι η σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ έχει όντως πάει το χαμήλωμα των απαιτήσεων του λαού σε άλλο επίπεδο. Τόσο που να παρουσιάζει σαν «ταξικά μεροληπτική» υπέρ του λαού την πολιτική του, που πετάει «ψίχουλα» από τα ματωμένα πλεονάσματα σε συνταξιούχους και εργαζόμενους, αφού πρώτα τους τα έχει πάρει στο πολλαπλάσιο, και τη μονιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας που ψηφίζει στη Βουλή και διαπραγματεύεται (βλέπε απελευθέρωση απολύσεων, ανατροπή συνδικαλιστικών δικαιωμάτων κ.ο.κ.) ως σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων!

Κανακέματα

 

Ενοχλήθηκαν τα φασιστοειδή - λαγωνικά της Χρυσής Αυγής από την επικείμενη επίσκεψη του Δ. Κουτσούμπα στη Μυτιλήνη και, με μια ανάρτηση σε σάιτ τους, «ανακάλυψαν» ανησυχίες του ΚΚΕ για τις ψήφους του στο νησί. Τα δήθεν αντισυστημικά «παλικάρια της φακής», που όταν δεν τραμπουκίζουν μεροκαματιάρηδες και αγωνιστές, Ελληνες ή μετανάστες, γλείφονται με εφοπλιστές και βιομηχάνους, ας ασχοληθούν με τίποτα άλλο. Οπως για παράδειγμα τα ύποπτα, γλυκανάλατα λογάκια, με τα οποία συχνά - πυκνά τους απευθύνονται διάφοροι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού συστήματος, πότε της ΝΔ και πότε του ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο κρούσμα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργό Ν. Παρασκευόπουλο είναι χαρακτηριστικό δείγμα «κανακέματός» τους από το «κατεστημένο», που μόνο άβολα δεν αισθάνεται με τους χρυσαυγίτες.

«Φρέσκες» αντιλαϊκές ιδέες

 

Συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής» παραχώρησε ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη Αλέκος Παπαδόπουλος, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: «Αν παραδείγματος χάριν υπάρχουν απρόβλεπτες και πολυμερείς απεργιακές κινητοποιήσεις στον χώρο του λιμένος Πειραιώς, αμφιβάλλω αν η COSCO μείνει για πολύ στην Ελλάδα, γιατί χάνει καθημερινώς συμβόλαια λόγω μη συνεπούς παράδοσης των εμπορευμάτων στην Ευρώπη. Εύχομαι να διαψευστώ. Η Κροατία, η Αλβανία, η Ιταλία καραδοκούν υποσχόμενες λελογισμένες απεργίες. Και να μην ξεχνάμε ποτέ πώς καταστράφηκε η βιομηχανία της Πάτρας τις δεκαετίες '70 και '80. Αρα είναι εμφανής η ανάγκη διευθέτησης του τρόπου χρήσης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων σύμφωνα με τους κανόνες και τις αρχές που ισχύουν σε όλη την Ευρώπη. Η ρύθμιση των συνδικαλιστικών και των εργασιακών θεμάτων (...) είναι προϋποθέσεις που πρέπει να οικοδομηθούν πειθαρχημένα για να έρθει η ανάπτυξη». Τα παραπάνω είναι η απάντηση στην ερώτηση «ποιες αλλαγές χρειάζεται η χώρα». Καταλαβαίνει κανείς ότι ο Αλ. Παπαδόπουλος δεν προτάσσει τυχαία το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κυρίως της απεργίας, τα οποία βρίσκονται παράλληλα στην προμετωπίδα των ανατροπών που συζητάνε κυβέρνηση και κουαρτέτο. Τόσο ...«φρέσκες» είναι οι ιδέες του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης που εμπλέκεται (σ' αυτή τη φάση) στη δημιουργία ενός νέου φορέα της σοσιαλδημοκρατίας και γενικότερα στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.

Ριζοσπάστης