Αποκαλυπτικοί και κυνικοί

«Σημασία όμως δεν έχει να έχεις το καλό οικόπεδο, αλλά τι κάνεις με αυτό», σημειώνει ανάλυση της κυριακάτικης «Καθημερινής», όπου εξηγείται ότι «η Ελλάδα είναι χώρα πρώτης γραμμής για τη Δύση και ενδέχεται να παίξει ενεργά αυτό το ρόλο». Προστίθεται μάλιστα ότι «θα χρειαστούν ισχυρή πολιτική βούληση και συναίνεση για να παιχτεί αυτό το παιχνίδι», αλλά και πως «η ώρα των αποφάσεων μπορεί και να μην απέχει πολύ». Λίγο πιο πριν, στο άρθρο σημειωνόταν ότι η Τουρκία περνάει κρίση στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και ότι δεν είναι απίθανο να βρεθεί εκτός της βορειοατλαντικής συμμαχίας, ακόμα και σε ανταγωνιστικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Πράγμα το οποίο - σύμφωνα με την ανάλυση - ανοίγει «πεδίον δόξης λαμπρό» για την Ελλάδα, αξιοποιώντας τη συμμαχία της και με το Ισραήλ, να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή. Το ερώτημα που θέτει η εφημερίδα είναι αν η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αδράξει την ευκαιρία, υπονοώντας ότι μερίδα των στελεχών της διακατέχεται ακόμα από «ιδεολογικές» αγκυλώσεις, ενθαρρύνοντάς την έμμεσα να πράξει το «αυτονόητο» καθήκον της. Επισημαίνει πάντως ότι αυτό θα προκαλέσει κινδύνους (βλέπε «τρομοκρατία») ή νέους εχθρούς, για τα οποία η χώρα πρέπει να είναι προετοιμασμένη. Αλλά «τι να κάνουμε», φαίνεται να αναρωτιέται η εφημερίδα, σε μια αποκαλυπτική και κυνική ανάλυση για το μέγεθος της «σταθερότητας» που ...εγγυάται η συμμετοχή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και για το «αυτονόητο» τίμημα που πρέπει να πληρώσει ο λαός, προκειμένου να αναβαθμιστεί ο ρόλος της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.

Η «ευρωπαϊκή κανονικότητα»... 

 

Η κυριακάτικη «Αυγή», στο κύριο άρθρο της, αναλύει ως εξής την «ευρωπαϊκή κανονικότητα» στην αγορά εργασίας: «Στην Ευρώπη του Βορρά και του Νότου ο νομοθέτης προσπαθεί να φρενάρει την υπόγεια ανάμειξη εργασίας και ελεύθερου χρόνου (...) Βλέπετε, η προστασία του εργαζόμενου εξακολουθεί να είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ευρωπαϊκής κανονικότητας. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα, η μάχη δίνεται (...) για να ανατραπεί η πορεία προς τον εργασιακό Μεσαίωνα. Και οι Ευρωπαίοι εταίροι - με πολλές εξαιρέσεις, είναι αλήθεια - μαζί με πολλούς εν Ελλάδι "ευρωπαϊστές" παρακολουθούν αμέτοχοι το ΔΝΤ να παίζει το δικό του παιχνίδι σε βάρος των δικών τους αξιών». Το παράδειγμα που αναφέρει η «Αυγή», είναι ότι σε ορισμένες χώρες προωθείται νομοθεσία που απαγορεύει στους εργοδότες να στέλνουν e-mail στους εργαζόμενους στον ελεύθερο χρόνο τους! Ο στόχος του άρθρου είναι προφανής: Να εξωραΐσει την ΕΕ, να πείσει ότι υπάρχουν δυνάμεις που δίνουν μάχη για τα συμφέροντα των εργαζομένων και ότι με τον πολλαπλασιασμό και τη συνεργασία αυτών των δυνάμεων, η ΕΕ μπορεί να αποκαταστήσει την «κανονικότητα».

... είναι καπιταλιστική βαρβαρότητα

 

Για ποιον ελεύθερο χρόνο μιλάει όμως η «Αυγή»; Στην Ελλάδα, στην ΕΕ και παγκόσμια, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης τείνουν να υπερισχύσουν της πλήρους εργασίας, με αποτέλεσμα η υποαπασχόληση και η υπεραπασχόληση να έχουν κάνει λάστιχο τη ζωή των εργαζομένων. Εξαναγκάζονται να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις, όπως αυτές στις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα, όπου το είδος, ο τόπος και το ωράριο εργασίας αλλάζουν κατά το δοκούν από τους εργοδότες. Ταυτόχρονα, η ΕΕ διαμορφώνει και εκδίδει οδηγίες, όπως αυτή για τον «ανενεργό» και τον «ενεργό» χρόνο εργασίας, που επιτρέπει στους εργοδότες να έχουν τους εργαζόμενους σε αναμονή εκτός ή εντός χώρου εργασίας χωρίς να τους πληρώνουν. Που τους δίνει επίσης τη δυνατότητα να απασχολούν τους εργαζόμενους όσες ώρες θέλουν, αρκεί ανάμεσα σε δύο περιόδους εργασίας να μεσολαβούν 11 ώρες ανάπαυσης. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουν κάθε μέρα εκατομμύρια εργατοϋπάλληλοι στην ΕΕ. Και αυτή η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η μοναδική «ευρωπαϊκή κανονικότητα», όσο κι αν προσπαθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή» να την κουκουλώσουν και να τη σερβίρουν καμουφλαρισμένη στους εργαζόμενους.

Με τους καλύτερους οιωνούς

 

Νέα συνδικαλιστική παράταξη προτίθεται να δημιουργήσει ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στην Alpha Bank, Τ. Γκιάτης, σύμφωνα με δηλώσεις του σε κυριακάτικη εφημερίδα. Σε ερώτηση για τις θέσεις της νέας παράταξης, ο Τ. Γκιάτης ξεχωρίζει το ζήτημα των απεργιών. Σύμφωνα με την εφημερίδα, «ο πρόεδρος των εργαζομένων στην Alpha Bank δεν διστάζει να ταχθεί υπέρ συγκεκριμένων αλλαγών στον συνδικαλιστικό νόμο, όπως για παράδειγμα ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις για τη διενέργεια απεργιών». Πραγματικά ...αδίστακτος ο συνδικαλιστής στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την απεργία. Βλέπετε, οι αλλαγές που μεθοδεύουν εργοδοσία, κυβέρνηση και κουαρτέτο σε ό,τι αφορά τον συνδικαλιστικό νόμο, χρειάζονται και τους κατάλληλους «λαγούς». Τους οποίους διαλέγουν από τους υπάρχοντες του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού ή ξεχωρίζοντας ορισμένους άλλους για αναβάθμιση στον «στίβο» της παραπέρα υπονόμευσης των εργατικών δικαιωμάτων. Από αυτήν την άποψη, ο πρόεδρος του συλλόγου της Alpha Bank μπορεί να ξεκινά το εγχείρημά του με τους καλύτερους οιωνούς και τη μεγαλύτερη ενθάρρυνση. Οχι βέβαια από την πλευρά των εργαζομένων και των πραγματικών τους συμφερόντων, αλλά από εκείνη της εργοδοσίας και των κομμάτων της.

Ριζοσπάστης