«Ακραίες απόψεις... »

Την ώρα που η κυβέρνηση «κλειδώνει» τη συμφωνία με το κουαρτέτο για τις νέες περικοπές στις συντάξεις, με διαρροές της εμφανίζεται να ανεβαίνει τάχα στα κάγκελα για την προχτεσινή ομιλία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ), Γ. Στουρνάρα, για το Ασφαλιστικό. Τι είπε ο διοικητής της ΤτΕ; Επανέλαβε το γνωστό αντιλαϊκό τροπάρι που αναμασούν όλα τα αστικά επιτελεία, ειδικά όταν επίκειται νέο τσεκούρι στις συντάξεις, περί «δαπανηρού» ασφαλιστικού συστήματος και «γενναιόδωρων συνταξιοδοτικών παροχών», στις οποίες θα πρέπει να γίνουν οι «αναγκαίες προσαρμογές», ενώ υποστήριξε επίσης τον «αυξημένο ρόλο» που θα πρέπει να έχει η ιδιωτική Ασφάλιση. «Οι απόψεις αυτές είναι πιο ακραίες ακόμα και από αυτές των υπερασπιστών του πιο σκληρού αμερικανικού φιλελευθερισμού», έσπευσε να σχολιάσει η κυβέρνηση, η οποία, αφού ψήφισε πέρσι το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό, έρχεται τώρα να κόψει άλλο 1,8 δισ. ευρώ από τους συνταξιούχους! Η ίδια κυβέρνηση που με τους αντιασφαλιστικούς της νόμους στρώνει το έδαφος για την υλοποίηση των αντιλαϊκών αποφάσεων της ΕΕ για επέκταση των επαγγελματικών ταμείων και της ιδιωτικής Ασφάλισης! Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και... τα δυο μαζί χτυπούν το λαό, ακριβώς γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου! Είτε με τη γνωστή θεωρία περί «δαπανηρού ασφαλιστικού συστήματος», είτε με την εξίσου γνωστή απάτη της κυβέρνησης ότι «δεν το θέλουμε που πετσοκόβουμε τις συντάξεις, αναγκαζόμαστε να το κάνουμε γιατί είναι αρνητικός ο συσχετισμός στην ΕΕ», η λυπητερή πέφτει στις πλάτες των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων.

Λαϊκές «ανάγκες», καπιταλιστικές «επιθυμίες»

 

Εκτός από το Ασφαλιστικό, όμως, ο Γ. Στουρνάρας αναφέρθηκε στο ίδιο συνέδριο και στην Υγεία. Να τι είπε για τις «αναγκαίες προσαρμογές» που μένουν ακόμα να γίνουν και σ' αυτόν τον τομέα: «Πιστεύω ότι οι Ελληνες πολίτες θα ωφεληθούν από την εισαγωγή ενός εθνικού δημόσιου καθολικού συστήματος Υγείας που να καλύπτει τις "ανάγκες" του πληθυσμού και να αφήνει τη χρηματοδότηση και την κάλυψη των "επιθυμιών" του πληθυσμού σε μια επαρκώς ρυθμιζόμενη αγορά ιδιωτικής Ασφάλισης - Υγείας. Αν επιτύχουμε συναίνεση κατ' αρχήν εννοιολογικά πάνω σε ένα τέτοιο σύστημα Υγείας δύο βαθμίδων, το επόμενο βήμα θα είναι να συμφωνήσουμε σχετικά με τη διαφοροποίηση μεταξύ "αναγκών" και "επιθυμιών"». Τι μας λέει; Οτι οι αντιασφαλιστικές και άλλες ανατροπές, για να θωρακιστεί η «ανταγωνιστικότητα» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, πρέπει να συνοδευτούν και από την ανάλογη ιδεολογική επίθεση στην εργατική τάξη, που πρέπει να μάθει να στριμώχνει τις «ανάγκες» της στον στενό κορσέ της καπιταλιστικής κερδοφορίας και των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας και να θεωρεί «πολυτέλειες» και «επιθυμίες» όλα τα υπόλοιπα, τα οποία όποιος θα έχει, θα πληρώνει. Αλλη μια επιβεβαίωση, δηλαδή, ότι για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν αρκεί ένας αγώνας «οπισθοφυλακών» απέναντι στην επίθεση που κλιμακώνεται, αλλά αντίθετα στον αγώνα αυτόν πρέπει να βάλει στο στόχαστρο την «καρδιά» του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που όσο υπάρχει, θα μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών, που σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν.

Αστική μπακαλική

 

Αν καθυστερούσαμε να κλείσουμε την «αξιολόγηση» και δεν διαπραγματευόμασταν, λέει η κυβέρνηση, ο λογαριασμός των μέτρων θα ήταν 4,5 δισ. ευρώ, όπως ζητούσε το ΔΝΤ από τον περασμένο Σεπτέμβρη, ενώ τώρα διαμορφώνονται στα 3,6 δισ. ευρώ, και μάλιστα με αντισταθμιστικά. Αν κλείνατε έγκαιρα την «αξιολόγηση», η οικονομία θα είχε πάρει μπροστά και δεν θα κατέγραφε χασούρα 1,7 δισ. ευρώ από την αναθεώρηση των προβλέψεων για τους ρυθμούς ανάπτυξης, απαντάει η ΝΔ. Πετάνε νούμερα στον αέρα, για να δείξουν ποιος ξέρει καλύτερα την μπακαλική της αστικής τάξης. Ποιος, δηλαδή, μπορεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να διαχειριστεί τις υποθέσεις της, αφού και στη μια και στην άλλη περίπτωση, η ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και η ψήφιση των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων θεωρείται δεδομένη και για τους δυο. Από εκεί και πέρα, ο καβγάς γίνεται για το λίγο παραπάνω και το λίγο παρακάτω της ζημιάς ή του κέρδους, όχι για το λαό, αλλά για το κεφάλαιο. Τα συμφέροντα του λαού καμιά σχέση δεν έχουν με τις προσθαφαιρέσεις της κυβέρνησης, της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων, που θέλουν να τον εγκλωβίσουν στη λογική του «μικρότερου κακού», για να περνούν ανεμπόδιστα τα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ μεγαλώνει κι άλλο η απόσταση ανάμεσα στη μίζερη ζωή για την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους.

Κήρυκας «κοινωνικής συνεργασίας»

 

«Νιώθουμε μία ισχυρή αίσθηση ευθύνης στο να διασφαλίσουμε ότι οι εργασιακές διαστάσεις της κρίσης θα απαντηθούν σωστά», δήλωσε την Παρασκευή ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, Γκ. Ράιντερ, κατά τη συνάντησή του με τον Αλ. Τσίπρα, αναφερόμενος στην απασχόληση, τους μισθούς και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τη σημασία των εργασιακών σχέσεων και του «κοινωνικού διαλόγου» στην Ελλάδα. «Αυτές», υποστήριξε, «είναι αξίες που νομίζω ότι όχι μόνο η ILO υποστηρίζει, αλλά και η Ευρώπη», προσθέτοντας ότι η «καρδιά» του ευρωπαϊκού εγχειρήματος είναι αυτή η αίσθηση της «κοινωνικής συνεργασίας»... Εκ του αποτελέσματος, συμπεραίνει κανείς ότι το μόνο στο οποίο η ΔΟΕ αναζητά σωστή απάντηση, είναι στο πώς θα διαποτίσει το σώμα της εργατικής τάξης το δηλητήριο της «κοινωνικής συνεργασίας», ώστε να δέχεται αδιαμαρτύρητα τα «χαστούκια» και γιατί όχι (;) αναφωνώντας «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Γιατί σε όλα τα υπόλοιπα που αφορούν στην απασχόληση, τους μισθούς, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις εργασιακές σχέσεις γενικά, δεν την είδαμε να πολυσκοτίζεται, όταν τα πλήγματα διαδέχονταν το ένα το άλλο και τα δικαιώματα των εργαζομένων αλώνονταν χάριν της ανάκαμψης του κεφαλαίου, όχι μόνο στην Ελλάδα. Απεναντίας, υπήρξε αρωγός στην προσπάθεια των μονοπωλίων να αλώσουν ορισμένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα που αποσπάστηκαν με αιματηρούς αγώνες της παγκόσμιας εργατικής τάξης, όπως αυτό της απεργίας, η αμφισβήτηση του οποίου αποτυπώνεται στο εσωτερικό της ΔΟΕ για την ερμηνεία των σχετικών συνθηκών που το κατοχυρώνουν παγκόσμια.

Ριζοσπάστης