Δεν είναι για τη «μαρίδα»...

Μετά «βαΐων και κλάδων» παρουσίασε η κυβερνητική προπαγάνδα την έναρξη λειτουργίας της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του «εξωδικαστικού μηχανισμού» για τη ρύθμιση των οφειλών επιχειρήσεων, ούτε λίγο ούτε πολύ υπονοώντας πως θα δώσει «ανάσα» στους χιλιάδες υπερχρεωμένους αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες. Βέβαια η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη: Ο μηχανισμός όχι μόνο δεν αφορά τη «μαρίδα», η οποία θα συνεχίσει να είναι «πνιγμένη» στα χρέη, αλλά αντίθετα, βάζοντας «πλάτη» στο σταθερό στόχο του κεφαλαίου για «ξεκαθάρισμα» των υπερχρεωμένων μεγάλων επιχειρήσεων, την απελευθέρωση κεφαλαίων από όσες επιχειρήσεις χαρακτηριστούν «μη βιώσιμες» προς άλλες, «υγιείς», με σταθερή την κατεύθυνση συγκέντρωσης της επιχειρηματικής «πίτας» και των κερδών, έρχεται να διευκολύνει την «εφόρμηση» στα νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Εφόρμηση που, όπως δείχνει και σειρά άλλων μέτρων που προωθεί παράλληλα η κυβέρνηση, προϋποθέτει και το τσάκισμα των αυτοαπασχολούμενων στους αντίστοιχους κλάδους. Καμία λοιπόν αυταπάτη δεν πρέπει να έχουν αυτοαπασχολούμενοι και επαγγελματίες, αντίθετα πρέπει να δυναμώσουν τον αγώνα τους, σε συμμαχία με την εργατική τάξη, ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Το πολιτικό συμπέρασμα

 

Το δεύτερο σκέλος της τροπολογίας του ΚΚΕ, που απέρριψε η κυβέρνηση, διεύρυνε τον αριθμό όσων ευθύνονται για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων, περιλαμβάνοντας επιπλέον τα μέλη του ΔΣ ή τον βασικό/κύριο μέτοχο ανώνυμης εταιρείας.

Η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, προκειμένου να δικαιολογήσει τη στάση της κυβέρνησης, είπε: «Λέμε ότι αυτό το κομμάτι χρήζει περαιτέρω επεξεργασίας, διότι καταρχήν νομικά δεν υπάρχει πρωτογενώς, αυτή τη στιγμή, σε όλους τους μετόχους ή σε όλα τα μέλη Διοικητικών Συμβουλίων η υποχρέωση καταβολής μισθού. Αρα, εφόσον δεν έχει ιδρυθεί η πρωτογενής ευθύνη της καταβολής, πώς μπορούμε να ιδρύσουμε την ποινική ευθύνη; Χρειάζεται περαιτέρω επεξεργασία νομική. Τίποτα άλλο δε συντρέχει και ούτε από αυτό πρέπει να συνάγετε συμπεράσματα πολιτικά, ότι εμείς καλλιεργούμε φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας».

Αφήνουμε στην άκρη ότι η υπουργός ξεχωρίζει τους νόμους από την πολιτική, σαν να είναι εντελώς ουδέτεροι. Θέτουμε μόνο το ερώτημα: Είναι ή δεν είναι σαφής ταξική πολιτική επιλογή υπέρ του κεφαλαίου ότι σχεδόν 100 χρόνια μετά τον πρώτο νόμο για το ζήτημα της «βλαπτικής μεταβολής», καμία από τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις του κεφαλαίου δεν έχει ιδρύσει την «πρωτογενή ευθύνη» για τους βασικούς μετόχους και τα μέλη των ΔΣ των ανώνυμων εταιρειών;

Επομένως, όχι μόνο δικαιούμαστε αλλά και πρέπει να βγάζουμε πολιτικά συμπεράσματα, ότι οι κυβερνήσεις στον καπιταλισμό, ίσως με διαφορετικούς ρυθμούς ή τρόπους, στηρίζουν και θρέφουν την εργοδοτική ασυδοσία. Και αν κάπου-κάπου τη φρενάρουν, είναι για να προστατέψουν το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, όταν κρίνουν ότι κινδυνεύει από τις αντιδράσεις που γεννά.

Περισσότερη φτώχεια

 

Η Alpha Bank στην εβδομαδιαία ανάλυσή της υποδεικνύει στην κυβέρνηση να συνεχίσει με αποφασιστικότητα, χωρίς καθυστερήσεις, την υλοποίηση των «μεταρρυθμίσεων» που έχει ανάγκη η καπιταλιστική οικονομία για να εισέλθει σε τροχιά ανάπτυξης. Η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής είναι κατά την τράπεζα απαραίτητη, καθώς «θα διευκολύνει σημαντικά τη θέση της χώρας στις συζητήσεις για τον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους (...) από το ύψος και τη φύση της ελάφρυνσης αυτής θα εξαρτηθεί κατά πόσο η χώρα θα είναι εις θέση να προσαρμόσει σε χαμηλότερα και πιο εφικτά επίπεδα το μέγεθος των στόχων που έχουν τεθεί για τα πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια».

Εξηγεί ότι το «χαμήλωμα» των πρωτογενών πλεονασμάτων και η συνακόλουθη δημιουργία δημοσιονομικού χώρου μέσω της προσαρμογής τους «είναι απαραίτητη για τη χώρα» γιατί «έχει υψηλά επίπεδα ανεργίας και αύξηση του ποσοστού φτώχειας, και άρα ανάγκη για υψηλές κοινωνικές μεταβιβάσεις και επιδόματα ανεργίας. Επιπλέον, η γήρανση του πληθυσμού οδηγεί σε μείωση του αριθμού των φορολογουμένων ως ποσοστό στο συνολικό πληθυσμό, ενώ παράλληλα οδηγεί σε αυξημένες δαπάνες Υγείας και περίθαλψης. Οι εξελίξεις αυτές αποδυναμώνουν τη δυνατότητά της να δημιουργεί υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα δίχως να βλάπτει ουσιαστικά την οικονομική μεγέθυνση».

Τι λέει δηλαδή; Οτι «παράχθηκε» πολλή ανεργία και φτώχεια και ότι η αντιμετώπισή τους στερεί πολύτιμους για την ανάκαμψη του κεφαλαίου πόρους, που πρέπει να αντικατασταθούν. Πώς; Κλιμακώνοντας την πολιτική που παράγει φτώχεια και ανεργία, ώστε να ενισχυθεί η θέση της χώρας στη διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση του χρέους και να αποσπάσει κάποια ευνοϊκή ρύθμιση! Οι αντιφάσεις και ο κυνισμός του συστήματος σε όλο τους το «μεγαλείο»...

Ριζοσπάστης