Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν είναι βέβαια
ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που προσπαθεί να καμουφλάρει την ταξική
πολιτική της υπέρ του κεφαλαίου, όπως και τον πυρήνα της αντιλαϊκής
πολιτικής, με διάφορες φανφάρες περί «πάταξης της φοροδιαφυγής και της
φοροαποφυγής». Αντίστοιχα επιχειρήματα έχουν χρησιμοποιήσει διαχρονικά
όλες οι αστικές κυβερνήσεις, στρώνοντας κάθε φορά το έδαφος για ένα νέο
κύμα φοροληστείας σε βάρος του λαού, όπως και συνολικά για τη γενίκευση
της αντιλαϊκής πολιτικής, στο όνομα μάλιστα της «κάθαρσης» και της «νέας
αρχής» για την επίτευξη των κάθε φορά «εθνικών» στόχων του κεφαλαίου.
Βέβαια, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα, η σημερινή κυβέρνηση έχει πάει το... άθλημα σε άλλα επίπεδα, παρουσιάζοντας τη φοροδιαφυγή ως το αίτιο της καπιταλιστικής κρίσης και των άλλων αδιεξόδων του σάπιου συστήματος που υπηρετεί, ως κάποιο «ξένο» χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, από το οποίο η ίδια θα τον απαλλάξει, επαναφέροντάς τον στον «ίσιο δρόμο». Για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έλεγε σε συνέντευξή του την Κυριακή στην «Αυγή» ότι η φοροδιαφυγή «είναι μη ανεκτή και συμβατή με το νέο κοινωνικό υπόδειγμα που πρέπει να διαμορφώσουμε, προκειμένου να τερματίσουμε το καθεστώς της χρεοκοπίας και της διεθνούς επιτροπείας».
Η απάτη βέβαια βγάζει μάτι. Γιατί τα λόγια
και οι μεγάλες δηλώσεις προσκρούουν στην ίδια την πραγματικότητα της
αντιλαϊκής πολιτικής που βιώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και που
αποκαλύπτει το πραγματικό «ταξικό πρόσημο» και της φορολογικής πολιτικής
της.
Χαρακτηριστικά για παράδειγμα είναι τα όσα συναντά κανείς λίγες γραμμές παρακάτω, στην ίδια συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη, όπου διαβάζουμε για τα ματωμένα πλεονάσματα πως «το ότι είχαμε πλεόνασμα χωρίς ύφεση σημαίνει ότι στο πλεόνασμα αυτό συνέβαλε η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, η βελτίωση της εισπραξιμότητας των φόρων». Η κυβέρνηση πανηγυρίζει δηλαδή προκλητικά για το ότι «έγδαρε» ακόμα περισσότερους από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ενώ για να μην ξεχνιόμαστε, πλάι σε όλα τα υπόλοιπα αντεργατικά μέτρα στα πλαίσια της δεύτερης «αξιολόγησης» έχει συμφωνήσει για νέο τσεκούρι στο αφορολόγητο, σε επίπεδα κάτω από τα 6.000 ευρώ από το 2020, με τη δέσμευση μάλιστα ότι το μέτρο μπορεί να έρθει ακόμα νωρίτερα αν δεν πιάνονται έως τότε οι αντιλαϊκοί στόχοι.
Τι γίνεται όμως στην άλλη πλευρά της «εξίσωσης»,
σε αυτή του κεφαλαίου; Η κυβέρνηση όχι μόνο «ακούει» τις συνεχείς
«προτροπές» των επιχειρηματικών ομίλων για περαιτέρω μείωση των
φορολογικών τους βαρών, αλλά σπεύδει να τις υλοποιήσει, αξιοποιώντας
κάθε μέσο ώστε να ξεπεράσει και τους όποιους περιορισμούς της «στενής
δημοσιονομικής πολιτικής» που επιβάλλουν οι συμφωνίες με τους δανειστές.
Ταυτόχρονα βέβαια αξιοποιεί το «εργαλείο» αυτό και για την αναδιανομή
και τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής «πίτας» σε μια σειρά από κλάδους
και πεδία που ιεραρχούνται για την ανάκαμψη της εγχώριας καπιταλιστικής
οικονομίας.
Χαρακτηριστικό είναι για παράδειγμα ότι στις αμέσως επόμενες σελίδες της «Αυγής», δίπλα στη συνέντευξη Δραγασάκη, βρίσκει κανείς πανηγύρια για το ότι με το νέο αναπτυξιακό νόμο, η πλειονότητα των προτάσεων που κατατέθηκαν αφορά τη φοροαπαλλαγή των επενδύσεων κατά 100% (!), ενώ και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής επισημαίνει σε συνέντευξή του ότι με το νέο νόμο για τα κανάλια «προχωρούμε στη μείωση των φόρων για τις αδειοδοτημένες τηλεοπτικές επιχειρήσεις, υπό τον όρο ότι δεσμεύονται να στηρίξουν οικονομικά τα ασφαλιστικά ταμεία».
Τα στοιχεία αυτά έρχονται να προστεθούν στις ήδη προκλητικές φοροαπαλλαγές που απολαμβάνει το κεφάλαιο και μπαίνουν πλάι σε όλα τα υπόλοιπα, όπως τις πάνω από 50 φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές και την «εθελοντική» φορολόγησή τους - χαρτζιλίκι που ανανέωσε πρόσφατα η κυβέρνηση, την κατάργηση των φορολογικών επιβαρύνσεων από τη διαδικασία αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων που προβλέπεται δίπλα στα υπόλοιπα κίνητρα του λεγόμενου «εξωδικαστικού μηχανισμού», τις «διευκολύνσεις» σε άλλα τμήματα του κεφαλαίου, όπως π.χ. την «ευνοϊκή» φορολόγηση των τουριστικών ομίλων, τις πρόσφατες αποφάσεις για άμεση επιστροφή ΦΠΑ στους μεγαλοεξαγωγείς, το ειδικό φορολογικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στη λεγόμενη «Ελεύθερη Ζώνη» του ΟΛΠ, τις «σκέψεις» που καταγράφουν οι κυριακάτικες εφημερίδες για μείωση της φορολογίας στο 20% για τα καζίνο κ.ο.κ.
Και βέβαια, σε όλα αυτά μπορεί να προσθέσει κανείς και τις δεσμεύσεις του Αλ. Τσίπρα στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όπου ανακοίνωσε καταρχήν την επικείμενη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις στο 26% από το 29% που είναι σήμερα, ενώ επιπλέον υποσχέθηκε ακόμη 5 δισ. μέσω διαφόρων τύπων παροχών μέχρι το 2021, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για «αναπτυξιακούς σκοπούς, όπως η περαιτέρω μείωση των φορολογικών βαρών».
Αν μη τι άλλο, τα παραπάνω είναι ενδεικτικά
του τι βαφτίζει και σε αυτό το πεδίο ως «φιλολαϊκή πολιτική» η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Τη γνωστή συνταγή που ματώνει το λαό στο
διηνεκές, ώστε να εξασφαλίζονται «ζεστό» χρήμα και νομιμότατες
φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, προκειμένου να «τρέξουν» μια σειρά από
στόχοι της αστικής τάξης, όπως η προσέλκυση κεφαλαίων στην εγχώρια
καπιταλιστική οικονομία. Αυτό είναι το «νέο» και το «ταξικό πρόσημο» της
πολιτικής της και στο Φορολογικό. Και δεν θα μπορούσε να είναι και
διαφορετικά, αφού σε αντίθεση με το κυβερνητικό αφήγημα, τα «φορολογικά
εργαλεία» υπηρετούν τη γενικότερη ταξική της πολιτική υπέρ του
κεφαλαίου.
Βέβαια, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα, η σημερινή κυβέρνηση έχει πάει το... άθλημα σε άλλα επίπεδα, παρουσιάζοντας τη φοροδιαφυγή ως το αίτιο της καπιταλιστικής κρίσης και των άλλων αδιεξόδων του σάπιου συστήματος που υπηρετεί, ως κάποιο «ξένο» χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, από το οποίο η ίδια θα τον απαλλάξει, επαναφέροντάς τον στον «ίσιο δρόμο». Για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έλεγε σε συνέντευξή του την Κυριακή στην «Αυγή» ότι η φοροδιαφυγή «είναι μη ανεκτή και συμβατή με το νέο κοινωνικό υπόδειγμα που πρέπει να διαμορφώσουμε, προκειμένου να τερματίσουμε το καθεστώς της χρεοκοπίας και της διεθνούς επιτροπείας».
***
Χαρακτηριστικά για παράδειγμα είναι τα όσα συναντά κανείς λίγες γραμμές παρακάτω, στην ίδια συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη, όπου διαβάζουμε για τα ματωμένα πλεονάσματα πως «το ότι είχαμε πλεόνασμα χωρίς ύφεση σημαίνει ότι στο πλεόνασμα αυτό συνέβαλε η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, η βελτίωση της εισπραξιμότητας των φόρων». Η κυβέρνηση πανηγυρίζει δηλαδή προκλητικά για το ότι «έγδαρε» ακόμα περισσότερους από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ενώ για να μην ξεχνιόμαστε, πλάι σε όλα τα υπόλοιπα αντεργατικά μέτρα στα πλαίσια της δεύτερης «αξιολόγησης» έχει συμφωνήσει για νέο τσεκούρι στο αφορολόγητο, σε επίπεδα κάτω από τα 6.000 ευρώ από το 2020, με τη δέσμευση μάλιστα ότι το μέτρο μπορεί να έρθει ακόμα νωρίτερα αν δεν πιάνονται έως τότε οι αντιλαϊκοί στόχοι.
***
Χαρακτηριστικό είναι για παράδειγμα ότι στις αμέσως επόμενες σελίδες της «Αυγής», δίπλα στη συνέντευξη Δραγασάκη, βρίσκει κανείς πανηγύρια για το ότι με το νέο αναπτυξιακό νόμο, η πλειονότητα των προτάσεων που κατατέθηκαν αφορά τη φοροαπαλλαγή των επενδύσεων κατά 100% (!), ενώ και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής επισημαίνει σε συνέντευξή του ότι με το νέο νόμο για τα κανάλια «προχωρούμε στη μείωση των φόρων για τις αδειοδοτημένες τηλεοπτικές επιχειρήσεις, υπό τον όρο ότι δεσμεύονται να στηρίξουν οικονομικά τα ασφαλιστικά ταμεία».
Τα στοιχεία αυτά έρχονται να προστεθούν στις ήδη προκλητικές φοροαπαλλαγές που απολαμβάνει το κεφάλαιο και μπαίνουν πλάι σε όλα τα υπόλοιπα, όπως τις πάνω από 50 φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές και την «εθελοντική» φορολόγησή τους - χαρτζιλίκι που ανανέωσε πρόσφατα η κυβέρνηση, την κατάργηση των φορολογικών επιβαρύνσεων από τη διαδικασία αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων που προβλέπεται δίπλα στα υπόλοιπα κίνητρα του λεγόμενου «εξωδικαστικού μηχανισμού», τις «διευκολύνσεις» σε άλλα τμήματα του κεφαλαίου, όπως π.χ. την «ευνοϊκή» φορολόγηση των τουριστικών ομίλων, τις πρόσφατες αποφάσεις για άμεση επιστροφή ΦΠΑ στους μεγαλοεξαγωγείς, το ειδικό φορολογικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στη λεγόμενη «Ελεύθερη Ζώνη» του ΟΛΠ, τις «σκέψεις» που καταγράφουν οι κυριακάτικες εφημερίδες για μείωση της φορολογίας στο 20% για τα καζίνο κ.ο.κ.
Και βέβαια, σε όλα αυτά μπορεί να προσθέσει κανείς και τις δεσμεύσεις του Αλ. Τσίπρα στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όπου ανακοίνωσε καταρχήν την επικείμενη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις στο 26% από το 29% που είναι σήμερα, ενώ επιπλέον υποσχέθηκε ακόμη 5 δισ. μέσω διαφόρων τύπων παροχών μέχρι το 2021, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για «αναπτυξιακούς σκοπούς, όπως η περαιτέρω μείωση των φορολογικών βαρών».
***
Τ. Γαλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου