Κορωνίδα

Μόλις ανακοινώθηκε από τον Ντ. Τραμπ ότι η Ελλάδα θα δαπανήσει 2,4 δισ. ευρώ για να εκσυγχρονίσει τα «F16», ξεκίνησαν (σαν έτοιμες από καιρό...) οι αναλύσεις από «διεθνολόγους», καθηγητές, δημοσιογράφους και άλλους «τεχνοκράτες». «Crash tests» και συγκρίσεις με τα «F-35», που ετοιμάζεται να πάρει η Τουρκία είναι μερικά από τα σχετικά αφιερώματα. Συζητήσεις και βαθμολογίες για τα οπλικά τους συστήματα, τα ραντάρ, τις τεχνολογίες απόκρυψης κ.λπ. Από την άλλη, κάποιοι έβγαλαν ακόμα και κομπιουτεράκια: Μήπως με τα 2,4 δισ. το κράτος να αγόραζε μερικά «F-35», αντί να εκσυγχρονίσει τα υπάρχοντα «F-16»; Και πόσα θα ήταν αυτά, τι συμφέρει καλύτερα; Βέβαια, στη συζήτηση αυτή παρεμβαίνει κάθε καρυδιάς καρύδι, παίρνοντας υπόψη τον μεγάλο ανταγωνισμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στις πολεμικές βιομηχανίες ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, που θέλουν να προωθήσουν την πραμάτεια τους. Παρεμβαίνουν επίσης γνωστοί και άγνωστοι εθνικιστές, που αναλύουν τον «τούρκικο κίνδυνο» και επιχειρηματολογούν για το «αξιόμαχο» των ελληνικών δυνάμεων. Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο: Κορωνίδα αυτής της συζήτησης είναι η «ανάγκη» για μεγαλύτερη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σχεδιασμούς, η τήρηση των «υποχρεώσεων» προς το ΝΑΤΟ, τα εξοπλιστικά πάρε - δώσε με τους «συμμάχους», για να διασφαλιστεί τάχα η χώρα από τους κινδύνους που την περιβάλλουν. Μόνο που αυτή ακριβώς η εμπλοκή είναι που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους... Αλλωστε, όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ ιεραρχεί ψηλά τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών «F-16», πρώτα απ' όλα για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Βγήκαν μαχαίρια

 

Μιας κι ο λόγος για τα «F-16», ας δούμε μια ακόμα πλευρά: Σχολιάζοντας τη συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, αξιωματούχοι της ΕΕ σημείωναν χαρακτηριστικά ότι «οι πρωτοβουλίες των ελληνικών αρχών θα πρέπει να είναι συμβατές με τους στόχους του προγράμματος στήριξης και να τηρούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του μνημονίου, συμπεριλαμβανομένης της μεσοπρόθεσμης δημοσιονομικής στρατηγικής». Συμπλήρωναν μάλιστα με νόημα ότι «τα θεσμικά όργανα θα προβούν στις απαραίτητες εκτιμήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης των αμυντικών δαπανών». Στην πραγματικότητα, αυτό που ανησυχεί την ΕΕ είναι να μην χάσουν ισχυρά μονοπώλια στρατιωτικών εξοπλισμών (κυρίως της Γαλλίας και της Γερμανίας) στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ. Και προκειμένου να μη γίνει αυτό, ανασύρουν τα μνημόνια και τη δημοσιονομική προσαρμογή για να υπενθυμίσουν στην ελληνική κυβέρνηση ότι δεν «παίζουν» μόνες τους οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό. Αλλωστε και οι προτάσεις της ΕΕ για Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας, εκεί αποσκοπούν. Στο να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και να «περιορίζεται» ο χώρος σε ανταγωνιστές. Τα μαχαίρια επομένως έχουν βγει από τα θηκάρια και ο λαός χρειάζεται να βρίσκεται σε εγρήγορση.

Ιδεοληψίες

 

Η αλήθεια είναι ότι έχει τις δυσκολίες της η προσπάθεια που κάνουν οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες να δώσουν κάλυψη στο «ξέπλυμα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού από τον Τσίπρα. Ορισμένων, όμως, η προσπάθεια είναι πραγματικά φιλότιμη. Για παράδειγμα, γράφει η «Εφημερίδα των Συντακτών» στο κύριο άρθρο της σαββατοκυριακάτικης έκδοσης: «Η Αριστερά, από τη φύση της αντίθετη σε κάθε επεκτατική πολιτική, δεν κινδυνεύει να χάσει τα αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά της από οποιοδήποτε ταξίδι του πρωθυπουργού στο εξωτερικό. Ο μόνος κίνδυνος που διατρέχει είναι να μη δίνει σ' αυτά τα χαρακτηριστικά σύγχρονο και ουσιαστικό περιεχόμενο, να αρκείται σε συνθήματα και γενικότητες, να μην εκτιμά σωστά τις περιστάσεις (...) Σε κάθε περίπτωση, η εξωτερική πολιτική είναι μια ρεαλιστική υπόθεση, από την οποία σίγουρα θα βγεις χαμένος - ιδιαίτερα αν είσαι ο λιγότερο δυνατός - αν επιχειρήσεις να την ασκήσεις με ιδεοληψίες». Αφού λοιπόν η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ έχει τις καλύτερες προθέσεις, δικαιούται να «λιβανίζει» τον Τραμπ και την ιμπεριαλιστική πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης μέσα κι έξω από τη χώρα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στο πρόσωπο του Τραμπ να «ξεπλένει» συνολικά το σάπιο σύστημα των πολέμων, της προσφυγιάς, της φτώχειας. Αλλωστε, αυτό είναι το ...σύγχρονο περιεχόμενο του - κατά ΣΥΡΙΖΑ - «αντι-ιμπεριαλισμού». Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, είναι τουλάχιστον ιδεοληπτικός... Με τις υγείες τους.

Κολαούζοι

 

Εναν σύντομο διάλογο με τον επικεφαλής των Εργατικών στη Βρετανία σοσιαλδημοκράτη Τζέρεμι Κόρμπιν είχε στις Βρυξέλλες ο Αλέξης Τσίπρας, στο περιθώριο της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, πριν από τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. «Χαίρομαι που σε βλέπω. Είμαστε πολύ περήφανοι για όσα καταφέρατε», είπε ο Τσίπρας στον Κόρμπιν, που του ανταπάντησε: «Ακολουθούμε το παράδειγμά σας. Πιστεύω σύντομα θα το πετύχουμε». Η εξαπάτηση του λαού, με παραμύθια για φιλολαϊκή διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και «δίκαιη ανάπτυξη», είναι αυτό που τους ενώνει. Αλλωστε, ο επικεφαλής των Εργατικών στη Βρετανία, στις πρόσφατες έκτακτες εκλογές, συμμετείχε με εξαγγελίες αντίστοιχες με αυτές που περιέχονταν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που παρουσίασε ο Τσίπρας το 2015. Μάλλον γι' αυτό του είπε ότι «ακολουθούν το παράδειγμά του»... Σε κάθε περίπτωση, τα περί «προοδευτισμού» και «αριστεράς», απέναντι τάχα στο «σκότος» του «νεοφιλελευθερισμού» και της «δεξιάς», είναι χιλιοπαιγμένα έργα, απ' όλων των ειδών τους κολαούζους της αστικής τάξης.

Ριζοσπάστης