Αμεσα...

Παρά τα όσα λέγονται τις μέρες αυτές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δείχνει φοβερά «αντανακλαστικά» σε ό,τι αφορά τις λεγόμενες «φυσικές» και άλλες καταστροφές. Οχι βέβαια για να προστατεύσει τα λαϊκά στρώματα από τα εγκλήματα που προκαλεί το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, αφού και η ίδια το υπηρετεί. Αντίθετα, τα αντανακλαστικά της αφορούν το πώς - σαν έτοιμη από καιρό - αξιοποιεί τα εγκλήματα αυτά και πατάει πάνω τους, για να προωθήσει «αναδιαρθρώσεις» που ζητάει διακαώς το κεφάλαιο. Να προωθήσει δηλαδή παραπέρα την αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει με όλους τους τρόπους την εργατική τάξη και το λαό. Ενα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το ναυάγιο του «Αγία Ζώνη ΙΙ» τον περασμένο Σεπτέμβρη. Τι έκανε η κυβέρνηση; Αξιοποίησε το ναυάγιο, που γέμισε μαζούτ τον Σαρωνικό, για να προωθήσει νομοθεσία που καταργεί και τους όποιους ελέγχους έκανε το κράτος, περνώντας εξολοκλήρου την έκδοση πιστοποιητικών αξιοπλοΐας στους ιδιωτικούς νηογνώμονες. Μάλιστα, αναποδογυρίζοντας προκλητικά την πραγματικότητα, ισχυρίζεται ότι «το κράτος αναλαμβάνει τον έλεγχο των νηογνωμόνων» και ότι αυτό είναι που θα προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα, το περιβάλλον, την υγεία των λαϊκών στρωμάτων.

... αντανακλαστικά

 

Τώρα με τις πλημμύρες, η κυβέρνηση δείχνει μια ανάλογη «ετοιμότητα». Οχι βέβαια για τα αντιπλημμυρικά έργα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια, για τα οποία έχει βαριές ευθύνες και τα οποία θα συνεχίσουν να αποτελούν έργα «μη επιλέξιμα», με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Αντίθετα, αξιοποιώντας το νέο έγκλημα, η κυβέρνηση δρομολογεί αντιδραστικές αλλαγές στο χωροταξικό σχεδιασμό για την Αττική, μέσα από ένα συνολικότερο «master plan» που ανήγγειλε από τηλεοράσεως ο υπουργός Επικρατείας. Προκλητικά και εδώ αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα, λέγοντας ότι τάχα «θα μπει τάξη» στην αυθαιρεσία και άλλα παρόμοια. Κρύβοντας δηλαδή ότι τα χωροταξικά σχέδια που προωθεί η κυβέρνηση έχουν στο επίκεντρο τα σχέδια και τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, ειδικά σε ό,τι αφορά τη Δυτική Αττική, που έχει ρόλο κλειδί στην ανάδειξη της χώρας σε μεταφορικό κόμβο. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: Οτι το κυνήγι της κερδοφορίας των ομίλων και οι «στόχοι» των καπιταλιστών προκαλούν τη μία πίσω απ' την άλλη τις τραγωδίες για την εργατική τάξη, γιατί εξ ορισμού βλέπουν ως εμπόδιο τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.

Δευτέρα Παρουσία

 

«Μια στρατηγική που αντιμετωπίζει καθημερινά τα προβλήματα των εργαζομένων είναι καλύτερη από μια πολιτική που λέει "Τι να κάνουμε; Να πάμε σπίτι μας". Εμείς δεν θα πάμε σπίτι μας», είπε ο Ευ. Τσακαλώτος χτες στη Βουλή, απευθυνόμενος υποτίθεται προς το ΚΚΕ. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να λες στον πνιγμένο από τις λάσπες της αντιλαϊκής πολιτικής ότι θα τον σώσει το «κοινωνικό μέρισμα» και τα άλλα μέτρα διαχείρισης της φτώχειας, και μάλιστα στην πιο ακραία μορφή της. Αυτή είναι η στρατηγική της κυβέρνησης: Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι, όπως έκαναν άλλωστε και οι προηγούμενοι, μπουκώνοντας το κεφάλαιο με προνόμια και βυθίζοντας το λαό σε σχετική ή απόλυτη φτώχεια. Αλλα επειδή ο υπουργός υπονόησε ότι το ΚΚΕ δεν ασχολείται με τα καθημερινά προβλήματα του λαού και ότι λίγο - πολύ τα παραπέμπει όλα στη «Δευτέρα Παρουσία», του συνιστούμε να διαβάσει καλύτερα την «Αυγή», η οποία μια μέρα πριν, στο κύριο άρθρο της, έλεγε ότι η πηγή όλων των προβλημάτων των εργαζομένων είναι η «φοροδιαφυγή». Τους καλούσε μάλιστα να παλέψουν ώστε να παρθούν νομοθετικά μέτρα περιορισμού της φοροαποφυγής «ενιαία και καθολικά» σε όλες τις χώρες «του λεγόμενου "αναπτυγμένου κόσμου"»! Να περιμένουν δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα τη σωτηρία τους από την ...πάταξη της φοροαποφυγής του κεφαλαίου και μάλιστα συντονισμένα και σε παγκόσμια κλίμακα! Τέτοια πράγματα, όχι στη Δευτέρα Παρουσία, αλλά ούτε στην Τρίτη και στην Τέταρτη δεν πρόκειται να συμβούν...

Εμπνευση

 

Καλοί γνώστες του τραπεζικού συστήματος μιλάνε για μερικές ακόμα χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων το αμέσως επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του κλάδου. Μόνο που τώρα δεν θα προτιμηθεί η σχετικά «ακριβότερη» λύση της «εθελούσιας εξόδου», αλλά μια άλλη, «πρωτοποριακή» μέθοδος, κρίνοντας από τις προσδοκίες που τρέφουν οι τραπεζίτες. Σκοπεύουν συγκεκριμένα να ...ημι-απολύσουν το πλεονάζον προσωπικό, δίνοντάς του τη νόμιμη (και κουτσουρεμένη) αποζημίωση και μεταβιβάζοντας αυτούς τους εργαζόμενους σε τμήματα που θα κάνουν κατ' αποκοπή εργασία για τις τράπεζες, με άλλους, ακόμα χειρότερους όρους εργασίας και με τη «δέσμευση» να τους κρατήσουν σ' αυτή τη δουλειά για δύο τουλάχιστον χρόνια. Με τον τρόπο αυτό και με τον εκβιασμό της ανεργίας, οι τράπεζες επιδιώκουν ακόμα φτηνότερες απολύσεις, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν ένα σχετικά εμπειρότερο δυναμικό σε εγρήγορση, με μικρότερους μισθούς και χειρότερες συνθήκες δουλειάς. Κι αν αναρωτιέται κανείς ποιος τους δίνει την έμπνευση να σκαρφίζονται τέτοια τερατώδη πράγματα για να διασφαλίσουν και να επεκτείνουν την κερδοφορία τους, η απάντηση είναι μία: Η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που φιλοδωρούν τους τραπεζίτες και συνολικά το κεφάλαιο με νόμους οι οποίοι προάγουν την «ευελιξία» ακόμα και στις απολύσεις...

Ριζοσπάστης