Κίνδυνος - θάνατος για το λαό

Τα όσα ανέφεραν οι επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής την περασμένη Παρασκευή 8/12, κατά την παρουσίαση της κατάστασης σχετικά με το ναυάγιο του «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ», είναι παραπάνω από αποκαλυπτικά για το τι έχουν να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα από την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου και από τους μεγαλεπήβολους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν μιλάμε, βέβαια, μόνο για εκείνο που ο κόσμος έχει τούμπανο και η κυβέρνηση κρυφό καμάρι, ότι δηλαδή η επιφάνεια της θάλασσας του Σαρωνικού μπορεί να φαίνεται καθαρή, δεν γνωρίζει όμως κανείς τι γίνεται στο βυθό. Το πιο σοβαρό, που χτυπάει πραγματικά καμπανάκι κινδύνου για το λαό, είναι οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων πως αν γινόταν αντίστοιχο ναυάγιο σε ανοιχτή θάλασσα, δεν θα υπήρχε πιθανότητα αντιμετώπισης, ούτε ακόμα κι αυτή η λειψή και ετεροχρονισμένη! Χαρακτηριστικά, ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας ανέφερε ότι «αν το ναυάγιο γινόταν κάπου αλλού, δεν θα είχαμε τέτοιους μηχανισμούς αντίδρασης (...) Αν γινόταν αυτό στο Ιόνιο, δεν θα μπορούσαμε ούτε να κινητοποιηθούμε τόσο άμεσα, γιατί το κόστος είναι τεράστιο (...) αν γινόταν στην Καβάλα, στην Πάτρα ή σε ένα μεγάλο λιμάνι, δεν υπάρχει μηχανισμός»! Ο ίδιος είπε ότι το μείζον θέμα είναι να υποστηρίξει το κράτος τα μέσα και το σχεδιασμό για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών, καθώς «δεν θα το υποστηρίξουν οι πετρελαιοεταιρείες. Καμιά πετρελαιοεταιρεία δεν θα ενδιαφερθεί να κάνει μελέτες τέτοιου είδους, παρά θα πάνε να κάνουν μια μελέτη έξω από τη γεώτρησή τους».

***

 

Οι επισημάνσεις των επιστημόνων επαληθεύουν τους κινδύνους που συνεπάγεται για το λαό το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, την ώρα που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα παρουσιάζουν την Ελλάδας ως το επόμενο ενεργειακό «Eldorado» στην ευρύτερη περιοχή και το κράτος μοιράζει «οικόπεδα» σε μεγάλους πετρελαϊκούς ομίλους. Οπως είχε επισημάνει από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, το ίδιο το ναυάγιο του «ΑΓ. ΖΩΝΗ ΙΙ», η τεράστια καταστροφή που προκάλεσε, αποτελούν «καθρέφτη» της ανάπτυξης με κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου. Καθόλου τυχαία, μάλιστα, το ναυάγιο έγινε σε μια περιοχή που σε στεριά και θάλασσα παίζει καταλυτικό ρόλο στα συνολικότερα σχέδια της αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο. Από την άλλη, η «γύμνια» του κρατικού μηχανισμού δεν «έτυχε», αλλά είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο. Σε μια περιοχή με πυκνή διέλευση πλοίων, με διαφορετικά και επικίνδυνα πολλές φορές φορτία, όπως είναι η ευρύτερη περιοχή του λιμανιού του Πειραιά, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τη διαχείριση ναυτικών ατυχημάτων, πόσο μάλλον για την αντιμετώπιση περιστατικών θαλάσσιας ρύπανσης. Ο καθένας μπορεί επομένως να καταλάβει τι θα γίνει στην περίπτωση ενός μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος, ή να συμπεράνει τι περιμένει τα ελληνικά πελάγη σε περίπτωση ατυχήματος από τη δραστηριοποίηση μονοπωλιακών ομίλων στην εξόρυξη και τη μεταφορά υδρογονανθράκων.

***

 

Για τα «ντιλς» και τα κέρδη των καπιταλιστών, τα μέτρα ουσιαστικής προστασίας της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος συνιστούν εμπόδιο, που οι κυβερνήσεις αναλαμβάνουν να βγάλουν από τη μέση. Για τους ίδιους λόγους, το κράτος αποσύρεται ολοένα και περισσότερο ακόμα και από στοιχειώδεις ελέγχους, ενώ τα έργα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος αντιμετωπίζονται κι αυτά ως «κόστος». Χαρακτηριστικά είναι τα όσα ακολούθησαν του ναυαγίου. Προκείμενου να ικανοποιήσει μία από τις αξιώσεις που προβάλλει διαχρονικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο, η κυβέρνηση αξιοποίησε τη φασαρία που έγινε, για να μεταφέρει τις αρμοδιότητες του Κλάδου Ελέγχου Πλοίων (ΚΕΠ) στους Νηογνώμονες, που είναι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με μετόχους και εφοπλιστές. Εβαλε δηλαδή τους εφοπλιστές να ...ελέγχουν τους εαυτούς τους! Το ίδιο αποτυπώνει και το «δόγμα» της ΕΕ που υλοποιεί η κυβέρνηση, «ο ρυπαίνων πληρώνει», σύμφωνα με το οποίο οι μονοπωλιακοί όμιλοι μπορούν να ρυπαίνουν, να καταστρέφουν, αρκεί μετά ...να πληρώνουν. Να πετάνε δηλαδή κανένα ψίχουλο από τα κέρδη τους, για να «καθαρίζουν» με τα εγκλήματά τους.

***

 

Τα παραπάνω αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη επικαιρότητα, ενόψει και μιας ακόμα «αναπτυξιακής» φιέστας που ετοιμάζει η κυβέρνηση το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, αυτήν τη φορά στη Δυτ. Αττική. Εκεί όπου τα λαϊκά στρώματα είδαν μια άλλη, εξίσου αποκρουστική «όψη» της ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, με την απουσία αντιπλημμυρικών έργων, ακόμα και σε βασικές υποδομές όπως οι εθνικές οδοί, καθώς και άλλα εγκλήματα, στο πλαίσιο της πολιτικής εμπορευματοποίησης της γης και της χωροταξίας που υπηρετεί τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Η ρύπανση του Σαρωνικού, οι νεκροί της Μάνδρας, οι σκοτωμένοι εργάτες στους τόπους δουλειάς, η φτώχεια, η ανεργία και η ανέχεια, έχουν κοινό παρανομαστή την ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών για κέρδη. Η ανάπτυξη προς όφελος του λαού προϋποθέτει τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να πάρουν στα χέρια τους τον πλούτο που παράγουν, να σχεδιάζουν την παραγωγή με επίκεντρο τις δικές τους ανάγκες και όχι τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών.

Α.

 

Ριζοσπάστης