Δεν είναι αντίβαρο

Η προώθηση των ευρωΝΑΤΟικών «διευθετήσεων» στα Βαλκάνια, αλλά και ειδικότερα με την ΠΓΔΜ, «μέσα και από την αντιμετώπιση των εθνικιστικών δυνάμεων», βρέθηκε σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές στο επίκεντρο της πρόσφατης Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, στο πνεύμα αυτό κινήθηκαν ήδη από την επομένη μια σειρά από παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών. Είναι πραγματικά προκλητική η προσπάθεια να παρουσιαστούν τα επικίνδυνα σχέδια για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στην περιοχή ως «απάντηση» και «αντίβαρο» τάχα στον εθνικισμό. Οταν μάλιστα είναι πολλαπλά επιβεβαιωμένο ότι είναι ακριβώς αυτά τα σχέδια και η σύγκρουσή τους με τα αντίστοιχα άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων που τροφοδοτούν και αξιοποιούν τους κάθε λογής αλυτρωτισμούς και εθνικισμούς στην περιοχή. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τα Βαλκάνια, που υπάρχει παραπάνω από αρκετή και σκληρή πείρα για τους λαούς, για το πώς τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για το σμπαράλιασμά τους αξιοποίησαν και αξιοποιούν το «διαίρει και βασίλευε». Εξάλλου, αν κανείς ρίξει μια ματιά και στο υποτιθέμενο «αντίπαλο» στρατόπεδο, αυτό του εθνικισμού, όχι μόνο δεν θα ακούσει κουβέντα ενάντια στα σχέδια ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά, αντίθετα, θα ακούσει το «παράπονο» μιας μερίδας της αστικής τάξης, ότι οι κινήσεις της κυβέρνησης δεν εξασφαλίζουν επαρκή «ανταλλάγματα» για την αστική τάξη της Ελλάδας και δεν διασφαλίζουν τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της, τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επιδιώκει να παίξει στην περιοχή, μέσα από την προώθηση αυτών των σχεδίων. Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια: Κοσμοπολιτισμός και εθνικισμός στην «καρδιά» τους έχουν εξίσου τα συμφέροντα του κεφαλαίου και γι' αυτό είναι εξίσου επικίνδυνοι για τους λαούς.

«Κλασικά»...

 

Αφού οι εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, η πολιτική παρέμβαση των κομμουνιστών, ξεμπρόστιασαν τους αρχικούς διθυράμβους με τους οποίους η κυβέρνηση επιχείρησε να παρουσιάσει το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο, το Μέγαρο Μαξίμου επέστρεψε στο γνωστό κάλπικο δίλημμα: «Σκεφτείτε τι θα είχε γίνει αν την διαπραγμάτευση με τους δανειστές την είχε κάνει η ΝΔ και όχι εμείς...». Σε non paper των προηγούμενων ημερών «θυμήθηκαν» ξαφνικά τα μαθηματικά τους, για να μας πουν ότι η αντιαπεργιακή πρόταση της ΝΔ απαιτεί τον διπλάσιο αριθμό εργαζομένων για την κήρυξη μιας απεργίας σε σχέση με την αντιαπεργιακή διάταξη που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτό που εξακολουθούν να «ξεχνούν» βέβαια στους λογαριασμούς τους, είναι ότι η διάταξη αυτή της κυβέρνησης απαιτεί με τη σειρά της υπερδιπλάσιο αριθμό εργαζομένων για την κήρυξη μιας απεργίας σε σχέση με ό,τι ίσχυε μέχρι την ψήφισή της. Είναι σαν να λένε δηλαδή: «Ξηλώνουμε και εμείς τα δικαιώματά σου, αλλά σκέψου τι θα ξήλωναν οι άλλοι»... Λες και δεν υπηρετούν παρέα και με καταμερισμένους ρόλους την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα, συνολικά στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού, προκειμένου να προωθείται απρόσκοπτα η αντεργατική στρατηγική του κεφαλαίου.

... κάλπικα διλήμματα

 

Εξίσου αποπροσανατολιστικά, το Μέγαρο Μαξίμου προβάλλει «το άρθρο που αποζημιώνει πρώτα τους εργαζόμενους σε περίπτωση πτώχευσης μιας επιχείρησης». Κι εδώ όμως «ξεχνάνε» ότι η ρύθμιση αυτή για την πληρωμή κατά προτεραιότητα μέχρι έξι μισθών από τις απαιτήσεις των εργαζομένων, αφήνει εκτός όλες τις χιλιάδες εργαζόμενους μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν μείνει ήδη απλήρωτοι και χωρίς δουλειά, αφού η κυβέρνηση αρνήθηκε κατηγορηματικά την πρόταση του ΚΚΕ η εν λόγω ρύθμιση να έχει αναδρομική ισχύ! Απογειώνοντας παραπέρα την πρόκληση, το Μαξίμου επιχειρεί να στηρίξει τα κάλπικα διλήμματα, κατηγορώντας τη ΝΔ ότι αν ήταν κυβέρνηση, θα έφερνε χτυπήματα που... έχει ήδη νομοθετήσει από την προηγούμενη «αξιολόγηση» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παίρνοντάς της «την μπουκιά από το στόμα», όπως η έμμεση νομιμοποίηση του «λοκ άουτ» και η ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων! Αυτά συμβαίνουν βέβαια όταν η αντιλαϊκή στρατηγική σύμπλευση των κομμάτων του κεφαλαίου βγάζει μάτι, όπως και η προκλητική προπαγανδιστική τους προσπάθεια να την «κουκουλώσουν» πίσω από ψευδεπίγραφα διλήμματα, με μπόλικο ...σανό περί «ξεκάθαρου κοινωνικού πρόσημου»!

Χρυσές εποχές

 

Με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Γερμανία υπονομεύει τις μεταρρυθμίσεις της» και με θέμα την προκαταρκτική συμφωνία Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών «που περιλαμβάνει μικρής κλίμακας αντιστροφή των μεταρρυθμίσεων», προκειμένου να ανανεωθεί ο «μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός», αρθρογραφεί ο επικεφαλής οικονομολόγος της γερμανικής «Berenberg Bank» μέσα στη βδομάδα. Τα όσα λέει είναι αποκαλυπτικά. Διερωτώμενος αν οι αλλαγές πολιτικής που συμφωνήθηκαν επιταχύνουν ή επιβραδύνουν «το τέλος της εποχής των παχιών αγελάδων» για τη γερμανική οικονομία, ο οικονομολόγος υπενθυμίζει ότι η «χρυσή δεκαετία» που ζει το γερμανικό κεφάλαιο διανύεται «έχοντας δρέψει τους καρπούς των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του 2004». Σε άλλο σημείο, προσθέτει ότι «η επιτυχία της Γερμανίας απορρέει από το γεγονός πως μεταρρύθμισε την αγορά εργασίας της (...) έγινε πιο ευέλικτη η αγορά εργασίας, τα επιδόματα ανεργίας λιγότερο γενναιόδωρα, ενώ μεταρρυθμίσεις στην κοινωνική πρόνοια, στην υγειονομική περίθαλψη και στις συντάξεις ανέκοψαν την αύξηση των εισφορών για τους εργοδότες». Το άρθρο κλείνει με την «προειδοποίηση» ότι «σήμερα η Γερμανία έχει την πολυτέλεια να μπορεί να αυξάνει σταδιακά το κόστος της εργασίας. Ομως, μετά την επόμενη κυκλική ύφεση της γερμανικής οικονομίας, οι εταιρείες δεν θα βρίσκονται σε τόσο καλή κατάσταση και είναι πιθανό να διστάζουν περισσότερο να προσλάβουν προσωπικό». Μετά απ' αυτά, έχει κανείς αμφιβολία ότι στη Γερμανία, στην Ελλάδα και σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, οι «χρυσές εποχές» του κεφαλαίου χτίζονται πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων των εργαζομένων;

Ριζοσπάστης